เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 837

บทที่ 836 เขาปฏิบัติกับเธอไม่เหมือนกัน

“หือ?” ยู่ฉือจินหรี่ตาเล็กน้อย “คนอะไร?”

ตวนมู่เสว่ไอเบาๆ พูดด้วยเสียงเบา “วันนี้ตอนที่ฉันไปบริษัท พบว่ามีผู้หญิงคนหนึ่ง ใช้ข้ออ้างเรื่องงาน ตามรังควานพี่เซินตลอด”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ยู่ฉือจินก็คัดค้าน “หลานชายของฉันดีมากขนาดนี้ ก็มีผู้หญิงจำนวนมากที่อยากจะตามรังควานเขาไม่ใช่หรือ? อาเซิน จะไม่ชำเลืองมองพวกเธอเลยสักนิด ไม่ต้องไปสนเรื่องพวกนี้”

เขาโบกมือใหญ่ ไม่ให้ใส่ใจกับเรื่องนี้เลย

เมื่อก่อนเขาเคยกังวล แต่ทุกครั้งที่คนของตัวเองแจ้งข่าวกลับมา ทุกครั้งก็คือเย่โม่เซินถูกหญิงหญิงสาวคนไหนตามรังควานอีก แต่เย่โม่เซิน ไม่แม้แต่จะสนใจเลย

ดังนั้นยู่ฉือจินจึงไว้ใจหลานชายคนนี้ของตัวเองเป็นอย่างมาก ยังไงซะ ผู้หญิงโดยทั่วไปแล้ว ก็จะไม่สามารถเข้าไปอยู่ในสายตาของเขาได้ ดังนั้นคำพูดของตวนมู่เสว่ เขาจึงคิดว่าไม่สำคัญ

ตวนมู่เสว่ กัดริมฝีปากล่างของตัวเองไว้ “คุณปู่ คนในครั้งนี้ไม่เหมือนกัน เธอสวยและดูดีมาก”

แน่นอน ว่าคำพูดเหล่านี้ไม่จริงใจ ในใจของ ตวนมู่เสว่ มีเพียงเธอเท่านั้นที่สวยที่สุด ผู้หญิงอย่างหานมู่จื่อ จะมีสิทธิ์อะไรมาเทียบความสวยกับเธอ?

เพียงแค่คุณปู่ยู่ฉือไม่รู้ว่าเธอเคยรู้จักเย่โม่เซินมาก่อน และยังเคยรับมือกับหานมู่จื่อ เธอก็ไม่กล้าเปิดเผยโดยตรง ดังนั้นจึงต้องใช้วิธีนี้เท่านั้น เพื่อดึงดูดความสนใจของยู่ฉือจิน

แต่ใครจะรู้ว่า ยู่ฉือจินยังคงโบกมือไปมาอย่างไม่แยแส “ไม่เป็นไรหรอก เสี่ยวเสว่ก็สวยมากเลยไม่ใช่เหรอ? อาเซินแม้แต่เธอ ยังไม่มีความคิดแบบนั้น นับประสาอะไรกับคนอื่น? เสี่ยวเสว่ เธอไม่ต้องกังวลเลย”

ตวนมู่เสว่ กัดริมฝีปากล่างไว้ ตัดสินใจแล้วพูดอย่างแน่วแน่ “คุณปู่ยู่ฉือ คนนี้ไม่เหมือนกันจริงๆ และพี่เซินก็ปฏิบัติกับเธอไม่เหมือนกันมาก”

แตกต่างกันมากและ Brother Shen ก็ผิดปกติมากสำหรับเธอ

“ฮืม?”

แน่นอนว่า ในที่สุดประโยคนี้ก็ดึงดูดความสนใจของยู่ฉือจินคิ้วหนาและหยาบของเขายกขึ้นเล็กน้อย “อาเซิน ปฏิบัติกับเธอไม่เหมือนกัน?”

ตวนมู่เสว่ รู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเต้นเร็วมาก เธอพยักหน้าอย่างแรง

“ใช่ พี่เซินปฏิบัติต่อเธอไม่เหมือนกัน เธอตามรังควานพี่เซินตลอดเวลา ตามนิสัยที่ผ่านมาของพี่เซินแล้ว คุณปู่คิดว่า ผู้หญิงคนนี้ยังสามารถอยู่ในบริษัทได้อีกหรือ?

“ไม่ได้” ยู่ฉือจินส่ายหน้า

“แต่เธอทำได้!” ตวนมู่เสว่ วางมือลง จับชายเสื้อตัวเองไว้แน่น ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะประหม่าหรือความโกรธ ตอนที่เธอพูด หางเสียงยังสั่นเทาเล็กน้อย

“เธอคอยรังควานพี่เซินตลอดเวลา แต่พี่เซินไม่เพียงแต่ไม่ขับไล่เธอออกไป ยังให้เธอเข้าออกห้องทำงานตามใจชอบ”

ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งที่เธอปั้นเรื่องขึ้นมา เวลาที่เธออยู่ในบริษัทไม่นานเลยสักนิด ดังนั้นจึงไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ในการจัดการกับศัตรูนั้น ก็สมควรตัดไฟแต่ต้นลม

ไม่งั้นรอเป็นรูปเป็นร่างในอนาคต มันก็จะสร้างปัญหาเพิ่งมากขึ้นให้กับตัวเอง ไม่ใช่เหรอ?

“เธอว่าอะไรนะ?” ยู่ฉือจินก็เริ่มให้ความสนใจกับปัญหานี้แล้วจริงๆ คิ้วของเขาขมวดแน่น “อาเซิน ถึงกับให้ผู้หญิงคนนั้นเข้าออกห้องทำงานของเขาอย่างอำเภอใจ?”

สายตาของเขา กลายเป็นเคร่งขรึมในทันที

ไม่ว่าจะคิดยังไง ก็รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาเข้าบริษัท ยู่ฉือจิน ได้ส่งคนไปสังเกตการณ์ที่นั่นอยู่ช่วงหนึ่ง ทุกครั้งที่เจอกับเรื่องแบบนี้ เย่โม่เซินก็แสดงท่าทีไม่สนใจไยดี

จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะให้ผู้หญิงเข้าออกห้องทำงานของเขาตามใจชอบ?

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ยู่ฉือจินก็หรี่ตาลงอย่างรวดเร็ว ดวงตาคู่สีดำ แสงประกายที่ขุ่นมัว น่าเกรงขามเป็นพิเศษ “สิ่งที่เธอพูด เป็นความจริงหมดเลยหรือ? ไม่ได้โกหกแม้แต่ครั้งเดียว?”

สีหน้าของ ตวนมู่เสว่ซีดลงทันที รับลุกขึ้นยืน ยกมือขึ้นแล้วพูดว่า “คุณปู่ยู่ฉือ ฉันจะกล้าโกหกคุณได้อย่างไร และฉันก็ไม่จำเป็นต้องโกหกคุณด้วย พี่เซินปฏิบัติกับผู้หญิงคนนั้นมันไม่เหมือนกันจริงๆ ฉันก็แค่...... เป็นห่วงว่าพี่เซินจะหลงมายาเธอ ดังนั้นจึงบอกเรื่องนี้กับคุณปู่”

ดูท่าทางของเธอแล้ว ก็เหมือนว่าจะไม่กล้าโกหกตัวเอง ยู่ฉือจิน ดึงสายตากลับ กระแทกไม้เท้าในมือลงกับพื้นอย่างแรง พูดอย่างเย็นชา “ฉันรู้แล้ว วันนี้เธอกลับไปก่อน”

ตวนมู่เสว่ “คุณปู่ยู่ฉือ??”