เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 85
บทที่ 84 นายสามารถขอตัวเธอไปได้
พูดเกลี้ยกล่อมแทนเย่โม่เซิน?
ไม่สิ ทำไมเย่หลิ่นหานถึงได้พูดแทนเย่โม่เซินละ? ปกติถึงแม้ว่าเย่โม่เซินจะปฏิบัติต่อเขาอย่างไม่ค่อยเลวร้าย แต่ยังไงก็พูดดีๆใส่กันไม่ได้แน่นอน
“ ถึงอย่างไรเธอก็ไม่ได้รู้จักเย่โม่เซินตั้งแต่แรก ระหว่างพวกเธอยังต้องใช้เวลาขัดเกลากันอีกเยอะ ”
เสิ่นเฉียวส่ายหน้า “ พี่ใหญ่ ที่ฉันร้องไห้ไม่ใช่เป็นเพราะเขาหรอก พี่ใหญ่ไม่ต้องไปพูดแทนเขา ”
ได้ฟังดังนั้น เย่หลิ่นหานก็งงเล็กน้อย และได้ยิ้มออกมา: “ งั้นก็ดี ฉันคิดว่าพวกเธอทะเลาะกันสะอีก ”
เสิ่นเฉียวไม่ได้พูดอะไร ก้มหน้าก้มตาดื่มซุปทีละเล็กทีละน้อย
เธอก้มหัว ท่าทางที่ผมกระจายลงมา ดูน่ารักมาก เย่หลิ่นหานยกมืออยากจะไปลูบหัวของเธอ แต่ตอนที่ใกล้จะสัมผัสกับหัวของเธอนั้น มือของเย่หลิ่นหานกลับชะงักไป
เขามองเสิ่นเฉียว และหันมามองฝ่ามือของตัวเอง สุดท้ายก็เก็บมือกลับไป
เวลานี้ โทรศัพท์ของเย่หลิ่นหานได้ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา “ เธอค่อยๆกินนะ ฉันออกไปรับโทรศัพท์ ”
“ อือ ”
หลังจากที่เย่หลิ่นหานออกไปรับโทรศัพท์ เสิ่นเฉียวก็รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ
ถึงแม้ว่าเย่หลิ่นหานจะดีกับเธอมาก แต่ถึงอย่างไรก็ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น เพราะฉะนั้น เสิ่นเฉียวถึงได้รู้สึกไม่สบายใจ
ขณะนี้เขาออกไปแล้ว เธอถึงได้หมุนตัวกลับมา และกินข้าวต่อเงียบๆ
ผ่านไปประมาณหนึ่งนาที เย่หลิ่นหานก็กลับเข้ามา “ น้องสะใภ้ ที่บริษัทมีงานด่วนนิดหน่อย ฉันต้องกลับก่อน กินเสร็จแล้วจะมีคนใช้มาเก็บทำความสะอาด ตอนเย็นฉันจะให้คนรถมารับเธอไปส่งที่บ้าน ”
เสิ่นเฉียวได้ยินว่าบริษัทมีงานด่วน สีหน้าก็ได้เปลี่ยนไปทันที: “ วันนี้ฉัน……ยังไม่ทำเรื่องลาเลย ฉัน…… ”
“ ป่วยขนาดนี้ โม่เซินคงไม่เอาเรื่องเธอหรอก พักผ่อนเถอะ ”
หลังจากที่เย่หลิ่นหานไปแล้ว เสิ่นเฉียวถึงได้รู้สึกว่ามันไม่ถูก
เธอคือน้องสะใภ้ของเขา เป็นภรรยาของเย่โม่เซิน จะมาอยู่ในบ้านของเย่หลิ่นหานได้ยังไง?
ถ้าเย่โม่เซินรู้เข้า ถึงตอนนั้นคงต้องหลบหลีกอารมณ์ของเขาอีกแน่ๆ
อีกอย่าง เธอต้องหลีกเลี่ยงการสงสัย ไม่อย่างนั้นคนข้างนอกจะนินทาเย่หลิ่นหานเอาได้
คิดได้ดังนั้น เสิ่นเฉียวจึงรีบกินของให้เสร็จ หลังจากนั้นก็ลุกขึ้น
คนใช้เข้ามาพอดี
“ คุณหนูเสิ่น คุณทานเสร็จแล้ว? ”
เสิ่นเฉียวหน้าแดงนิดหน่อย: “ อือ ขอบคุณที่ต้อนรับนะคะ แต่วันนี้ฉันมีงานด่วน ฉันต้องขอตัวกลับก่อน ”
“ คุณหนูเสิ่นอย่ารีบค่ะ คนรถกำลังมารับคุณนะคะ ”
ได้ฟังดังนั้น เสิ่นเฉียวก็ได้ชะงักไป “ คนรถ? ”
“ ใช่ค่ะ คนรถที่คุณชายหานใช้ประจำ เขาต้องไปส่งคุณชายหานที่บริษัทก่อน หลังจากนั้นก็จะกลับมารับคุณค่ะ ”
เสิ่นเฉียวชะงักไป “ ไม่ต้องก็ได้ค่ะ รบกวนเกินไปแล้ว ฉันกลับเองได้ ป้ายรถเมล์แถวนี้อยู่ตรงไหนคะ? ”
คนใช้มีใบหน้าเก้อเขิน: “ คุณหนูเสิ่น คุณไม่ใช้รถที่จัดให้หรอคะ? ”
เสิ่นเฉียวส่ายหน้า “ ไม่ใช้ค่ะ ฉันนั่งรถเมล์กลับไปสะดวกกว่า รบกวนบอกป้ายรถเมล์สายต่อไปให้ฉันด้วยค่ะ ”
สุดท้าย คนใช้เห็นความมุ่งมั่นของเสิ่นเฉียวจริงๆ จึงทำได้เพียงพาเธอไปส่งที่ป้ายรถเมล์ด้วยตัวเอง “ ที่นี่ไงคะคุณหนูเสิ่น ”
“ ขอบคุณนะคะ ” เสิ่นเฉียวยิ้มให้เธอ
คนใช้ชื่นชมและตกใจเล็กน้อย จึงส่ายหน้าไปมา: “ คุณหนูเสิ่นไม่ต้องเกรงใจค่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่คุณชายหานพาผู้หญิงเข้าบ้าน คุณหนูเสิ่นต้องคว้าโอกาสไว้ให้ดีๆนะคะ ฉันขอตัวก่อน ”
พูดเสร็จ ไม่รอให้เสิ่นเฉียวตอบสนองกลับมา คนใช้ก็ได้เดินจากไปแล้ว
เสิ่นเฉียวยืนงง ยังคงกำลังดูดซึมความหมายที่คนใช้เพิ่งพูดเมื่อสักครู่
ผ่านไปสักพัก เธอมีสีหน้าเก้อเขินเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่