เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 860

บทที่ 859 คุณเป็นหมอหรือ

“ฉันแค่เปลี่ยน”

ตวนมู่เสว่ ยังรู้สึกผิด ไม่กล้ามองตาของ ตวนมู่เจ๋อ

ตวนมู่เจ๋อมองเธอไปสักพัก ราวกับไม่ได้สังเกตอะไรเลย ยิ้มและพูด“เพื่อนฉันเพิ่งกลับจากต่างประเทศ ได้ยินว่าฉันมีน้องสาวที่โดดเด่น ก็เลยอยากเจอ”

ฟังแล้ว ตวนมู่เสว่ยังไม่ทันคิด ก็ปฏิเสธทันที

“ไม่เจอ”

พูดจบเธอก็รู้สึกตัวเองปฏิเสธเร็วเกิน อธิบายต่อ “พี่ชาย ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แค่วันนี้ไม่ว่าง ฉะนั้น……”

ตวนมู่เจ๋อยืนอยู่ที่เดิม ไม่ออกเสียง เพียงแค่มองเธอเงียบ ๆ ทันใดนั้น ตวนมู่เสว่ รู้สึกขนหลังลุกซู่

ถึงแม้ว่าพี่ชายเธอรอยยิ้มเต็มหน้าทุกครั้ง เข้าถึงง่าย ดูเหมือนเข้าถึงง่ายมาก

แต่ ตวนมู่เสว่ รู้ พี่ชายของเขาไม่ได้เข้ากันง่ายอย่างที่เห็น

เข้ากันง่าย รักสนุกจนเลยเถิดเป็นเพียงเปลือกภายนอกของเขา ในความเป็นจริง ตวนมู่เจ๋อ มีหนทางเยอะ เป็นเพียงการที่เขาไม่เคยแสดงต่อหน้าบุคคลภายนอก

เช่นตอนนี้ บนใบหน้าเขาไม่มีสีหน้าอารมณ์ใดๆ ดูเหมือนไม่ได้โกรธ แต่ ตวนมู่เสว่ รู้ นี่เป็นสัญญาณของความโกรธของเขา

พี่ชายโกรธ……

เพียงครั้งเดียวในความประทับใจ นึกถึงครั้งที่ ตวนมู่เจ๋อ โกรธ แม้แต่เป็นน้องสาวเขา ตวนมู่เสว่ ยังทนไม่ได้ที่จะตัวสั่น

จากนั้นเธอก็ยิ้มก้าวไปข้างหน้าว่า“หน้าตาเพื่อนพี่ชายหล่อไหม ？ถ้าหล่อ งั้น……ฉันไปกับพี่ชายเถอะ”

ความอ่อนแอของเธอทำให้ ตวนมู่เจ๋อ มองเธอมากขึ้น ไม่กี่วินาทีเขามีรอยยิ้มอีก “หล่อแน่นอน ถ้าไม่หล่อ พี่จะเล่าให้เธอฟัง？”

ตวนมู่เสว่ ยิ้มและรับปาก ในขณะเดียวกันก็โล่งใจ

“ไป เปลี่ยนชุดสวย พี่จะพาเธอไป”

ตวนมู่เสว่ กัดริมฝีปากล่างโดยไม่เต็มใจ สุดท้ายพยักหน้า

ช่างเถอะ แค่ไปพบครั้งหนึ่ง แม้ว่าเป็นเพื่อนของพี่ชายก็ตาม เธอยังคงไม่สนใจอีกฝ่ายหนึ่งได้หลังจากที่เห็น

และวันนี้ตัวเองไม่สามารถตามเย่โม่เซินไป งั้นเธอไปพรุ่งนี้ก็ได้ พี่ชายเธอไม่สามารถเฝ้าดูเธอทุกวันได้ใช่ไหม？

หลังตัดสินใจแล้ว ตวนมู่เสว่ ก็กลับห้องเปลี่ยนเสื้อที่ปกติใส่

เห็นน้องสาวของฉันกลับคืนสู่ความสดใสเหมือนเดิม ตวนมู่เจ๋อ สายตาลึกลงไป ถ้าน้องสาวเองเป็นแบบนี้ตลอดไป เขาก็ไม่อยากทำอย่างนี้

รู้สึกทนไม่ไหวในใจ ท้ายที่สุดก็ถูกแทนที่ด้วยสติ ตวนมู่เจ๋อ ยิ้ม“ไปเถอะ เสี่ยวเสว่”

ตวนมู่เสว่ ขึ้นรถตาม ตวนมู่เจ๋อ ด้วยหัวใจกระสับกระส่าย

รถหยุดที่ร้านกาแฟ ตวนมู่เสว่ มองไปสภาพแวดล้อมเมื่อออกจากรถ จึงไว้วางใจ

“เป็นอะไร？”ตวนมู่เจ๋อ ถามเธอ

ตวนมู่เสว่ ส่ายหัวด้วยความตื่นตระหนก “ไม่มีอะไรค่ะ พี่”

หลังจากนั้น ตวนมู่เสว่ ถูก ตวนมู่เจ๋อ พาเข้าไปในร้านกาแฟ ตวนมู่เจ๋อ หลังจากบอกพนักงานเสิร์ฟไม่กี่คำ พวกเขาถูกพาไปที่ชั้นสอง

ตวนมู่เสว่เดินขึ้นบันได ถามด้วยสงสัย “พี่ ทำไมไม่อยู่ชั้นหนึ่งละคะ？”

ตวนมู่เจ๋อ：“ชั้นสองมีมุมมองที่กว้างขึ้น และเงียบด้วย”

ตวนมู่เสว่ พยักหน้าโดยไม่ได้สงสัย เดินตามเขาไปข้างหน้า

ไม่มีใครอยู่ที่ร้านกาแฟในเวลานี้ ขึ้นไปชั้นสอง สามารถเห็นชายหล่อนั่งอยู่ข้างหน้าต่าง

ชายสวมชุดลำลองสีเทา บวกกับกางเกงขายาวสีดำและเสื้อนวมขนนกยาว ถือถ้วยกาแฟในมือกำลังเป่าลม ดูมีชีวิตชีวามาก

นี่คือความประทับใจแรกของ ตวนมู่เสว่

“พี่ นั่นก็เพื่อนของพี่หรอ？”

“ใช่จ้ะ”ตวนมู่เจ๋อ พยักหน้า