เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 87

บทที่ 86 ฉันจะไม่มีวันชอบนายเด็ดขาด

การกระทำของเย่โม่เซินค่อนข้างบ้าคลั่ง รอจนเขาสงบลงถึงได้รู้สึกว่ามันแปลก คนในอ้อมกอดเงียบเกินไป เทียบกับตอนก่อนหน้าที่ต่อต้านเขาแล้วก็ต่างกันมากอยู่

ก้มหัวลง สายตาเย็นชาของเย่โม่เซินสบเข้ากับตาของเธอ

ไม่มีความโกรธกับความแค้นเคืองเหมือนที่คิดไว้ ในทางกลับกัน ดวงตาของเธอสงบมาก เหมือนทะเลสาบที่ไม่มีคลื่น

เกิดอะไรขึ้น?

เขาปฏิบัติต่อเธออย่างป่าเถื่อน นึกไม่ถึงว่าเธอจะไม่มีการตอบสนองใดๆ?

วินาทีต่อมา เสิ่นเฉียวกระพริบตา และจ้องเขา: “ เย่โม่เซิน นายหึงใช่ไหม? ”

เย่โม่เซิน: “ …… ”

เสิ่นเฉียวกระพริบตาต่อไป เธอจ้องเข้าไปในตาลึกของเขา คล้ายกับกำลังพยายามหาอารมณ์ที่ซ่อนอยู่ในตาของเขา

“ ใช่ไหม? ” เห็นเขาไม่ตอบ เสิ่นเฉียวจึงถามขึ้นอีกครั้งอย่างอดไม่ได้

เย่โม่เซิน: “ …… ” หน้าผากของเขานูนขึ้น เขาโกรธถึงขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ถูกผู้หญิงยุแหย่จนรู้สึกโกรธ หลังจากเขาทำเรื่องเหล่านั้น นึกไม่ถึงว่าเธอจะถามเขาด้วยความสงบว่าหึงใช่ไหม?

เสิ่นเฉียวเห็นเขาไม่ตอบ จึงก้มลงไปมองชุดสีฟ้าอ่อนที่ขาดหลุดลุ่ยชุดนั้น และพูดออกมาเสียงเบา: “ ถ้าไม่ได้หึง แล้วนายจะฉีกมันทำไมละ? ”

ตอนนี้ บนตัวของเสิ่นเฉียวเหลือแค่เสื้อผ้าที่แนบกาย กั้นไว้ด้วยเสื้อเชิ้ตที่อยู่บนตัวของเย่โม่เซิน ที่แนบตัวเขาแน่น

ตาลึกของเย่โม่เซินจ้องเธอสักพัก หลังจากนั้นก็หัวเราะออกมาอย่างเหน็บแนม: “ผู้หญิงแต่งงานครั้งที่สอง ใครให้ความเข้าใจผิดกับเธอ ทำให้เธอคิดว่าที่ฉันฉีกเสื้อผ้าชุดนี้ เพราะกำลังหึง? ”

สายตาของเสิ่นเฉียวเย็นยะเยือก: “ ไม่ได้หึง งั้นนายจะโกรธทำไม? ”

ดวงตาของเธอคู่นั้นสะอาดกว่าน้ำ ได้มองเข้าไปในก้นบึ้งหัวใจของเขา อารมณ์ที่อยากรู้อยากเห็นนั้นกำลังเรียกหาอยู่ในตาของเธอ และยังแฝงไปด้วยการรอคอยที่เรือนราง

รอคอย?

ผู้หญิงคนนี้……

“ เธอกำลังคิดอะไร? เธอคงไม่คิดว่าฉันจะชอบผู้หญิงแบบเธอหรอกใช่ไหม? ”

เสิ่นเฉียวชะงักไป

“ ของมือสอง ผู้หญิงที่ถูกสามีเก่าของตัวเองเขี่ยทิ้ง และตัวเองกำลังตั้งท้อง แต่ยังอ่อยคนอื่นไปทั่วแบบเธอ ฉันเย่โม่เซินจะสนใจเธอหรือไง? ”

เสิ่นเฉียวหน้าซีด เธอกัดปากและพูดแก้ตัว: “ ฉันไม่ได้อ่อยใคร ฉันแค่บังเอิญเจอพี่ใหญ่ ตอนนั้นฉันเป็นลม จึง…… ”

“ เพราะฉะนั้น เธอกำลังอธิบายให้ฉันฟังว่า เธอได้แสดงละครยังไงบ้างตอนที่อยู่ต่อหน้าพี่ใหญ่ใช่ไหม? เสิ่นเฉียว เธอกำลังแสร้งทำตัวน่าสงสารกับฉันหรอ? วิธีนี้ไม่เหมาะกับเธอเอาสะเลย "

เย่โม่เซินบีบขากรรไกรของเธอแน่น และยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย: “ ถ้าเธอยอมใช้ร่างกายมาทำให้ฉันมีความสุข บางที ฉันอาจพิจารณาว่าจะเชื่อคำพูดของเธอเมื่อสักครู่ก็ได้ ”

เขาโกรธ เขาโมโห เธอคิดว่าตัวเองสามารถไม่คิดอะไร

แต่พอเย่โม่เซินใช้น้ำเสียงกับสายตาที่น่ารังเกียจพูดกับเธอ เสิ่นเฉียวก็รู้สึกว่าเขากำลังตั้งใจทำให้ตัวเธออับอายขายหน้า

และวิธีแบบนี้ เสิ่นเฉียวไม่สามารถทนได้จริงๆ!

เธอกัดริมฝีปากด้วยความโมโห สายตาจ้องเขาอย่างโกรธแค้น

“ นายหยุดคิดสักที ”

มือที่บีบอยู่ที่คางหนักขึ้นทันที รอยยิ้มชั่วร้ายของเย่โม่เซินแผ่ขยายออกไป: “ เป็นอะไรไปละ? เมื่อสักครู่ยังมีท่าทีรอคอยอยู่เลยผู้หญิงแต่งงานครั้งที่สอง เธอชอบฉันแล้วละสิ? ”

อะไรนะ? ได้ฟังประโยคนี้ สายตาของเสิ่นเฉียวจึงมีความลุกลี้ลุกลนทันที

เธอจะชอบเย่โม่เซินที่ชั่วร้ายและทำเกินไปได้ยังไง? สมองของเธอต้องกรวงถึงจะชอบคนที่อยู่ด้านหน้า