เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 929

บทที่928 คอแห้ง

ท่ามกลางความมืด

ในตอนที่มองไม่เห็นอะไรเลยนั้น ความรู้สึกมันจึงยิ่งทวีความดุเดือดขึ้นมามากขึ้น

บนร่างของหานมู่จื่อสวมเพียงชุดนอน ในตอนที่ถูกเย่โม่เซินกอดเข้าสู่อ้อมกอดของเขาไปนั้น ก็จะสามารถรู้สึกได้ถึงความร้อนไหลผ่านออกมาจากร่างของเขาข้ามผ่านชั้นเนื้อผ้าเข้ามา

ร่างกายของเขาร้อนอย่างกับไฟ

บนริมฝีปากก็รุ่มร้อนออกมา หานมู่จื่อรู้สึกแค่เพียงริมฝีปากของเขานั้นได้บดขยี้เข้ามาซ้ำๆ สุดท้ายก็ยังรู้สึกไม่พอกับสิ่งนี้ มือใหญ่ก็บีบลงมาตรงขากรรไกรของเธอเบาๆ จากนั้นก็ผละออกไป

“อ้าปาก”

หานมู่จื่อ “...”

คุณจะจูบก็จูบ จะมาพูดทำไมอีก?

พูดก็พูดสิ จะมาเรียกร้องอะไรกันอีก?

หานมู่จื่อไม่ขยับ

“หืม?” ท่ามกลางความมืด เสียงแหบห้าวของเย่โม่เซินที่ผิดแปลกออกมา เหมือนกับไวน์แดงที่บ่มมานานไหลผ่านลำคอลงไป

เห็นเธอไม่พูดอะไรออกมา เย่โม่เซินจึงถือโอกาสนั้นจับคางของเธอเอาไว้ โน้มเข้าหาใบหน้าของเธอเข้าไปมากขึ้นแล้วจูบลงไปเบาๆ

“ทำไมไม่พูด?”

สุดท้ายหานมู่จื่อก็ทนไม่ไหวจนได้ “คุณพอได้แล้ว ให้ฉัน...”

ผลก็คือเขาได้ใช้ช่องว่างในตอนที่เธอได้เผลอพูดออกมานั้น ก้มลงมาจูบเธอ รุกล้ำเข้าไปในพื้นที่ของเธอไปอย่างง่ายดาย

การหายใจของหานมู่จื่อแรงขึ้นมาทันที มือก็เข้าไปคว้าคอปกเสื้อของเย่โม่เซินเอาไว้ ร่างของเธอก็ได้แอบอิงอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างไร้เรี่ยวแรง ดวงตาปิดลง ขนตากระตุกออกมาเบาๆ

ผ่านไปได้สักพักนึง เย่โม่เซินก็ยกมือขึ้นมาจับผมดำสลวยที่อยู่ตรงท้ายทอยของเธอ ริมฝีปากบางก็ได้เคลื่อนออกไป พร้อมเอ่ยเสียงเบาออกมา “ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?”

“หา?”

ในตอนที่หานมู่จื่อมีสีหน้าเคลิ้มออกมา ทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงเย่โม่เซินพูดออกมา แต่เธอได้ยินไม่ชัดว่ามีเนื้อหาว่ายังไง ทำได้เพียงตอบรับลวกๆออกไป

ท่าทางใสซื่ออย่างนั้น ทำเอานัยน์ตาดำสนิทของเย่โม่เซินเข้มลงหลายส่วน

แต่อย่างไรก็ตามในเวลานี้นั้น ทันใดนั้นเองก็มีเสียงฝีเท้าจากห้องรับแขกดังเข้ามา ท่ามกลางความมืดสนิทนี้สามารถสังเกตได้อย่างชัดเจนมากกว่าปกติ ดวงตาคู่นั้นของเย่โม่เซินหรี่ลงเล็กน้อย กดพาร่างของหานมู่จื่อที่เสื้อผ้าไม่เรียบร้อยเข้าสู่อ้อมกอดของตัวเอง สายตามองจ้องไปด้านนอก

เสียงอ้อแอ้ของเด็กน้อยดังขึ้นมาจากห้องรับแขก

“แด๊ดดี้? ใช่แด๊ดดี้หรือเปล่า?”

เสียงของเสี่ยวหมี่โต้ว...

ในตอนที่ได้ยินเสียงนี้ เย่โม่เซินก็ได้นิ่วหน้าไม่พอใจออกมาทันที

เจ้าเด็กคนนี้...ทั้งๆที่เห็นว่านอนหลับไปแล้ว ทำไมตอนนี้ถึงได้ตื่นขึ้นมาได้? และฟังจากเสียงเด็กนั่นแล้ว ก็คือกำลังเดินมาทางห้องครัว?

เด็กนั่นคิดจะทำอะไรกัน?

“แด๊ดดี้~”

ก่อนหน้านี้ยังพูดแด๊ดดี้เลวอย่างโน้นอย่างนี้อยู่เลย มาตอนนี้กลับเรียกแด๊ดดี้ออกมาอย่างสนิทสนม อีกทั้งยังปรากฏตัวออกมาในตอนนี้ ถ้าจะบอกว่าไม่มีแผนร้ายอะไรเย่โม่เซินก็ไม่กล้าที่จะเชื่อออกมาได้

เขานิ่วหน้าออกมามากขึ้นกว่าเดิม หานมู่จื่อที่อยู่ในอ้อมกอดนั้น กลับสะดุ้งได้สติกลับมาเพราะได้ยินเสียงเสี่ยวหมี่โต้วดังขึ้น

เสี่ยวหมี่โต้วมา?

ปฏิกิริยาที่ตอบสนองออกมาเป็นอย่างแรกของหานมู่จื่อนั่นก็คือผลักร่างของเย่โม่เซินที่กำลังกอดเธอเอาไว้ออกไป เนื่องจากเย่โม่เซินไม่ได้คาดคิดเอาไว้ จึงได้ถูกเธอผลักออกไป จากนั้นหานมู่จื่อก็ทำการจัดเสื้อผ้าตัวเองอย่างรีบร้อนทันที

ใบหน้าสวยแดงก่ำออกมาท่ามกลางความมืด

ใบหูและลำคอเริ่มร้อนขึ้นมา นึกไม่ถึงเลยว่าจะถูกเสี่ยวหมี่โต้วเห็นเข้ากับภาพที่เธอกับเย่โม่เซินแสดงความรักกันได้

ถึงแม้ว่าเสี่ยวหมี่โต้วจะเป็นแค่เด็กคนนึง แต่หานมู่จื่อก็หน้าบาง ยังรู้สึกเก้อเขินอยู่บ้าง

เย่โม่เซินที่ยังไม่คลายความปรารถนาของตัวเอง ถูกผลักออกไป คิ้วก็นิ่วขมวดกันแน่นขึ้นมาทันที ก้าวเข้าไปเอ่ยด้วยเสียงเบาว่า “ไม่ต้องสนใจเขา เพียงแค่พวกเราไม่ส่งเสียงออกมา เขาก็ไม่รู้ว่าเราอยู่ตรงนี้กัน”