เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 95

บทที่94 จูบฉันสิ แล้วฉันจะคืนให้

นี่ทำให้เย่โม่เซินอารมณ์เสียเป็นอย่างมาก

เค้าอยากปั่นหัวเสิ่นเฉียว เพราะเห็นว่าเธออยู่กับผู้ชายอื่น

ความรู้สึกแบบนี้ ทำให้เขาโคตรหงุดหงิด เพราะอย่างนั้น เวลาเจอหน้าเธอ ก็มักจะใช้คำพูดแนวนี้เพื่อเรียกร้องความสนใจจากเธอ ด้วยการทำให้เธอเสียใจ

แต่ตอนนี้อยู่ๆเธอก็กลายเป็นคนว่านอนสอนง่าย ทำตามคำสั่งราวกับเป็นหุ่นเชิด นี่ไม่ได้ทำให้ความหงุดหงิดในใจของเย่โม่เซินลดลง แถมยังทำให้หงุดหงิดยิ่งกว่าเดิมอีก

เขาจะให้เธอเรียกตัวเองว่าอะไรดี?

เย่โม่เชินยิ้ม “ปกติเธอก็เอาแต่เรียกชื่อฉันอย่างเดียวอยู่แล้วไม่ใช่หรอ ตอนนี้มาทำเป็นคนหัวอ่อนเพื่ออะไร?”

เสิ่นเฉียวหลุบตาลง “คราวหลังดิฉันจะระวังค่ะ”

“มานี่!” เย่โม่เซินกำลังจะเป็นบ้าเพราะเธอ

เสิ่นเฉียวไม่ขยับ แต่ในที่สุดก็ก้าวเท้าไปหาเขา

“ถามว่าฉันจะสั่งอะไรใช่ไหม? เข็นฉันกลับ!”

“ค่ะ” เสิ่นเฉียวเดินไปอยู่ด้านหลังของเขา แล้วเข็นรถเข็นไปด้านหน้า

เย่โม่เซินโกรธจนหน้าเขียว ราวกับว่ามีคนเป็นหนี้เขาอยู่ทั้งโลก บรรยากาศของคนทั้งคู่ คนนึงโมโหอึดอัด อีกคนโศกเศร้าโดดเดี่ยว เมื่อเดินผ่านโถงรับแขก บรรยากาศเหล่านั้นเลยทำให้คนที่อยู่บริเวณเดียวกันสั่นกลัว

เมื่อรู้ว่าคนทั้งคู่อารมณ์ไม่ดี พวกคนรับใช้ก็รีบหลบออกไปจากบริเวณ

เสิ่นเฉียวเข็นเย่โม่เซินมาถึงห้องโดยสวัสดิภาพ “ถึงแล้วค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวไปเก็บของ”

พูดจบ เธอก็เดินไปฝั่งตู้เสื้อผ้าของเธอ ปรากฏว่าภายในตู้เต็มไปด้วยเสื้อผ้าที่เขาซื้อมาใส่ไว้ให้ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย ใช้หลังมือผลักประตูปิดกลับไปดังเดิม

แต่ยังไม่ทันจะปิด มือของเธอก็โดนเขาดึงไว้

เสิ่นเฉียวหันกลับไป พบว่าเขาเข้ามาแล้ว

เขาขวางไม่ให้เธอปิดประตูตู้เสื้อผ้า มองเธอด้วยสายตาเย็นชา

“เธอรังเกียจเสื้อผ้าที่ฉันซื้อให้มากงั้นสิ? แค่ใส่ก็ไม่ยอมใส่”

เสิ่นเฉียวก้าวถอยหลังไปก้าวหนึ่ง พูดเสียงต่ำ “คุณชายเย่กำลังเล่นมุขหรอคะ? พวกเราก็แค่คนที่มีพันธสัญญาต่อกัน ของพวกนี้ดิฉันรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ”

พูดจบ เสิ่นเฉียวก็หมุนตัวจากไป ตอนที่เธอกำลังเดินผ่านเย่โม่เซิน เขาก็กำข้อมือเธอเอาไว้

“ถ้าฉันสั่งให้เธอใส่ล่ะ?”

คิ้วเรียวของเสิ่นเฉียวขมวดปม ก้มมองข้อมือตัวเองที่โดนเขาจับไว้

วินาทีถัดไป เธอก็พยักหน้า “ได้ค่ะ”

พอเย่โม่เซินปล่อยมือ เธอก็เดินไปหยิบมาชุดนึงแล้วเข้าห้องน้ำไป

เย่โม่เซินใช้มือข้างหนึ่งทุบประตูตู้

ให้ตายเถอะ!

เขาอยากให้เธอสวมเสื้อผ้าที่เขาซื้อให้ วันนี้เธอสวมมันแล้ว เขาก็ยังไม่พอใจอยู่ดี!!!!

หลังจากที่เสิ่นเฉียวเข้าห้องน้ำไปครูหนึ่งก็มีเสียงอาบน้ำดังขึ้น ในขณะเดียวกันเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นเช่นเดียวกัน แต่ว่าเสียงอาบน้ำดังกว่าเธอจริงไม่ได้ยิน เย่โม่เซินถึงจะได้ยินแต่ก็ทำเป็นไม่ได้ยิน

แต่โทรศัพท์ของเสิ่นเฉียวก็ไม่หยุดดังเสียที เย่โม่เซินยิ้มเซ็ง สุดท้ายเขาก็เลยต้องยอมไถรถเข็นไปดู

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เห็นว่าเป็นเบอร์แปลกที่ไม่ได้บันทึกไว้ในโทรศัพท์ เลยตัดสินใจรับโทรศัพท์

เย่โม่เซินไม่ทันจะได้พูดอะไร อีกฝ่ายก็โพล่งขึ้นมาเสียก่อน “เฉียวเฉียว ในที่สุดเธอก็ยอมรับโทรศัพท์ฉันแล้ว”

เฉียวเฉียว? เย่โม่เซินหรี่ตามองอย่าเอาเรื่อง เรียกซะสนิทสนมเชียว!