เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 960

บทที่ 960 ฉันไม่ใช่คนที่ใครจะทำอะไรก็ได้

“.…..”

มู่จื่ออดไม่ได้ที่จะก้มหน้าลงมองเด็กน้อย แววตาของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย

เด็กคนนี้ไปเรียนมาจากไหนกันแน่ ทำไมอายุแค่นี้ถึงชอบคุยเรื่องผู้ใหญ่ แถมเมื่อคืนเธอเพิ่งสงสัยอยู่เลยว่าเซียวซู่อาจจะชอบเสี่ยวเหยียน ทำไมเสี่ยวหมี่โต้วถึงทำเหมือนรู้มาก่อนเธออย่างไรอย่างนั้น

ไม่นาน ภายใต้สายตาคาดคั้นของมู่จื่อ เสี่ยวหมี่โต้วรีบพูดออกมา

“พ่อเป็นคนบอกผม”

เรื่องจริงที่เสี่ยวหมี่โต้วหักหลังพ่อตัวเองอีกแล้ว

“พ่อบอกหนูเหรอ” มู่จื่อ

“ใช่ครับ พ่อเป็นคนบอกครับ แล้วที่พ่อบอกเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าครับ”

มู่จื่อขมวดคิ้ว คิดไม่ถึงว่าเย่โม่เซินจะเอาเรื่องนี้ไปคุยกับลูกชายของตัวเอง แต่สิ่งที่เธอคิดถึงก็คือพวกผู้ชายก็ชอบคุยซุบซิบหรอ แม้แต่เรื่องนี้ก็…

“อย่าไปฟังพ่อพูดไร้สาระ เดี๋ยวแม่จะจัดการพ่อ ไม่ต้องเอาสิ่งที่พ่อพูดไปคิด อีกอย่างเรื่องของผู้ใหญ่เด็กไม่ควรจะถามมากนะ ทางที่ดีอย่าไปพูดเรื่องนี้กับน้าชาย น้าเสี่ยวเหยียนแล้วก็ลุงเซียวซู่ด้วย ไม่งั้นพวกเขาจะรู้สึกลำบากใจ เข้าใจไหม”

“ครับ” เสี่ยวหมี่โต้วพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “เข้าใจแล้วครับ”

จากนั้น เขาก็ไม่น่าจะเชื่อฟังอีก

เพียงครู่หนึ่งสองแม่ลูกเดินกลับห้องด้วยความคิดที่แตกต่างกัน

*

เสี่ยวเหยียนไข้ลดแล้ว ตอนนี้นอกจากอาการมึนและหนักศีรษะ เธอก็ไม่รู้ว่ามีส่วนไหนผิดปกติอีก อีกทั้งเธอยังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นตอนที่เธอเมา แค่คิดว่าเป็นอาการปวดหัวจากเมาค้าง

เพราะฉะนั้นเธอจึงไม่ได้คิดอะไรมาก เธอเอามือยกแขนเสื้อขึ้นแล้วเตรียมทำอาหาร

ตอนที่เซียวซู่เข้ามา เธอกำลังใช้มือล้างข้าวอยู่

มือขาวนุ่มจุ่มอยู่ในน้ำเย็น

เซียวซู่เห็นภาพนั้น จึงขมวดคิ้วขึ้นทันที จากนั้นจึงเดินเข้าไป

“อาการของเธอยังไม่หายดีเลย ทำไมถึงมาทำอะไรแบบนี้”

เขาเข้ามาโดยไม่ให้สุ้มให้เสียง ทำให้เสี่ยวเหยียนตกใจ เธอเงยหน้ามองเขา “เซียวซู่”

เธอประหลาดใจเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าเซียวซู่จะมา เธอคิดถึงคำที่เขาพูดเมื่อครู่แล้วพูดออกมาว่า “นายเข้ามาได้ยังไง แล้วที่นายพูดเมื่อกี้ อาการของฉันยังไม่ได้หายดีอะไร ฉันป่วยตอนไหน”

ยิ่งพูดยิ่งโกรธ เธอพูดด้วยความหงุดหงิด “พูดมั่วซั่ว นายว่าฉันป่วยเหรอ ถึงเมื่อวานนายจะเลี้ยงข้าวฉัน แต่อย่าคิดว่าจะพูดอะไรก็ได้นะ”

“.…..” เซียวซู่

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเสี่ยวเหยียน เซียวซู่รู้สึกว่าเธอคงจะเป็นไข้จนเบลอ เขาก้าวเข้าไปหาเธอแล้วยื่นมือออกไปแตะหน้าผากขาวของหญิงสาว

การกระทำเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เพียงชั่วพริบตา

เสี่ยวเหยียนไม่ทันได้ตั้งตัวแม้แต่น้อย เธอคิดว่าเซียวซู่จะยกมือตีเธอ ยังคิดในใจอยู่เลยว่าเขาโหดร้ายอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไร พูดออกมาสองสามคำก็จะทำร้ายคนแล้ว

จากนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง เธอทำอะไรเชื่องช้าไปหมด ยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น

เธอไม่แม้แต่จะหลบ

ตอนที่มือเย็นของเซียวซู่ทาบลงมาบนหน้าผากของเธอ เสี่ยวเหยียนอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง ถึงจะตั้งสติได้

เธอเงยหน้าขึ้นถามเขา

“นายทำอะไร”

เซียวซู่ไม่ได้ชักมือกลับมา เพราะจะวัดอุณหภูมิของเธอ

เขาเพิ่งกลับมาจากข้างนอก เพราะตื่นเช้าและไม่ได้ทานอะไร ทำให้มือของเขาเย็น เสี่ยวเหยียนรู้สึกว่ามันเย็นเล็กน้อย จึงถอยหลังไปตามสัญชาตญาณ แล้วพูดว่า “เพราะมือขอนายเย็น นายจึงจะวัดอุณหภูมิ นายนี่มัน…”