เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 967

บทที่ 967 รักษาความอบอุ่น

เจสันคิดแบบนั้นจริงๆ

เมื่อเขาพูดสิ่งที่ตัวเองกำลังคิดอยู่ในใจ จู่ๆ เจสันก็พูดอะไรไม่ออก

ต่อมาเขาได้ยินเสียงของเย่โม่เซินพูดออกมาว่า “ฉันแค่อยากฟื้นความทรงจำ ไม่ได้จะฆ่าตัวตาย”

พูดจบ เขาจึงเริ่มปลดกระดุมเสื้อนอกของเขาทีละเม็ด

ตรงหน้าคือสระน้ำขนาดใหญ่ ที่นี่ใหญ่กว่าที่ที่เคยจำลองเหตุการณ์ค่อนข้างมาก เจสันมองไปรอบๆ แล้วพูดว่า “พวกเราไปหาคนมาดูนายเพิ่มอีกหน่อยดีกว่า ไม่งั้นถ้าเกิดอะไรขึ้น ฉันคนเดียวกลัวว่าจะช่วยนายไม่ทัน”

มือของเย่โม่เซินชะงักไป เขาตอบรับออกมา

ดังนั้นเจสันจึงรีบออกไปหาคน เขาใช้โอกาสตอนที่ออกไป หยิบมือถือขึ้นมาดู พบว่าวีแชทของเซียวซู่ยังคงเงียบ ไม่ตอบกลับเขาแม้แต่ข้อความเดียว

โอ๊ย ไอ้เลวนี่มันเป็นอะไร ไม่สนใจคุณชายเย่ของตัวเองเลยหรือไง

เขาแชร์โลเคชั่นนานขนาดนี้ เซียวซู่ไม่เห็นเลยหรือไง

แต่ไม่นาน เจสันก็พบว่ามีบางสิ่งผิดปกติ

เพราะเมื่อเขาดูบนแผนที่ ตำแหน่งสีเขียวของเซียวซู่อยู่ใกล้เขามาก จนเกือบจะซ้อนทับกันจนเขาแทบจะมองไม่ออก

เมื่อเห็นดังนั้น เจสันดีใจจนแทบจะส่งเสียงออกมา

คิดไม่ถึงว่าเซียวซู่จะมาจริงๆ ไม่เสียแรงที่เขายื้อเวลามาตลอดทาง

เพื่อป้องกันว่าอะไรจะเกิดขึ้น เจสันจึงไม่ปิดการแชร์โลเคชั่น จากนั้นจึงเก็บมือถือลงในกระเป๋าเสื้อแล้วเดินกลับไป

เย่โม่เซินยืนอยู่ที่เดิม สีหน้าของเขายังปกติ เมื่อเห็นเจสันกลับมา จึงถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “จะเริ่มได้หรือยัง”

“รออีกหน่อย” หลังจากที่เห็นว่าเซียวซู่กำลังจะมาที่นี่ เจสันจึงตัดสินใจยื้อเวลาก่อนที่เขาจะมาอีกหน่อย วันนี้อาจจะมีผลที่ไม่เหมือนเดิมก็ได้

“ห๊ะ?” เย่โม่เซินเลิกคิ้วขึ้นมองเขา “มีเรื่องอะไรอีก”

“เมื่อกี้ฉันมาคิดดูดีๆ อาการป่วยของนาย ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีวิธีรักษา อาจจะไม่ต้องใช้วิธีที่เสี่ยงขนาดนี้ ยิ่งไปกว่านั้นจากประสบการณ์ของฉัน มีคนน้อยมากที่รักษาอาการความจำเสื่อมโดยใช้วิธีแบบนาย เพราะฉะนั้นเมื่อกี้ฉันเลยคิดอะไรดีๆ ออก”

“วิธีอะไร” เย่โม่เซินถามด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก

“วิธีน่ะมีแน่ๆ อยู่แล้ว แต่ต้องวางแผน ฉันเลยคิดว่าวันนี้เราอย่าเพิ่งรีบร้อน กลับไปกับฉันก่อน เดี๋ยวฉันเขียนแผนเสร็จ ถ้านายพอใจ พรุ่งนี้เราค่อยมาเริ่มกัน”

เย่โม่เซินนิ่งไป เจสันมองเขาอย่างสงสัย “นายว่ายังไง”

“เหอะ”

เย่โม่เซินแสยะยิ้มแล้วพูดออกมาว่า “มาถึงขนาดนี้แล้ว นายพูดเรื่องนี้มันจะมีประโยชน์อะไรอีก”

“นายมองออกสินะ โอเค วันนี้ฉันไม่อยากให้นายลงน้ำ สัปดาห์นี้จิตใจนายได้รับการกระทบกระเทือนมาก มันสะสมมาเป็นสัปดาห์ ถ้าวันนี้นายลงน้ำไปแล้วเกิดอะไรขึ้น ฉันไม่มีปัญญาไปรับผิดชอบหรอกนะ”

พูดจบ เขาก็พูดต่ออีก “แต่เมื่อกี้ฉันคิดวิธีออกจริงๆ นะ หลายคนรักษาหายด้วยวิธีนี้ ถ้านายไม่เชื่อ นายกลับไปกับฉัน แล้วฉันจะอธิบายให้นายฟัง”

เจสันรู้ว่าเย่โม่เซินไม่มีทางกลับไปกับตัวเองแน่ๆ เขาแค่ตั้งใจพูดยื้อเวลาเท่านั้น

ราวกับว่าเย่โม่เซินรู้จุดประสงค์ของเขา ชายหนุ่มไม่สนใจเขาอีก ก้าวอย่างมั่นคงไปที่ขอบสระ

“นะ นี่ โม่เซิน นายอย่าผลีผลามสิ ฟังที่ฉันพูดไปเมื่อกี้หน่อย ฉันพูดว่ามีวิธีก็ต้องมีวิธีสิ หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ”

ในช่วงเวลาวิกฤตนี้จู่ๆ เสียงนุ่มนวลของผู้หญิงก็ดังขึ้น

“หลอกฉันสนุกไหม”

“.…..”

เสียงของผู้หญิงที่ดังขึ้นในช่วงเวลาแบบนี้ สำหรับเจสันแล้วเปรียบเหมือนแสงสว่างจากพระเจ้า เขาหันไปมองตามเสียง เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง