เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 978

บทที่978อย่าดูถูกฉัน

จะดื่มเบียร์อีกแล้ว?

ยัยบ๊องคนนี้วันนั้นยังดื่มไม่พอ ดังนั้นก็เลยจะดื่มต่อหรอ?

หรือว่า เธออารมณ์ไม่ดีอีกแล้ว?

คิดถึงตรงนี้ เซียวซู่เงยหน้ามองเสี่ยวเหยียนทีนึงด้วยจิตใต้สำนึก เห็นใบหน้าเธอไม่มีความเศร้าโศกเลยสักนิด กลับกันยังประดับด้วยรอยยิ้มที่หวานชื่น ภายใต้แสงไฟสาดส่อง ยิ่งทำให้ดวงตาทั้งคู่แวววาวมากเป็นพิเศษ

“แค่ดื่มนิดหน่อยเอง เบียร์ไม่ใช่เหล้าอย่างอื่นสักหน่อย ไม่เมาง่ายขนาดนั้นหรอก นายวางใจได้ วันนี้ฉันไม่เมาจนสร้างปัญหาให้นายหรอก!”

เซียวซู่เม้มปากไว้ ไม่ได้ตอบ

เขาไม่ได้กลัวปัญหา แค่ไม่อยากเห็นหลังจากเธอเมา แล้วเรียกชื่อของผู้ชายอีกคนต่อหน้าเขาเฉยๆ

“ได้รึเปล่า?” เสี่ยวเหยียนเห็นเขาไม่ตอบ เอียงศีรษะถามเขาอีกคำ หน้าตาซุกซนน่ารักมาก

เซียวซู่เห็นเธอที่เป็นแบบนี้ ได้พยักหน้าอย่างจับพลัดจับผลูด้วยจิตใต้สำนึก จากนั้นลำคอก็ได้เคลื่อนไหวตามครู่นึง

“ขอบใจนะ!”

เสี่ยวเหยียนเห็นเขารับปากแล้ว ก็ได้เดินไปที่ทิศทางที่ชี้เมื่อกี๊ เซียวซู่มองดูร่างเงาที่ดีอกดีใจของเธอแล้ว หรี่ตาขึ้นมาเล็กน้อย

เมื่อกี๊......เธอกำลังออดอ้อนตัวเองอยู่หรอ?

เสี่ยวเหยียนนี่มากินจริงๆ เธอสั่งปิ้งย่างมาเยอะมาก แถมยังสั่งเบียร์ไปตั้งหลายขวด เทให้ตัวเองและเซียวซู่แก้วนึง จากนั้นก็ยกแก้วขึ้นมาชนแก้วกับเซียวซู่

“มา พวกเราก็มาชนแก้วกันหน่อย!”

เซียวซู่: “? ? ?”

“ถึงแม้พวกเขาไปรวมตัวสังสรรค์กันทั้งครอบครัวแล้ว แต่ยังไงซะพวกเราก็ไม่ได้โดดเดี่ยวเดียวดาย นายดูสิอยู่ต่างเมืองต่างถิ่น พวกเรายังมีเพื่อนนั่งกินปิ้งย่างและดื่มเบียร์ด้วยกัน มีความสุขกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว ถูกมั้ย?”

เซียวซู่รู้สึกเธอพูดถูก ได้แต่พยักหน้า

เสี่ยวเหยียนเงยหน้ากรอกเบียร์ไปแก้วนึง วิธีดื่มของเธอห้าวหาญมาก ดื่มเสร็จก็รีบเทให้ตัวเองและเทให้เซียวซู่จนเต็มแก้ว

“มา พวกเรามาดื่มต่อ คืนนี้ไม่เมาไม่เลิก!”

“อย่าดื่มเยอะ คุณลืมไปแล้วหรอว่าก่อนเข้ามาในร้านคุณพูดไว้ยังไง?”

“ฮึ่มๆ......ก่อนหน้านั้นฉันพูดอะไรไป ฉันลืมไปแล้ว ดื่มแค่ไม่กี่แก้วเองไม่เมาหรอก พวกเราเดินมา อย่างมากก็แค่เดี๋ยวพอเมาแล้ว ฉันประคองนายกลับไปเอง”

เซียวซู่ไปต่อไม่ถูกในชั่วขณะ ให้เธอประคองตัวเอง? เขาดูรูปร่างที่ผอมเพรียวของเธอแล้วหัวเราะเสียงต่ำ: “อย่างคุณเนี่ยนะจะประคองผมไหว? เดี๋ยวล้มลงไปทับคุณได้รับบาดเจ็บยังทำยังไง?”

“เป็นไปได้ยังไง?” ทันใดนั้นเสี่ยวเหยียนแก้ตัวอย่างไม่พอใจ: “นายอย่าดูถูกฉันสิ ฉันแรงเยอะมากเลยนะ ถึงนายเมาเหมือนคนตายฉันก็ยังสามารถประคองนายกลับไปได้เลย! อีกอย่างถึงจะไม่ระวังล้มลงไปจริงๆ ก็ไม่ทับฉันพังหรอก”

ทับ....……

คำนี้ทำให้เซียวซู่คิดถึงการออกกำลังกายอย่างนึงอย่างแปลกประหลาด พริบตาเดียวในหัวมีภาพๆนึงปรากฏขึ้นมา แต่ไม่นานก็ถูกเขาขับไล่ออกจากสมอง ไม่นานใบหูก็แดงก่ำขึ้นมา

“เอ๊ะ ทำไมนายยังไม่ได้เริ่มดื่มเบียร์เลย หน้าก็แดงอย่างนี้แล้ว?”

แต่แล้วเสี่ยวเหยียนไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเมื่อกี๊ในหัวของเขากำลังคิดอะไรอยู่ ยังนึกว่าเขาดื่มเหล้าจนหน้าแดง ก็เลยเริ่มหัวเราะเยาะเขา: “นายนี่มันคออ่อนเกินไปแล้วมั้ง?”

เซียวซู่มองเธออย่างเรียบเฉย “คุณไม่เข้าใจหรอก”

เสี่ยวเหยียนพยักหน้าอย่างจริงจัง: “ไม่ ฉันเข้าใจ! แต่นายวางใจเถอะ เรื่องที่นายคออ่อนฉันไม่พูดออกไปหรอก พวกนายต่างก็เอาหน้าทั้งนั้น ก็เหมือนตอนเที่ยง ฉันไม่ระวังลืมนาย พูดผิดไปคำนึง นายก็เจ้าคิดเจ้าแค้นจนถึงตอนนี้เลย”

เสี่ยวเหยียนพูดจบก็ได้เริ่มเทเหล้าให้ตัวเองอีก ตอนแรกยังมีท่าทีดื่มกับเซียวซู่ไปหลายแก้ว และชนแก้วอะไรด้วย แต่ชนแก้วครั้งนึงเซียวซู่ก็เกลี้ยกล่อมเธอครั้งนึง

สุดท้ายเสี่ยวเหยียนก็เลยไม่สนใจเขาซะเลย และดื่มเองโดยตรงเลย ขี้เกียจไปสนใจเซียวซู่

ก็ไม่รู้ดื่มไปนานเท่าไหร่ เสี่ยวเหยียนรู้สึกแก้มของตัวเองเริ่มร้อนผ่าว ศีรษะเริ่มวิงเวียน เธอมือเท้าคางมองคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยสายตาพร่ามัว

“หืม? หน้าของนาย......เหมือนยิ่งอยู่ยิ่งแดงแล้วแฮะ”

ถึงแม้เซียวซู่หน้าแดงก่ำมาก แต่ภายนอกกลับยังนั่งอยู่ที่นั่นด้วยความสงบ ถือตะเกียบไว้กินอาหารทีละนิดๆ เดิมทีหน้าก็แดงอยู่แล้ว ภายใต้การจ้องมองของเสี่ยวเหยียน อุณหภูมิบนใบหน้าเขายิ่งเพิ่มสูงขึ้นต่อเนื่อง