เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 100
บทที่ 100 คำสั่งเสียของหวังห่าว
บนบอร์ดผู้เล่น
“จะได้เวลาเล่นเกมแล้ว วันนี้จะเอาไงดี?”
“เกมไม่ได้มีประกาศอะไร แม้ว่าพวกเราจะปราบกองทัพมอนสเตอร์ได้ แต่โลกของเกมมันรีเฟรชใหม่ทุกวัน และสิ่งที่ได้รับความเสียหายก็จะฟื้นฟูมาใหม่ แล้วคราวนี้พวกมันจะกลับมาอีกครั้งไหม?”
“มีโอกาสเป็นไปได้”
“บ้าชิบ ถ้าเป็นงั้นจริง จะทำไง กลับมาใหม่ทุกวัน เราก็ต้องจัดการพวกมันทุกวันน่ะสิ”
“ไม่เหนื่อยแย่งั้นเหรอ ต้องไปทำสงครามทุกวันที่ออนไลน์?”
“แอคทางการไม่ได้พูดอะไรเลย สถานการณ์ในเกมคืนนี้จะเป็นยังไง?”
“อย่างมากก็ขอแค่เดือนละครั้งพอแล้ว มันยากเกินไปที่จะจัดการกองทะมอนสเตอร์ทุกวัน”
ทุกคนต่างวางแผนล่วงหน้า พวกเขารู้ว่าเกมอัพเดททุกวัน ทำให้พวกเขาเริ่มวิตกกังวล
และตัวอย่างที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วก็วางอยู่ต่อหน้าพวกเขา
หลังจากที่กองทัพมอนสเตอร์ในเขตมหานครตะวันออกพ่ายแพ้ มันก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น
ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ใครจะสามารถรับประกันได้ว่าหลังจากเข้าเกมในตอนกลางคืนภารกิจกองทัพมอนสเตอร์จะไม่ปรากฏขึ้นอีก?
ในไม่ช้า โพสต์ในบอร์ดผู้เล่นเกมทั้งหมดก็มีแต่ความกังวลฉายชัดออกมา
หลังจากนั้นหลายชั่วโมง ในที่สุดก็มีการประกาศอย่างเป็นทางการ
“เนื่องจากผู้เล่นทุกคนสามารถเอาชนะกองทัพมอนสเตอร์ได้อย่างสมบูรณ์ ภารกิจกองทัพมอนสเตอร์จึงหยุดลง และผู้เล่นทุกคนสามารถกลับสู่สภาวะปกติของเกมและสำรวจพื้นที่ได้ตามปกติ”
ทันทีที่ประกาศฉบับนี้ออกมา ผู้เล่นทุกคนพลันตื่นเต้นดีใจ
ในที่สุดเราก็สามารถเล่นเกมได้ตามปกติ!
ซูเย่เองก็ได้เห็นประกาศจากทางการแล้วเช่นกัน
“ในเกม ไม่ใช่ว่ารีเฟรชใหม่ทุกวันหรอกเหรอ?”
ร่องรอยของความสงสัยแวบเข้ามาในดวงตาของซูเย่
เจ้าหน้าที่ทำได้ยังไง?
Fantasy Dream ไม่เหมือนกับเกมอื่น ๆ เกมนี้ไม่ใช่ระบบเสมือนจริงที่ผู้สร้างสามารถเขียนและเปลี่ยนแปลงได้อย่างอิสระ
ระบบสามารถเพิ่มสิ่งวิเศษเข้าไปได้ แต่ไม่สามารถควบคุมสิ่งต่าง ๆ ที่มีอยู่แล้วในโลกนี้ อย่างเช่นเหล่าสัตว์ประหลาดได้
สามารถเปลี่ยนความทรงจำของสัตว์ประหลาดไนท์แมร์? ข้อนี้ตัดทิ้งไปได้ มันไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน
คืนนี้คงต้องเข้าเกมไปดูสักหน่อยแล้วสิ!
ในยามค่ำคืน ห้านาทีก่อนเวลาเข้าเกม
ภายใต้คำสั่งของเบื้องบน ยอดฝีมือหลายคนเข้ามาในเกมล่วงหน้า พุ่งตรงไปยังพื้นที่ระดับ 40-50 และวางค่ายกลธาตุไม้ขนาดใหญ่ ทำการสังหารมนุษย์กิ้งก่าหกตน
การต่อสู้สิ้นสุดลงในเวลาเพียงสามนาที
เมื่อมนุษย์กิ้งก่าตายลง มอนสเตอร์ในพื้นที่ระดับ 40-50 ทั้งหมดกลับคืนสู่สภาพปกติอย่างสมบูรณ์
เวลาสี่ทุ่มตรง ผู้เล่นออนไลน์เข้าเกมทันที
พบว่าการภารกิจกองทัพมอนสเตอร์ได้หายไปแล้ว และการเข้าสู่พื้นที่ผจญภัยระดับ 40-50 ก็ไม่ต้องกังวลว่าจะมีกองทัพมอนสเตอร์อีกต่อไป
แต่แม้ว่าปัญหานี้จะหมดไป ทว่ามอนสเตอร์ในพื้นที่ผจญภัยระดับ 40-50 ยังคงมีแววความหงุดหงิดฉายชัดเพราะอิทธิพลของหินสีเขียวใต้ดิน
แต่เนื่องจากพวกมันไม่ได้บ้าคลั่งและไม่ได้ถูกควบคุมอย่างสมบูรณ์ พวกมันจึงไม่ได้ก่อตัวเป็นกองทัพมอนสเตอร์ก็เท่านั้น และพวกมันบางตัวก็เริ่มฆ่ากันเองอีกด้วย
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ในที่สุดทุกคนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เกมได้เข้าสู่สภาวะปกติแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มรวมทีมและฟันมอนสเตอร์เก็บค่าประสบการณ์ตามปกติ
ซูเย่ก็กำลังออนไลน์อยู่ เขารู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นว่าทุกคนร่วมมือกันเก็บเลเวล แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าทางการทำได้ยังไง แต่ก็ถือว่าแก้ปัญหาได้อย่างสวยงาม
ตอนนี้เขาจะพยายามค้นหาสัตว์ประหลาดที่บินได้เพื่อดูว่าเคล็ดลับควบคุมอสูรมีประโยชน์จริงหรือไม่
“อินทรีทะลวงเมฆา… ยินดีด้วย แกคือผู้ถูกเลือก”
หลังจากอ้อมไปรอบ ๆ พื้นที่ผจญภัยระดับ 40-50 เล็กน้อย ในที่สุดซูเย่ก็พบสัตว์ประหลาดที่มีรูปร่างตรงตามความต้องการ! อินทรีทะลวงเมฆา มอนสเตอร์ระดับ 46
ร่างกายของมันมีขนาดใกล้เคียงกับเจ้านกอินทรีในละครโทรทัศน์เรื่องเอี้ยก้วยเจ้าอินทรี มีปากและกรงเล็บที่แหลมคม มีขนสีทองทั่วทั้งลำตัว ทำให้มันดูน่าเกรงขาม
เมื่อเจอเป้าหมาย ซูเย่ก็พุ่งทะยานเข้าไปทันที และก่อนที่มันจะทะยานขึ้นฟ้าหนีไป เขาก็กดทับมันไว้โดยพลัน
จากนั้นเริ่มบริกรรมคาถาควบคุมอสูร
ทันทีที่เริ่มท่องออกมา จู่ ๆ ซูเย่พลันรู้สึกถึงกระแสพลังที่อธิบายไม่ได้ซึ่งดูดซับพลังปราณในร่างกายของเขา จากนั้นจึงแทรกซึมเข้าไปในตัวสัตว์ประหลาด
“หืม?”
ซูเย่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้วิชาประหลาดเช่นนี้ ชายหนุ่มรู้สึกว่ากระแสพลังที่อธิบายไม่ถูกนั่นเป็นส่วนหนึ่งของเขา
“พลังปราณที่ถ่ายทอดไปยังตัวสัตว์ประหลาดนั้น ก็เพื่อใช้ควบคุมมันงั้นเหรอ?”
ซูเย่กระโดดลงไปยืนบนพื้นด้วยความสับสน ปล่อยเจ้านกอินทรียักษ์ให้เป็นอิสระ แต่มันไม่ได้จากไป แม้ว่าจะดูหงุดหงิดเล็กน้อย แต่มันก็มองไปยังซูเย่ด้วยดวงตาที่เรียบเฉย ไม่ได้แฝงไปด้วยความเกลียดชังแต่อย่างใด ราวกับว่ามันถือว่าซูเย่เป็นพวกพ้องของมัน
“ยินดีด้วย คุณปราบอินทรีทะลวงเมฆามอนสเตอร์เลเวล 46 ได้ และได้รับมันเป็นสัตว์พาหนะ”
แจ้งเตือนของระบบเด้งมา
“ได้ผลจริง ๆ !”
ซูเย่กะพริบตาปริบ ๆ ด้วยความประหลาดใจ และเขาก็กดเปิดดูหน้าสัตว์พาหนะในระบบทันที เขาพบว่ามีมันอยู่ในหน้าสัตว์พาหนะจริง ๆ
“เคล็ดวิชานี้เอาไปใช้ในดินแดนภูผามหานทีได้ไหมนะ?”
ซูเย่รู้สึกประหลาดใจ
หากเป็นสิ่งของของระบบเกมที่เพิ่มเข้ามา ซูเย่ในฐานะผู้เล่นฝึกยุทธ์ ก็คงไม่สามารถใช้มันได้ ยิ่งไปกว่านั้น ในตอนที่ร่ายคาถา ซูเย่รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพลังปราณของเขากำลังถูกกระตุ้น
ถ้าแบบนี้ แสดงว่าเคล็ดวิชาควบคุมอสูรก็สามารถใช้ได้จริงที่ดินแดนภูผามหานที?
“ถ้าเป็นอย่างนั้น เจ้าสิ่งนี้ก็มีค่ามหาศาลน่ะสิ!”
ยิ่งคิดเรื่องนี้เขาก็ยิ่งตื่นเต้น
ชายหนุ่มขึ้นขี่เจ้านกอินทรียักษ์ทันทีโดยไม่ลังเล เขาควบคุมให้มันบินวนไปรอบ ๆ อย่างสุขสำราญ
ความเร็วของอินทรีทะลวงเมฆาตัวนี้เกือบจะเท่ากับความเร็วตอนขี่ดาบเวหา
“ไม่รู้ว่าวิชานี้จะมีผลกับสัตว์ประหลาดน้ำแข็งหรือไม่ ถ้าสามารถปราบมันให้กลายเป็นสัตว์พาหนะได้…”
ซูเย่ยกมือเท้าค้างอย่างครุ่นคิด แล้วส่ายหัวทันที เขารู้สึกว่าสมองของเขาชักจะคิดเรื่อยเปื่อยเกินไปแล้ว
……
เช้าวันรุ่งขึ้น ซูเย่ออฟไลน์ก่อน 10 นาที เมื่อถอดหมวก VR ออก ชายหนุ่มก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คดูแจ้งเตือน และพบข้อความที่ยังไม่ได้อ่านบนโทรศัพท์ของเขา
เมื่อเปิดดูก็เห็นว่าเป็นข้อความที่ส่งมาจากหวังห่าว
เนื้อหาดูเหมือนจะเป็นที่อยู่ของสถานที่แห่งหนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]