เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 100
สรุปบท บทที่ 100 คำสั่งเสียของหวังห่าว: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]
ตอน บทที่ 100 คำสั่งเสียของหวังห่าว จาก เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 100 คำสั่งเสียของหวังห่าว คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายกำลังภายใน เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่ 100 คำสั่งเสียของหวังห่าว
บนบอร์ดผู้เล่น
“จะได้เวลาเล่นเกมแล้ว วันนี้จะเอาไงดี?”
“เกมไม่ได้มีประกาศอะไร แม้ว่าพวกเราจะปราบกองทัพมอนสเตอร์ได้ แต่โลกของเกมมันรีเฟรชใหม่ทุกวัน และสิ่งที่ได้รับความเสียหายก็จะฟื้นฟูมาใหม่ แล้วคราวนี้พวกมันจะกลับมาอีกครั้งไหม?”
“มีโอกาสเป็นไปได้”
“บ้าชิบ ถ้าเป็นงั้นจริง จะทำไง กลับมาใหม่ทุกวัน เราก็ต้องจัดการพวกมันทุกวันน่ะสิ”
“ไม่เหนื่อยแย่งั้นเหรอ ต้องไปทำสงครามทุกวันที่ออนไลน์?”
“แอคทางการไม่ได้พูดอะไรเลย สถานการณ์ในเกมคืนนี้จะเป็นยังไง?”
“อย่างมากก็ขอแค่เดือนละครั้งพอแล้ว มันยากเกินไปที่จะจัดการกองทะมอนสเตอร์ทุกวัน”
ทุกคนต่างวางแผนล่วงหน้า พวกเขารู้ว่าเกมอัพเดททุกวัน ทำให้พวกเขาเริ่มวิตกกังวล
และตัวอย่างที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วก็วางอยู่ต่อหน้าพวกเขา
หลังจากที่กองทัพมอนสเตอร์ในเขตมหานครตะวันออกพ่ายแพ้ มันก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น
ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ใครจะสามารถรับประกันได้ว่าหลังจากเข้าเกมในตอนกลางคืนภารกิจกองทัพมอนสเตอร์จะไม่ปรากฏขึ้นอีก?
ในไม่ช้า โพสต์ในบอร์ดผู้เล่นเกมทั้งหมดก็มีแต่ความกังวลฉายชัดออกมา
หลังจากนั้นหลายชั่วโมง ในที่สุดก็มีการประกาศอย่างเป็นทางการ
“เนื่องจากผู้เล่นทุกคนสามารถเอาชนะกองทัพมอนสเตอร์ได้อย่างสมบูรณ์ ภารกิจกองทัพมอนสเตอร์จึงหยุดลง และผู้เล่นทุกคนสามารถกลับสู่สภาวะปกติของเกมและสำรวจพื้นที่ได้ตามปกติ”
ทันทีที่ประกาศฉบับนี้ออกมา ผู้เล่นทุกคนพลันตื่นเต้นดีใจ
ในที่สุดเราก็สามารถเล่นเกมได้ตามปกติ!
ซูเย่เองก็ได้เห็นประกาศจากทางการแล้วเช่นกัน
“ในเกม ไม่ใช่ว่ารีเฟรชใหม่ทุกวันหรอกเหรอ?”
ร่องรอยของความสงสัยแวบเข้ามาในดวงตาของซูเย่
เจ้าหน้าที่ทำได้ยังไง?
Fantasy Dream ไม่เหมือนกับเกมอื่น ๆ เกมนี้ไม่ใช่ระบบเสมือนจริงที่ผู้สร้างสามารถเขียนและเปลี่ยนแปลงได้อย่างอิสระ
ระบบสามารถเพิ่มสิ่งวิเศษเข้าไปได้ แต่ไม่สามารถควบคุมสิ่งต่าง ๆ ที่มีอยู่แล้วในโลกนี้ อย่างเช่นเหล่าสัตว์ประหลาดได้
สามารถเปลี่ยนความทรงจำของสัตว์ประหลาดไนท์แมร์? ข้อนี้ตัดทิ้งไปได้ มันไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน
คืนนี้คงต้องเข้าเกมไปดูสักหน่อยแล้วสิ!
ในยามค่ำคืน ห้านาทีก่อนเวลาเข้าเกม
ภายใต้คำสั่งของเบื้องบน ยอดฝีมือหลายคนเข้ามาในเกมล่วงหน้า พุ่งตรงไปยังพื้นที่ระดับ 40-50 และวางค่ายกลธาตุไม้ขนาดใหญ่ ทำการสังหารมนุษย์กิ้งก่าหกตน
การต่อสู้สิ้นสุดลงในเวลาเพียงสามนาที
เมื่อมนุษย์กิ้งก่าตายลง มอนสเตอร์ในพื้นที่ระดับ 40-50 ทั้งหมดกลับคืนสู่สภาพปกติอย่างสมบูรณ์
เวลาสี่ทุ่มตรง ผู้เล่นออนไลน์เข้าเกมทันที
พบว่าการภารกิจกองทัพมอนสเตอร์ได้หายไปแล้ว และการเข้าสู่พื้นที่ผจญภัยระดับ 40-50 ก็ไม่ต้องกังวลว่าจะมีกองทัพมอนสเตอร์อีกต่อไป
แต่แม้ว่าปัญหานี้จะหมดไป ทว่ามอนสเตอร์ในพื้นที่ผจญภัยระดับ 40-50 ยังคงมีแววความหงุดหงิดฉายชัดเพราะอิทธิพลของหินสีเขียวใต้ดิน
แต่เนื่องจากพวกมันไม่ได้บ้าคลั่งและไม่ได้ถูกควบคุมอย่างสมบูรณ์ พวกมันจึงไม่ได้ก่อตัวเป็นกองทัพมอนสเตอร์ก็เท่านั้น และพวกมันบางตัวก็เริ่มฆ่ากันเองอีกด้วย
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ในที่สุดทุกคนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เกมได้เข้าสู่สภาวะปกติแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มรวมทีมและฟันมอนสเตอร์เก็บค่าประสบการณ์ตามปกติ
ซูเย่ก็กำลังออนไลน์อยู่ เขารู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นว่าทุกคนร่วมมือกันเก็บเลเวล แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าทางการทำได้ยังไง แต่ก็ถือว่าแก้ปัญหาได้อย่างสวยงาม
ตอนนี้เขาจะพยายามค้นหาสัตว์ประหลาดที่บินได้เพื่อดูว่าเคล็ดลับควบคุมอสูรมีประโยชน์จริงหรือไม่
“อินทรีทะลวงเมฆา… ยินดีด้วย แกคือผู้ถูกเลือก”
หลังจากอ้อมไปรอบ ๆ พื้นที่ผจญภัยระดับ 40-50 เล็กน้อย ในที่สุดซูเย่ก็พบสัตว์ประหลาดที่มีรูปร่างตรงตามความต้องการ! อินทรีทะลวงเมฆา มอนสเตอร์ระดับ 46
ร่างกายของมันมีขนาดใกล้เคียงกับเจ้านกอินทรีในละครโทรทัศน์เรื่องเอี้ยก้วยเจ้าอินทรี มีปากและกรงเล็บที่แหลมคม มีขนสีทองทั่วทั้งลำตัว ทำให้มันดูน่าเกรงขาม
เมื่อเจอเป้าหมาย ซูเย่ก็พุ่งทะยานเข้าไปทันที และก่อนที่มันจะทะยานขึ้นฟ้าหนีไป เขาก็กดทับมันไว้โดยพลัน
จากนั้นเริ่มบริกรรมคาถาควบคุมอสูร
ทันทีที่เริ่มท่องออกมา จู่ ๆ ซูเย่พลันรู้สึกถึงกระแสพลังที่อธิบายไม่ได้ซึ่งดูดซับพลังปราณในร่างกายของเขา จากนั้นจึงแทรกซึมเข้าไปในตัวสัตว์ประหลาด
“หืม?”
ซูเย่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้วิชาประหลาดเช่นนี้ ชายหนุ่มรู้สึกว่ากระแสพลังที่อธิบายไม่ถูกนั่นเป็นส่วนหนึ่งของเขา
“พลังปราณที่ถ่ายทอดไปยังตัวสัตว์ประหลาดนั้น ก็เพื่อใช้ควบคุมมันงั้นเหรอ?”
ซูเย่กระโดดลงไปยืนบนพื้นด้วยความสับสน ปล่อยเจ้านกอินทรียักษ์ให้เป็นอิสระ แต่มันไม่ได้จากไป แม้ว่าจะดูหงุดหงิดเล็กน้อย แต่มันก็มองไปยังซูเย่ด้วยดวงตาที่เรียบเฉย ไม่ได้แฝงไปด้วยความเกลียดชังแต่อย่างใด ราวกับว่ามันถือว่าซูเย่เป็นพวกพ้องของมัน
“ยินดีด้วย คุณปราบอินทรีทะลวงเมฆามอนสเตอร์เลเวล 46 ได้ และได้รับมันเป็นสัตว์พาหนะ”
แจ้งเตือนของระบบเด้งมา
“ได้ผลจริง ๆ !”
ซูเย่กะพริบตาปริบ ๆ ด้วยความประหลาดใจ และเขาก็กดเปิดดูหน้าสัตว์พาหนะในระบบทันที เขาพบว่ามีมันอยู่ในหน้าสัตว์พาหนะจริง ๆ
“เคล็ดวิชานี้เอาไปใช้ในดินแดนภูผามหานทีได้ไหมนะ?”
ซูเย่รู้สึกประหลาดใจ
หากเป็นสิ่งของของระบบเกมที่เพิ่มเข้ามา ซูเย่ในฐานะผู้เล่นฝึกยุทธ์ ก็คงไม่สามารถใช้มันได้ ยิ่งไปกว่านั้น ในตอนที่ร่ายคาถา ซูเย่รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพลังปราณของเขากำลังถูกกระตุ้น
ถ้าแบบนี้ แสดงว่าเคล็ดวิชาควบคุมอสูรก็สามารถใช้ได้จริงที่ดินแดนภูผามหานที?
“ถ้าเป็นอย่างนั้น เจ้าสิ่งนี้ก็มีค่ามหาศาลน่ะสิ!”
ยิ่งคิดเรื่องนี้เขาก็ยิ่งตื่นเต้น
ชายหนุ่มขึ้นขี่เจ้านกอินทรียักษ์ทันทีโดยไม่ลังเล เขาควบคุมให้มันบินวนไปรอบ ๆ อย่างสุขสำราญ
ความเร็วของอินทรีทะลวงเมฆาตัวนี้เกือบจะเท่ากับความเร็วตอนขี่ดาบเวหา
“ไม่รู้ว่าวิชานี้จะมีผลกับสัตว์ประหลาดน้ำแข็งหรือไม่ ถ้าสามารถปราบมันให้กลายเป็นสัตว์พาหนะได้…”
ซูเย่ยกมือเท้าค้างอย่างครุ่นคิด แล้วส่ายหัวทันที เขารู้สึกว่าสมองของเขาชักจะคิดเรื่อยเปื่อยเกินไปแล้ว
……
เช้าวันรุ่งขึ้น ซูเย่ออฟไลน์ก่อน 10 นาที เมื่อถอดหมวก VR ออก ชายหนุ่มก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คดูแจ้งเตือน และพบข้อความที่ยังไม่ได้อ่านบนโทรศัพท์ของเขา
เมื่อเปิดดูก็เห็นว่าเป็นข้อความที่ส่งมาจากหวังห่าว
เนื้อหาดูเหมือนจะเป็นที่อยู่ของสถานที่แห่งหนึ่ง
ในตอนต้นของวิดีโอ สิ่งที่ปรากฏเข้าสู่สายตาก็คือหวังห่าวที่กำลังยิ้มอย่างสดใส
รอยยิ้มของหวังห่าวที่สดใสเช่นนี้ แตกต่างไปจากตัวเขาในยามปกติอย่างสิ้นเชิง มันดูทำให้เขาลดความเคร่งขรึมบนใบหน้าลงไป และดูอ่อนเยาว์ขึ้นเล็กน้อย
“สวัสดีซูเย่ ฉันได้เฝ้าดูนายเติบโตด้วยสายตาของฉันในช่วงที่ผ่านมา นายกำลังไล่ตามหรืออาจจะแซงหน้าฉันไปทีละก้าว ฉันยินดีเป็นอย่างมากที่นายได้ผลลัพธ์ที่ดีในการฝึกฝน”
“แต่ในเวลาเดียวกัน… มันก็ทำให้ฉันรู้สึกกดดัน เพราะฉันเป็นหัวหน้าของนาย และนายก็เป็นผู้ฝึกหน้าใหม่กลุ่มแรกที่ฉันเป็นหัวหน้าเช่นกัน ซึ่งเมื่อเห็นการพัฒนาอย่างต่อเนื่องของนาย ฉันก็ตระหนักได้ทันทีว่าฉันต้องฝึกฝนให้หนักขึ้นและเป็นแบบอย่างที่ดี”
“ฉันก็เลยเลือกที่จะไป นี่คืออีกหนึ่งก้าวที่ฉันจำเป็นต้องก้าวเดิน นี่คือทางเลือกของฉันเอง ฉันไม่ต้องการที่จะเป็นคนที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลังตามกาลเวลา บอกทุกคนว่าไม่ต้องเป็นห่วงฉัน”
“ถ้า… ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน รบกวนนายช่วยดูแลพ่อแม่ของฉันด้วย”
“ฉันรู้ นายถูกกำหนดให้เป็นคนพิเศษ สุดท้ายนี้ ขอบคุณนะ ซูเย่” เมื่อคำสุดท้ายของหวังห่าวพูดออกมา ภาพวิดีโอได้หยุดลงพร้อมกับภาพใบหน้าที่ยิ้มแย้มของหวังห่าว
หลังจากดูวิดีโอ ซูเย่พลันมีลางสังหรณ์ใจบางอย่างโดยไม่รู้ตัว นี่มันเหมือนกับการพูดคำสั่งเสียมากเกินไป!
“เขาไปฝึกอยู่ที่ไหน”
หลังจากคืนโทรศัพท์ ซูเย่ก็ถามขึ้นทันที
“ไม่รู้เลย”
เซียวจวิ้นส่ายศีรษะพร้อมถอนหายใจแผ่วเบา “ว่ากันว่าอยู่ที่ชายแดนเขตที่ 4-5 แต่สถานที่ฝึกประเภทนี้มักจะเป็นพื้นที่ลับที่ไม่เปิดเผยต่อสาธารณะ และบุคคลภายนอกไม่สามารถรู้ได้”
“นานแค่ไหนกว่าจะออกมา?”
ซูเย่ถามอีกครั้ง
“เร็วสุดครึ่งปี ถ้านานกว่านั้นก็หลายปี หรือ…”
เซียวจวิ้นไม่ได้พูดประโยคต่อมาให้จบ แต่ซูเย่รู้ดี ‘หรืออาจจะไม่มีวันได้ออกมาอีกเลย’
“หัวหน้าไปแล้ว และต่อไปฉันจะเป็นคนพานายไปสู่ดินแดนภูผามหานที”
เซียวจวิ้นกล่าวต่อ “ฉันเพิ่งได้รับการแจ้งเตือนล่าสุด พวกนายสามารถเข้าสู่ดินแดนภูผามหานทีได้ก่อนกำหนด เนื่องจากพื้นที่ระดับสี่ภายในนั้นถูกเปิดชั่วคราว ถ้ามีข่าวใหม่ ฉันจะบอกให้รู้อีกที”
“ครับ”
ซูเย่พยักหน้า
เนื่องจากความพิเศษของพื้นที่ระดับสี่ เกือบทุกคนที่ไปถึงขั้นสี่จึงไม่สามารถเข้าสู่พื้นที่ภายในได้
ผู้ฝึกยุทธ์ที่ไปถึงขั้นสี่ส่วนใหญ่จะเลือกทำภารกิจในพื้นที่ระดับสามเพื่อรับทรัพยากร และส่วนใหญ่จะสมัครตำแหน่งในเมืองใหญ่ เพื่อให้ได้รับทรัพยากรในการฝึกฝน
หลังจากทะลวงสู่ขั้น 5 แล้ว ก็จะเข้าสู่พื้นที่ระดับ 5 ไปเลย
ภายใต้สถานการณ์ตอนนี้ พื้นที่ระดับ 3 และระดับ 4 เชื่อมต่อกันโดยธรรมชาติ ดังนั้นเมื่ออันตรายของพื้นที่ระดับ 4 ถูกจัดการไปแล้ว บรรดาผู้ฝึกยุทธ์ขั้น 3 และ 4 ทุกคนจึงสามารถเข้าไปสำรวจได้ตามปกติ
ซูเย่มองไปยังที่อยู่ที่หวังห่าวส่งมาบนโทรศัพท์ของเขา
เห้อ นี่คงเป็นที่อยู่บ้านพ่อแม่ของหวังห่าว
……
บนเวยป๋อ
หลี่จื้อหง แอคเคาท์หนึ่งที่ได้รับการรับรองจากเวยป๋อโพสต์ข้อความ
“หลังจากการทดลองหลายครั้ง ผมก็พิสูจน์ได้แล้วว่ายาจีนโบราณเป็นยาหลอกและไม่มีผล”
ข้อความถูกโพสต์ออกไป พร้อมกับรูปภาพประกอบ
“ข้อมูลจากการทดลองการฝังเข็มและการรมยาแบบอำพรางสองฝ่าย!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]