บทที่ 153 รวมตัว
บรรดาผู้เล่นล้วนพูดอะไรไม่ออก
ตวัดดาบสามครั้ง สามารถสังหารสัตว์ประหลาดได้ถึงสามตัว!
ทำได้ยังไงกันนะ?
ทุกคนรีบทบทวนกระบวนท่าการเคลื่อนไหวระหว่างที่ซูเย่สังหารนางไม้เกราะเหล็กเมื่อสักครู่นี้ ทุกอย่างช่างดูง่ายดาย ไม่ต่างไปจากการโค่นต้นไม้เล็ก ๆสักต้น
ดวงตาของทุกคนเป็นประกายแวววาว
รีบแยกย้ายกันไปตามหานางไม้เกราะเหล็กเพื่อลองต่อสู้ดูบ้าง
ผลก็คือ มีผู้เล่นต้องเสียชีวิตไปเป็นจำนวนมาก…
เพราะฉะนั้น พวกเขาจึงตัดสินใจว่าเดินเก็บสมุนไพรต่อไปนั่นแหละดีที่สุดแล้ว
ซูเย่นำผลึกวิญญาณที่ได้มาจากนางไม้เกราะเหล็กทั้งสามตัวนี้ไปแลกเปลี่ยนเป็นค่าประสบการณ์
บนท้องฟ้าพลันมีข้อความแจ้งเตือนว่า
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ‘X’ ที่ได้กลายเป็นผู้เล่นคนแรกของเกม Fantasy Dream ผู้สามารถเลื่อนระดับขึ้นสู่เลเวล 31 ได้สำเร็จ และทำคะแนนเป็นอันดับ 1 ของเซิร์ฟเวอร์ในขณะนี้!”
ทุกคนจ้องมองประกาศแจ้งเตือนบนท้องฟ้าด้วยดวงตาเบิกกว้าง
ไม่รู้ทำไมพวกเขาถึงได้รู้สึกคุ้นเคยกับบรรยากาศแบบนี้เหลือเกิน
“จบแล้ว ท่านเทพ X เริ่มอีกแล้ว!”
“เมื่อกี้ เขาเพิ่งฆ่าสัตว์ประหลาดไปได้ตัวหนึ่ง มาตอนนี้ก็เลื่อนระดับขึ้นมาอยู่ในเลเวล 31 สำเร็จ พนันกันได้เลยว่าวันนี้ท่านเทพ X คงไม่หยุดอยู่แต่เพียงเท่านี้แน่ ๆ อยู่ที่ว่าเขาจะไปจบอยู่ในเลเวลไหนเท่านั้นเอง”
“หมอนี่กลับมาทีไร พวกเรากลายเป็นตัวประกอบทุกที หลังจากนี้ทุกคนคงไม่ต้องทำอะไรแล้ว นอกจากคอยอ่านประกาศแจ้งเตือนบนท้องฟ้าก็เท่านั้น!”
เสียงสบถด้วยความฉุนเฉียวดังออกมาจากกลุ่มผู้เล่นจำนวนมาก แต่พวกเขาก็ยังไม่หยุดเดินหาสมุนไพรเช่นกัน
…
ณ เขตแผนที่ระดับ 30
‘เจ้าเวหา’ กัดฟันกรอดขณะเงยหน้าอ่านข้อความบนท้องฟ้า
เขารีบเก็บสมุนไพรให้เร็วมากขึ้น
เขาจะต้องขึ้นเป็นอันดับหนึ่งให้ได้!
…
ราวกับว่าสัตว์ประหลาดเลเวล 31 นั้นตายง่ายเกินไป
ซูเย่จึงเดินถือดาบลุยตรงเข้าไปในเขตแผนที่ระดับ 32
ไม่มีใครอยู่ที่นี่สักคน
สัตว์ประหลาดที่อยู่ในเขตแผนที่ระดับ 32 คือ ‘มนุษย์ตั๊กแตน’
นี่คือครั้งแรกที่ซูเย่เคยเห็นมนุษย์ตั๊กแตน มือของมันสามารถเคลื่อนไหวได้เหมือนมือของมนุษย์ ดังนั้น ซูเย่จึงรู้สึกไม่ต่างจากกำลังต่อสู้อยู่กับผู้คนจริง ๆ
มันทำให้เขาสนุกมากกว่าเดิมหลายเท่า
“นี่สิถึงจะเรียกว่าความรู้สึกของการต่อสู้ที่แท้จริง!”
ชายหนุ่มสะบัดดาบในมือฟันออกไปแนวขวาง
หลังจากนั้นไม่นาน
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ‘X’ ที่ได้กลายเป็นผู้เล่นคนแรกของเกม Fantasy Dream ผู้สามารถเลื่อนระดับขึ้นสู่เลเวล 32 ได้สำเร็จ และทำคะแนนเป็นอันดับ 1 ของเซิร์ฟเวอร์ในขณะนี้!”
ข้อความแจ้งเตือนปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าอีกครั้ง
เมื่อทุกคนเห็นข้อความนั้น พวกเขาก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“นี่ไงล่ะ! ฉันพูดเอาไว้ผิดซะที่ไหน!”
“เลเวล 32 เนี่ยนะ?”
“คนอื่นยังไม่ทันได้ไปไหนเลย หมอนั่นก็อัปเลเวลได้อีกแล้วเหรอเนี่ย?”
“ฉันล่ะสงสัยเหลือเกินว่าเขาฆ่าสัตว์ประหลาดได้ยังไง? ยิ่งเขตแผนที่มีระดับสูงมากเท่าไหร่ สัตว์ประหลาดก็ยิ่งแข็งแกร่งมากเท่านั้นไม่ใช่เหรอ? ถึงเทพ X จะแข็งแกร่งมากกว่าผู้เล่นทั่วไปก็เถอะ แต่ก็ไม่ควรอัปเลเวลเร็วขนาดนี้ จริงไหม? เขาจะฆ่าสัตว์ประหลาดเลเวล 32 ได้จริงสิ?”
“ฉันว่าน่าจะได้แหละมั้ง ฉันเห็นมากับตาตอนที่เขาฆ่านางไม้เลเวล 31 แค่ดาบเดียวก็จัดการได้แล้วอ่ะ ทำเอาพวกเราที่เหลือกลายเป็นเด็กอมมือไปเลย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]