เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 154

บทที่ 154 โลดแล่นด้วยเฉิงหวงเทพเจ้า

หยกปราณธรรมชาติหนึ่งชิ้นสามารถอัปเลเวลได้สองระดับเชียวหรือ?

ไม่ว่าใครเห็นข้อความเหล่านี้ต่างก็ต้องน้ำลายไหลทั้งนั้น

นี่หมายความว่าถ้าพวกเขาสามารถทำภารกิจได้สำเร็จและสามารถรวบรวมหยกปราณธรรมชาติได้สักสองสามชิ้น พวกเขาก็จะกลายเป็นผู้เล่นอันดับหนึ่งของเซิร์ฟเวอร์เลยน่ะสิ?

แต่สิ่งสำคัญไม่ใช่แค่การทำภารกิจเท่านั้น เพราะผู้เล่นต้องมีคุณสมบัติครบถ้วนสำหรับการรับหยกปราณธรรมชาติด้วยเช่นกัน

ทว่า เมื่อมีโอกาสมาถึงตรงหน้าแล้ว คนเราจะไม่ไขว่คว้าเอาไว้ได้อย่างไร!

วินาทีนั้น กลุ่มผู้เล่นที่เปิดดูภารกิจพิเศษต่างก็ส่งเสียงฮือฮาออกมาด้วยความตื่นเต้น

“พวกเรามาทำภารกิจพิเศษกันเถอะ! จะได้มีโอกาสอัปเลเวลสักที!”

เหล่าผู้เล่นจำนวนมากตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว

หลังจากนั้น

พวกเขาก็มุ่งหน้าตรงไปยังเขตพื้นที่ซึ่งลูกศรนำทางได้ชี้ทางเอาไว้

ภารกิจพิเศษอย่างนั้นหรือ?

ซูเย่เปิดแผนที่ดูด้วยความฉงนสงสัย และพบว่าเขตพื้นที่สำหรับการรับภารกิจอยู่ไม่ไกลจากตรงที่เขายืนอยู่ตอนนี้สักเท่าไหร่ บริเวณนั้นเป็นภูเขาอสูร มีสัตว์ประหลาดอยู่ก็จริง แต่ไม่ใช่พวกที่มีระดับสูงเท่าไหร่นัก

“บนแผนที่เหมือนจะมีโบราณสถานอยู่ด้วยเลยแฮะ?”

ซูเย่คิดด้วยความตื่นเต้น

เขามีความสนใจต่อทุกสิ่งทุกอย่างในโลกของเกม Fantasy Dream ที่แท้จริง ไม่ว่าเป็นสิ่งใดมันก็ควรค่าต่อการสืบสวนทั้งนั้น บางทีซูเย่อาจได้ค้นพบความลับที่รัฐบาลซุกซ่อนไว้ในเบื้องหลังเกมออนไลน์เกมนี้ก็ได้

เมื่อเดินตามลูกศรนำทางไปเรื่อย ๆ ซูเย่ก็มาถึงบริเวณตีนเขาซึ่งมีชื่อว่า ‘ภูเขาไป๋ซานฝั่งตะวันออก’

ยอดเขาเต็มไปด้วยก้อนเมฆหนาแน่น

บริเวณตีนเขาไม่มีสัตว์ประหลาด

ผู้เล่นจำนวนนับไม่ถ้วนต่างก็พยายามปีนขึ้นไปสู่ยอดเขาด้วยความตื่นเต้น

ชายหนุ่มมุ่งหน้าขึ้นสู่ยอดเขาด้วยความรวดเร็ว

เมื่อขึ้นมาถึงยอดเขาแล้ว

เขาก็พบว่าเบื้องหน้าเขามีอาคารหลังเก่าที่มีลักษณะทรุดโทรมเป็นอย่างมาก

ประตูทองเหลืองสูงใหญ่ทรงสามเหลี่ยมเหมือนพีระมิดคือทางเข้าอาคารเก่าแก่หลังนี้ และสภาพความสึกหรอของบานประตู ก็บอกชัดเจนว่ามันตั้งอยู่ที่นี่มานานมากแล้ว

กลุ่มผู้เล่นที่ไปถึงก่อนหน้าพยายามจะเดินเข้าไปเปิดประตู

แต่บานประตูไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย

เพราะพวกเขายังไม่สามารถเข้าถึงประตูได้ด้วยซ้ำ ร่างกายก็ถูกดีดสะท้อนกลับออกมา เหมือนมีกำแพงที่มองไม่เห็นกั้นอยู่ตรงกลาง

นั่นเอง ทุกคนจึงเข้าใจแล้วว่าภารกิจการสำรวจครั้งนี้ หมายถึงการสำรวจโลกที่อยู่หลังบานประตูทองเหลืองนั่นเอง ตราบใดที่สามารถเปิดประตูทองเหลืองเข้าไปด้านในได้ ก็จะถือว่าพวกเขาทำภารกิจสำเร็จ!

ของรางวัลรออยู่ตรงหน้าแล้ว!

“ให้ตายสิ!”

กลุ่มผู้เล่นจำนวนมากได้แต่สบถคำหยาบอยู่ในใจระหว่างหาทางเข้าใกล้ประตูทองเหลืองให้ได้

หลายคนเดินไปยืนตะโกนหน้าประตูว่า

“ประตูวิเศษจงเปิดออกเดี๋ยวนี้!”

“เปิดออกมาเดี๋ยวนี้นะ ไอ้ประตูบ้า!”

“สวัสดีครับ มีใครอยู่ข้างในหรือเปล่า ช่วยเปิดประตูให้เราหน่อย!”

“มีของมาส่งคร้าบ คุณเจ้าของบ้านช่วยเปิดประตูหน่อยคร้าบ!”

ซูเย่พูดอะไรไม่ออก

ความพยายามของผู้เล่นเหล่านี้เกินความคาดคิดของเขาจริง ๆ

แต่ไม่ว่าทุกคนจะพยายามอย่างไร ก็ไม่สามารถเข้าใกล้ประตูได้อยู่ดี

“เกมในโลกเสมือนแบบนี้คงสร้างค่ายอาคมถาวรไม่ได้แน่ อีกอย่าง นี่คือภารกิจ หมายความว่าหน้าประตูต้องมีม่านพลังบางอย่างที่ป้องกันไม่ให้คนเล่นเดินเข้าไปใกล้สินะ?”

ซูเย่คิดอยู่ในใจ

เขาก้าวเท้าออกไปข้างหน้าพร้อมกับแผ่พลังลมปราณออกไป

“วูบ…”

แล้วม่านพลังที่เป็นคลื่นน้ำสีทองคำบาง ๆ ก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าทุกคน

“อะไรกันเนี่ย?”

ผู้เล่นจำนวนมากรีบผงะถอยหลังและเงยหน้ามองด้วยความตกใจ

ม่านพลังสีทองคำกำลังพลิ้วไหวเป็นระลอกคลื่นเหมือนผิวน้ำ และบนม่านพลังนี้ก็มีสัญลักษณ์บางอย่างปรากฏขึ้นมา

“แบบนี้เองสินะ?”

ซูเย่ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นสัญลักษณ์บนม่านพลัง

“นี่มันผังเซียนเทียนปากั้วไม่ใช่หรือไง?”

ซูเย่รู้ดีว่าในโลกยุคโบราณมีคนจำนวนมากใช้ผังเซียนเทียนปากั้วเป็นเครื่องมือกำหนดรหัสลับ

ไม่กี่วินาทีต่อมา เขาก็แตะมือลงบนสัญลักษณ์บางจุดที่อยู่บนม่านพลังนั้น

“คลิก!”

ฉับพลันนั้น ม่านพลังทองคำก็เคลื่อนไหวเหมือนระบบกลไกเริ่มทำงาน