เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 156

บทที่ 156 ทำคะแนนเป็นอันดับ 1 ของเซิร์ฟเวอร์

วินาทีต่อมา หวังเหาก็กลับมาปรากฏตัวในเกมและจ้องมองซูเย่ด้วยความประหลาดใจ

เมื่อสักครู่นี้ เขาจัดการบริจาคเงินเรียบร้อย นายตำรวจหนุ่มอยากรู้เหมือนกันว่าบุคคลปริศนาผู้นี้จะสามารถรู้ได้หรือไม่

“ผมได้รับเงินบริจาคของพวกคุณแล้ว”

ซูเย่พยักหน้าด้วยความพอใจ

“นายได้รับแล้วเหรอ?”

“ทำไมเงินถึงไปเข้าที่นายได้ล่ะ?”

หวังเหาถามออกมาด้วยความตกตะลึงระคนร้อนใจ

เขาอุตส่าห์บริจาคเงินให้แก่องค์กรที่มีการรับรองอย่างถูกต้องตามกฎหมายจากภาครัฐ แล้วเงินเหล่านั้นจะไปเข้าที่เทพ X ได้อย่างไร?

“ผมบอกไม่ได้หรอกครับ”

ชายหนุ่มส่ายหน้าเล็กน้อย

หวังเหาสะดุดใจกับคำพูดของอีกฝ่าย

มีบางอย่างที่เขาจะมองข้ามไปไม่ได้เด็ดขาด

ถ้าเหตุการณ์เป็นเช่นนี้ หมายความว่าเทพ X ต้องมีวิธีบางอย่างที่สามารถตรวจสอบการโอนเงินของเขาได้แน่นอน หวังเหามั่นใจว่าหากตนเองหาวิธีนั้นพบเจอ ก็จะต้องสืบสาวกลับไปถึงตัวตนที่แท้จริงของเทพ X ได้แน่นอน!

“ทีนี้นายคงบอกฉันได้แล้วใช่ไหมว่าวิธีเปิดม่านพลังต้องทำยังไงบ้าง?”

“ไม่มีอะไรซับซ้อนเลยครับ

เขาตอบ “สัญลักษณ์ที่อยู่บนม่านพลังคือตัวเลขที่ได้มาจากผังหล่อซู่ มันเป็นศาสตร์แห่งการดูฮวงจุ้ยชนิดหนึ่ง เราแค่ต้องลองเคาะลงไปตรงตำแหน่งตัวเลขให้เท่ากับจำนวนครั้งเท่านั้น สมมติว่าเป็นตำแหน่งของเลขเก้า เราก็ต้องใช้มือแตะลงไปตรงนั้นเก้าครั้ง อะไรทำนองนี้ครับ”

หวังเหาไม่เข้าใจเลยว่าผังหล่อซู่คืออะไร

เมื่อซูเย่เห็นสีหน้าของนายตำรวจหนุ่ม เขาก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินนำหวังเหากลับขึ้นไปบนยอดเขาที่หน้าประตูทองเหลืองอีกครั้ง

ซูเย่ทดลองเปิดม่านพลังให้ดู พร้อมกันนั้น เขาก็พยายามอธิบายหลักการพื้นฐานของการคำนวณด้วยผังเซียนเทียนปากั้วกับผังหล่อซู่ให้นายตำรวจเข้าใจ

เมื่อเริ่มเข้าใจแล้วว่าสัญลักษณ์บนม่านพลังหมายถึงอะไรบ้าง หวังเหาก็ต้องเบิกตาโตด้วยความเหลือเชื่อ

หัวหน้าทีมสืบสวนพิเศษต้องยอมรับจากใจจริงเลยว่า นี่คือวิธีการที่เขาไม่คาดคิดมาก่อน

การเปิดม่านพลังที่ไม่มีใครสามารถทำได้ตลอดระยะเวลาหลายปี ในที่สุด วันนี้ก็มีคนสามารถทำได้แล้ว

พลัน หวังเหาไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกของตนเองอย่างไรดี

เพราะต้องมีคนที่มีความรู้เกี่ยวกับศาสตร์ฮวงจุ้ยเท่านั้น ถึงจะสามารถมองออกว่านี่เป็นแผนผังเซียนเทียนปากั้วอะไรนั่น

“แล้วนายรู้ได้ยังไงว่ามันเป็นแผนผังจากวิชาดูฮวงจุ้ย?”

หวังเหาถามขณะเดินเข้าสู่เขตสนธยาพร้อมเทพ X

“มีอะไรที่ผมไม่รู้บ้างล่ะ?”

ซูเย่ตอบด้วยน้ำเสียงยียวน

ได้ยินดังนั้น หวังเหาก็เกือบจะสบถคำหยาบออกมาด้วยความหมั่นไส้ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม วันนี้เขาก็ได้รู้แล้วว่าการเปิดม่านพลังต้องทำอย่างไร

ค่อยไปคิดบัญชีแค้นกันวันหลังก็ยังไม่สาย!

“เอาล่ะ ยังไงซะถือว่าฉันติดหนี้นาย เพราะฉะนั้น วันนี้ฉันจะปล่อยนายไปก่อนแล้วกัน!”

หวังเหาพูดด้วยความฉุนเฉียว ก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่นเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเห็นสีหน้าของตนเอง และอีกเหตุผลหนึ่งก็คือ เขาอยากจะออกสำรวจพื้นที่เขตสนธยาเต็มแก่แล้ว

แต่เมื่อออกสำรวจกันได้พักใหญ่ นายตำรวจหนุ่มก็ต้องพบกับความผิดหวัง

เพราะเขตสนธยาแห่งนี้มีขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ แต่ก็ไม่มีสิ่งของใดมีค่าให้เกิดความน่าสนใจแม้แต่น้อย

ดังนั้น สองหนุ่มจึงเดินกลับออกมาสู่โลกภายนอก

แต่แล้วหวังเหาก็หยุดชะงักและหันมาถามเทพ X อย่างกะทันหันว่า “ยังมีภารกิจอีกอย่าง ไม่รู้ว่านายอยากทำหรือเปล่า?”

“ภารกิจอะไรครับ?”

ซูเย่ถามด้วยความสนใจ

“ห่างจากยอดเขานี้ไป 30 กิโลเมตร มีสัตว์ประหลาดออกอาละวาดอยู่ตัวหนึ่ง ถ้านายสามารถหาจุดอ่อนของมันได้ นายเลือกเอาก็แล้วกันว่าอยากจะรับของขวัญเป็นเงินหนึ่งล้านหยวน หรือรับเป็นหยกปราณธรรมชาติสองชิ้น!”

หวังเหาบอกกับเขา

ได้ยินดังนั้น ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบควบเฉิงหวงเทพเจ้าหายลับไปจากสายตาทุกคนทันที

กว่าที่หวังเหาจะรู้ตัว เขาก็พูดอะไรไม่ทันเสียแล้ว

หมอนี่เป็นผีหรือไงนะ เดี๋ยวมาเดี๋ยวไป ว่องไวยิ่งกว่าสายลมเสียอีก

แล้วเจ้ากวางยักษ์นั่นมันเป็นตัวอะไรกัน?

“สงสัยต้องสั่งให้ทีมสืบสวนลองตามหาเจ้ากวางแบบนี้ดูบ้างเสียแล้ว”

หวังเหาลอบคำรามอยู่ในใจ ตอนที่เขากดออกมาจากระบบ มุมปากของนายตำรวจหนุ่มก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้นเล็กน้อย

…

เฉิงหวงเทพเจ้ามีความเร็วน่าเหลือเชื่อ ระยะทาง 30 กิโลเมตร มันใช้เวลาเดินทางเพียงพริบตาเดียวเท่านั้น

ซูเย่พบเจอทะเลสาบขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้าแห่งหนึ่ง

สัตว์ประหลาดยักษ์กำลังนอนหลับอยู่ข้างทะเลสาบ ชั้นน้ำแข็งที่เกาะอยู่ตามร่างกายของมันดูน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง

แค่ยืนมองอยู่ไกล ๆ ก็สามารถทำให้ผู้คนเหน็บหนาวไปถึงขั้วหัวใจแล้ว!

“บัดซบ หลอกกันนี่หว่า!”

ชายหนุ่มหันหลังกลับและหลบหนีออกมาโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด

สัตว์ประหลาดข้างทะเลสาบตัวนั้น เขายังไม่มีระดับพลังแข็งแกร่งมากพอที่จะสู้กับมันได้ในตอนนี้ อย่าว่าแต่มีเงินรางวัลหนึ่งล้านหยวนเลย ต่อให้เป็นสิบล้านหยวน เขาก็ทำไม่ได้!

ตัวเขาจำเป็นต้องอัปเลเวลให้สูงมากกว่านี้เสียก่อน

…

ในเวลาเดียวกันนี้ ณ เขตป่าลึกแห่งหนึ่งในโลกแห่งเกม

“ภารกิจพิเศษอะไรกันนะ มันจะช่วยทำให้คนอื่นอัปเลเวลได้เร็วกว่าเราหรือเปล่า?”

ผู้เล่นที่ทำภารกิจตามหาสมุนไพรหายากสำเร็จเป็นคนแรกอย่าง ‘เจ้าเวหา’ ขณะนี้กำลังออกไล่ล่าฆ่าสัตว์ประหลาดอย่างบ้าคลั่ง เพราะหวังที่จะอัปเลเวลให้สูงมากกว่าเดิม แต่เขาก็ฆ่าสัตว์ประหลาดไปด้วยพร้อมกับบ่นพึมพำไปด้วยว่า

“แต่ภารกิจที่จะทำให้อัปเลเวลได้สองระดับในรวดเดียวคงไม่ใช่ของง่าย คงไม่มีใครทำได้สำเร็จหรอกมั้ง”

ดาบในมือตวัดฟันวูบ

สัตว์ประหลาดที่อยู่ตรงหน้าล้มตายลง

หลังจากนั้น เจ้าเวหาก็ตรวจสอบระดับคะแนนของตนเองในปัจจุบัน

“เราตามหลังเทพ X อยู่แค่เลเวลเดียวเท่านั้น”

“คำนวณจากระดับความเร็วของเรา วันพรุ่งนี้เราน่าจะไล่หมอนั่นทันแน่นอน!”

เมื่อเห็นตารางคะแนนที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า เจ้าเวหาก็ยิ้มออกมาด้วยความพอใจ แต่ก่อนที่เขาจะกดปิดตารางคะแนนนั้น หน้าจอก็เกิดความเปลี่ยนแปลงวูบวาบ

วินาทีต่อจากนั้น

เจ้าเวหาต้องยืนเบิกตาโตด้วยความตกตะลึง

ปรากฏว่าผู้เล่น X เลื่อนระดับขึ้นไปอยู่เลเวล 35 แล้ว!

“นี่มันอะไรกันเนี่ย ทำไมถึงอยู่เลเวล 35 แล้ววะ? ก่อนหน้านี้หมอนั่นเพิ่งอยู่เลเวล 33 เองไม่ใช่หรือไง?”

“แต่ถ้าหมอนั่นมันอัปเลเวลได้ ก็ต้องมีข้อความแจ้งเตือนประกาศบนท้องฟ้าสิ ทำไมถึงไม่มีประกาศนะ?”