เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 158

บทที่ 158 ผนึกกำลังไล่ล่าสัตว์ประหลาด

ถึงการโจมตีด้วยคลื่นพลังไฟฟ้าเหล่านี้จะรวดเร็วมากแค่ไหน แต่มันก็ยังช้าเกินไปสำหรับซูเย่อยู่ดี

รู้ตัวอีกที ทุกคนก็เห็นเทพ X เข้ามาประชิดตัวเจ้าเวหาได้สำเร็จแล้ว

ดาบมาตรฐานในมือเทพ X ฟันฉับลงไปที่ลำคอของเจ้าเวหา

“ย๊าก!”

เจ้าเวหาสีหน้าเปลี่ยนแปลงและระเบิดเสียงคำรามออกมา

ต่อจากนั้น ดาบในมือก็ปลดปล่อยพลังระเบิดไฟฟ้ากินรัศมีเป็นวงกว้างสองเมตร

ในระยะสองเมตร ไม่มีผู้ใดจะสามารถเข้าใกล้เขาได้อีก

แสงสว่างเจิดจ้า ทุกคนต้องยกมือป้องดวงตา

แต่ในวินาทีนั้น เจ้าเวหาก็รู้สึกได้ถึงคมดาบที่ฝังลึกลงมาบนต้นคอของตนเอง

“ฉั๊วะ!”

“ตุบ!”

ได้ยินเสียงสองเท้าเหยียบลงบนพื้นดิน

ปรากฏว่าเทพ X หมุนตัวตีลังกาหลบออกมาพ้นรัศมีสองเมตรโดยไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ และเจ้าเวหาก็กำลังจ้องมองเขาด้วยแววตาเหลือเชื่อ ในขณะที่ร่างกายของเจ้าเวหาก็ค่อย ๆ เลือนหายไปในอากาศอย่างแช่มช้า

สุดท้าย ร่างของเจ้าเวหาก็หายวับไป

กลุ่มคนดูได้แต่ปากอ้าตาค้างด้วยความตะลึงงัน

จบแล้ว

ผู้เล่นที่เป็นความหวังของพวกเขาในการโค่นล้มเทพ X ถูกฆ่าตายง่าย ๆ อย่างนี้เองหรือ?

นี่เป็นเพราะว่าเจ้าเวหามั่นใจในตัวเองมากเกินไป หรือว่าเทพ X แข็งแกร่งมากเกินไปกันแน่?

พวกเขารู้สึกมึนงงสับสนไม่เข้าใจ ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยอยู่ตลอดเวลา

แต่เมื่อทบทวนเหตุการณ์ดูอีกครั้ง คำตอบก็ชัดเจน

นั่นเป็นเพราะว่าเทพ X แข็งแกร่งมากเกินไป!

เกรงว่าถ้าไม่ให้เจ้าเวหาเป็นฝ่ายโจมตีก่อน เจ้าเวหาก็คงถูกฆ่าตายตั้งแต่กระบวนท่าแรกแล้วด้วยซ้ำ!

ทุกสายตาหันกลับมาจ้องมองที่เทพ X ด้วยความเคารพเทิดทูน

ซูเย่มองไปยังตำแหน่งที่เจ้าเวหาเคยยืนอยู่ด้วยดวงตาเหม่อลอย

ในเมื่อตัวคนถูกบังคับให้ออกจากระบบเกมไปแล้ว การส่งมอบอาวุธจึงไม่เกิดขึ้น

แต่เขาก็ไม่ได้อยากได้ดาบพลังไฟฟ้าอะไรนั่นอยู่แล้ว

เพราะซูเย่กำลังคิดถึงอีกสิ่งหนึ่งอยู่พอดี

“คนธรรมดาที่ได้ฝึกวิทยายุทธ์เหล่านี้ ถ้าลองได้จับกลุ่มรวมตัวกันแล้วล่ะก็ ถึงจะมีกฎระเบียบคอยควบคุมอยู่ภายในตัวเกม แต่ก็คงไม่ใช่เรื่องที่จะรับมือได้ง่าย ๆ เหมือนกัน”

“นอกจากตัวเกมจะเปิดรับความรู้สึกของร่างกายถึง 90 เปอร์เซ็นต์แล้ว แต่การแบ่งแยกระหว่างผู้เล่นธรรมดากับผู้ฝึกยุทธ์ก็ค่อนข้างชัดเจนมากเกินไป ตกลงรัฐบาลกำลังทำอะไรอยู่กันแน่?”

“หรือพวกเขาอยากจะใช้เกมนี้เป็นสื่อสังคมออนไลน์ของผู้ฝึกยุทธ์?”

คิดได้ดังนั้น

ดวงตาของซูเย่ก็เป็นประกายแวววาว

เขารู้สึกว่าตนเองได้ค้นพบบางอย่างที่น่าสนใจเข้าให้แล้ว

ก่อนที่ผู้เล่นจะเลื่อนระดับถึงเลเวล 30 ทุกคนมีสถานะเท่าเทียมกันหมด ไม่ว่าผู้ใดก็ต้องอยู่ใต้กฎกติกาข้อเดียวกัน

แต่เมื่อเข้าสู่โลกแห่งเกม Fantasy Dream ที่แท้จริง ทุกอย่างก็พลิกกลับตาลปัตร นอกจากผู้ฝึกยุทธ์จะถูกบอกให้เข้าร่วมสังเวียนผู้กล้าแล้ว พวกเขายังต้องเจอกฎข้อบังคับมากมายอีกด้วย

ในขณะที่ผู้เล่นธรรมดาจะได้รับการอำนวยความสะดวกหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นอาวุธวิเศษ ภารกิจการเก็บค่าประสบการณ์ หรือระดับพลังที่เพิ่มมากขึ้นในแบบที่ผู้ฝึกยุทธ์ไม่ได้รับ

ดังนั้น ผู้เล่นธรรมดาจึงกลายเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวของผู้เล่นที่เป็นผู้ฝึกยุทธ์ไปโดยปริยาย และนี่ก็เป็นการบีบบังคับทางอ้อมให้ผู้ฝึกยุทธ์ต้องพัฒนาตัวเองอยู่เสมอ!

นี่คือการใช้ผู้เล่นธรรมดาเป็นเครื่องมือกดดันให้เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ต้องฝึกฝนหนักมากขึ้นสินะ?

ทันใดนั้น

“หึหึ”

ซูเย่ยิ้มกว้างออกมาอีกครั้ง

“ในเมื่อเซตระบบออกมาเป็นแบบนี้ เดี๋ยวฉันจะทำให้มันสนุกมากขึ้นเอง”

“ในขณะที่พวกผู้ฝึกยุทธ์ยังติดอยู่ในสังเวียนผู้กล้า ฉันจะทำให้ผู้เล่นธรรมดาเพิ่มเลเวลก่อนก็แล้วกัน”

ซูเย่บังคับให้เจ้ากวางยักษ์หันหัวไปทางกลุ่มคนดู หลังจากนั้น เขาก็ตะโกนออกมาว่า

“ทุกคนฟังให้ดี การประลองครั้งนี้จบลงแล้ว ฉันกำลังจะกลับไปล่าสัตว์ประหลาด”

“ฉันไม่ได้อยากได้ของที่ดร็อปลงมาจากสัตว์ประหลาดพวกนั้นหรอกนะ ถ้าใครอยากได้ เชิญตามมาเก็บกันได้ตามสบาย!”

หลังจากนั้น ชายหนุ่มก็ขี่กวางยักษ์มุ่งหน้าไปยังเขตล่าสัตว์ประหลาด

เชิญเก็บไอเท็มได้ตามสบายอย่างนั้นหรือ?

ทุกคนเบิกตาโตด้วยความตื่นเต้น มีใครบ้างที่ไม่อยากได้ของฟรี?

“พวกเรารีบตามไป!”

เสียงตะโกนดังขึ้นไม่ขาดสาย ก่อนที่ทุกคนจะวิ่งตามซูเย่ไปยังพื้นที่ล่าสัตว์ประหลาดด้วยความรวดเร็ว

“เฮ้อ!”

ซูเย่ผู้ขี่หลังตัวเฉิงหวงเทพเจ้าหันหน้ากลับไปมองกลุ่มคนที่วิ่งตามมา แล้วก็อดถอนหายใจไม่ได้

หลังจากนั้น

เขาพาทุกคนเข้าสู่เขตแผนที่ระดับ 31

วูบ!

ซูเย่ควบขี่กวางยักษ์นำหน้าโดยไม่ลังเล

ดาบพื้นฐานเมื่ออยู่ในมือของชายหนุ่ม มันกลับมีอานุภาพไม่ต่างจากอาวุธวิเศษ ผิวหนังที่แข็งแกร่งของนางไม้เกราะเหล็กถูกคมดาบแทงทะลวงเข้าจุดตาย และเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น ร่างของมันก็เลือนหายไปในอากาศ

ผลึกวิญญาณตกลงมา

ซูเย่ไม่เสียเวลาเหลือบมองสักนิด เขาขี่เฉิงหวงเทพเจ้าพุ่งเข้าหานางไม้ตัวต่อไปทันที

ขวับ!