เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 162

บทที่ 162 สัตว์ประหลาดน้ำแข็ง

ซูเย่ยกมือขึ้นโบกสะบัดและขี่หลังเจ้ากวางยักษ์มุ่งหน้าไปยังทิศตะวันออก

แล้วกลุ่มผู้ที่ถูกเลือกนับพันคนก็เดินขบวนตามหลังท่านเทพ X ไปท่ามกลางสายตาแห่งความอิจฉาริษยาของผู้เล่นจำนวนมาก

ทุกคนที่มีคุณสมบัติครบถ้วนตามความต้องการของท่านเทพ X ล้วนรู้สึกตื่นเต้น

เพราะบรรดาผู้คนที่ชายหนุ่มคัดเลือกมานั้น เรียกว่าเป็นผู้เล่นระดับยอดฝีมือทั้งสิ้น

นี่หมายความว่าพวกเขาจะได้มีโอกาสอัปเลเวลสูงมากกว่าผู้เล่นทั่วไปถึงหลายพันเท่าเลยสินะ?

แล้วจะไม่ให้พวกเขาตื่นเต้นได้อย่างไร?

ทุกคนเดินขบวนมุ่งหน้าไปยังทิศตะวันออกเป็นระยะทาง 30 กิโลเมตร

ซูเย่นำทุกคนเข้าไปในป่าลึก

ในป่าแห่งนี้ นอกจากจะไม่มีสัตว์ประหลาดสักตัวแล้ว มันก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นอีกเลย

นี่คือสถานการณ์ความพิศวงที่ผู้คนนับพันต้องพบเจอ

ห่างออกมาบริเวณท้ายขบวน หวังเหาที่แฝงตัวรวมอยู่กับกลุ่มผู้เล่นคนอื่น ๆ ก็ได้แต่เบิกตาโตขณะกวาดตามองรอบบริเวณด้วยความไม่อยากเชื่อ

“ให้ตายสิ? เทพ X พาทุกคนมาที่นี่ทำไม?”

“หรือว่าเขาอยากจะจัดการสัตว์ประหลาดตัวนั้น? แต่ต่อให้พามาเป็นหมื่นคนก็ยังฆ่ามันไม่ได้หรอก! ไม่มีทางที่เทพ X จะไม่รู้”

“งานนี้ต้องตามเกาะติดสถานการณ์สักหน่อยแล้ว!”

นายตำรวจหนุ่มรีบปะปนเข้าไปอยู่ตรงกลางขบวนอย่างรวดเร็ว

และภายใต้การนำทางของซูเย่

กลุ่มผู้เล่นหลายพันคนก็เดินลึกเข้าไปในป่าที่แปลกประหลาดแห่งนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ

“แปลกแฮะ ที่นี่คือที่ไหนเนี่ย? ทำไมอากาศถึงได้หนาวแบบนี้?”

“รอบข้างก็มีแต่ป่า ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนเดินอยู่บนธารน้ำแข็งเลยล่ะ?”

ทุกคนส่งเสียงกระซิบกระซาบ

“หยุด!”

ทันใดนั้น ซูเย่ที่ขี่เจ้ากวางยักษ์นำอยู่ด้านหน้าอยู่ดี ๆ ก็หยุดชะงัก และยกมือขึ้นชี้ไปข้างหน้า

ทุกคนมองตามนิ้วมือของเขาไปทันที

และสิ่งที่พวกเขาพบเห็นก็คือด้านหลังกำแพงที่ชำรุดทรุดโทรมเป็นที่ตั้งของทะเลสาบแห่งหนึ่ง หมอกขาวลอยปกคลุมในอากาศ ข้างทะเลสาบนอนไว้ด้วยสัตว์ประหลาดร่างกายใหญ่ยักษ์ที่ผิวหนังของมันปกคลุมด้วยเกล็ดน้ำแข็ง…

หลังจากนั้น กลุ่มผู้เล่นถึงได้เห็นแนวพืชสมุนไพรที่ขึ้นอยู่ริมทะเลสาบด้านหลังสัตว์ประหลาด

ล้วนแต่เป็นสมุนไพรวิเศษหายากทั้งสิ้น

“นั่นมันสมุนไพรวิเศษไม่ใช่เหรอ?”

“สมุนไพรพวกนี้อย่างน้อยก็มีอายุหลายพันปี แค่ต้นเดียวก็อัปได้หนึ่งเลเวลแล้ว! แม่จ๋า ที่นี่เป็นสถานที่วิเศษจริง ๆ ด้วย!”

“วันนี้แหละ สมุนไพรพวกนี้จะต้องเป็นของเรา!”

เมื่อเห็นแนวสมุนไพรริมทะเลสาบในสายตา ทุกคนก็น้ำลายไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะหันไปมองหน้าท่านเทพ X ด้วยความสำนึกขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง

หลังจากนั้น พวกเขาก็พยายามสแกนข้อมูลของสัตว์ประหลาดที่นอนอยู่ริมทะเลสาบ

เมื่อสแกนดูแล้ว

ผลก็คือ

“???”

มีแต่เครื่องหมายคำถามปรากฏขึ้นมาเท่านั้น

พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสัตว์ประหลาดน้ำแข็งตัวนี้มีชื่อเรียกว่าอะไร

ทุกคนหยุดชะงักด้วยความตกตะลึง

นี่คือสถานการณ์ที่พวกเขาไม่เคยพบเจอมาก่อน

แล้วพวกเขาจะสู้กับสัตว์ประหลาดตัวนี้ได้หรือไม่?

ผู้เล่นจำนวนมากหันมามองหน้าท่านเทพ X อีกครั้งเพื่อขอรับคำแนะนำ

ห่างออกมาไม่ไกล

“เอาแล้วไง!”

หวังเหาซึ่งซ่อนตัวอยู่ในดงไม้ข้างทางกำลังจ้องมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยดวงตาเบิกโต

“หมอนี่ตั้งใจพาคนพวกนี้มาให้สัตว์ประหลาดฆ่าตายงั้นเรอะ”

“นี่เขาอยากได้เงินจากภารกิจถึงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย?”

หวังเหาย่อมรู้ดีว่าสัตว์ประหลาดน้ำแข็งตัวนี้มีความน่ากลัวขนาดไหน

มันคือสิ่งแรกที่ทีมสำรวจของรัฐบาลถูกบอกกล่าวให้หลีกเลี่ยงเมื่อเดินทางเข้ามาในป่าแห่งนี้

นอกจากนั้น ทีมสำรวจยังได้รับการกำชับว่าห้ามไปรบกวนสัตว์ประหลาดตัวนี้เด็ดขาด!

เทพ X ต้องใจดำอำมหิตขนาดไหนกันนะ ถึงพาผู้เล่นนับพันคนมาเป็นหน่วยพลีชีพได้ลงคออย่างนี้!

ทันใดนั้น

“ชู่ว์…”

ซูเย่ยกนิ้วชี้ขึ้นมาทาบริมฝีปากตนเองเป็นสัญญาณบอกให้ทุกคนเงียบ ก่อนที่เขาจะกวักมือเรียกให้กลุ่มผู้เล่นเดินขบวนย่องตามมาทางด้านหลัง

ทุกคนเข้าใจความหมายของชายหนุ่มทันที