บทที่ 161 ใช้ผู้เล่นนับพันคนเป็นหน่วยพลีชีพ
ด้วยความเร็วระดับนี้
ทุกคนจึงสมัครใจติดตามท่านเทพ X ไม่ยอมห่าง!
…
ในโหมดสังเวียนผู้กล้า
นับตั้งแต่ที่ค้นพบว่าเทพ X กำลังช่วยเหลือผู้เล่นธรรมดาอัปเลเวลจากการฆ่าสัตว์ประหลาด เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ที่อยู่ในสังเวียนผู้กล้าก็ต้องคอยเข้าสู่ระบบในบอร์ดข้อความ เพื่อติดตามสถานการณ์เป็นระยะ
ผลก็คือไม่มีความเคลื่อนไหวในบอร์ดข้อความเลย
ทุกคนเข้าใจว่าการช่วยเหลือจากท่านเทพ X คงจบสิ้นลงแล้ว
แต่เมื่อเปิดตารางคะแนนดูเท่านั้น
พวกเขาก็ต้องเบิกตาโต
เพราะสิ่งที่ปรากฏอยู่บนตารางคะแนนก็คือ ผู้เล่นธรรมดาจำนวนมาก สามารถอัปขึ้นสู่เลเวล 31 ได้สำเร็จ
“พวกเขาต้องฆ่าสัตว์ประหลาดไปกี่ตัวกันนะ?” ผู้ฝึกยุทธ์คนหนึ่งพูดเสียงเครือเหมือนอยากจะร้องไห้
เล่นอัปเลเวลกันรัว ๆ แบบนี้ กว่าพวกเขาจะออกจากโหมดสังเวียนผู้กล้าได้ ก็คงตามไม่ทันอีกแล้ว!
…
ในเวลาเดียวกันนี้
หวังเหาแฝงตัวอยู่ในกลุ่มผู้เล่นธรรมดาและกำลังจ้องมองกลุ่มผู้เล่นที่ได้รับการอัปเลเวลรวมถึงมีอาวุธชิ้นใหม่ในการครอบครองด้วยความตกตะลึง
“เกมนี้มันเล่นแบบนี้ได้ด้วยเหรอเนี่ย?”
“ถ้ายังอัปเลเวลกันต่อเนื่องแบบนี้ ไม่อยากจะคิดเลยว่ากว่าที่พวกผู้ฝึกยุทธ์จะออกมาจากโหมดสังเวียนผู้กล้า ผู้เล่นธรรมดาเหล่านี้จะขึ้นไปถึงเลเวลเท่าไหร่แล้วนะ?”
“พี่น้องทุกท่าน”
ทันใดนั้น ท่านเทพ X ที่เป็นผู้นำขบวนก็หันกลับมาส่งเสียงตะโกนเรียก
ทุกคนหันไปมองอย่างตั้งใจ
แล้วพวกเขาก็เห็นท่านเทพ X กำลังยกดาบชี้ไปยังทิศทางของเขตแผนที่ระดับ 33 ก่อนคำรามลั่น “แผนที่ระดับ 33 อยู่ตรงหน้าพวกเราแล้ว ไม่ว่าจะเป็นค่าประสบการณ์ ค่าวรยุทธ์ หรืออาวุธชิ้นใหม่ก็อยู่ต่อหน้าทุกคนแล้วเช่นกัน!”
“พวกเราไปลุยกันเลยดีกว่า!”
หลังจากนั้น กลุ่มผู้เล่นจำนวนมากก็วิ่งกรูเข้าสู่เขตแผนที่ระดับ 33 ด้วยความมุ่งมั่น
หลังได้อัปเลเวลและมีอาวุธชิ้นใหม่ติดมือ พวกเขาก็ไม่กลัวที่จะต้องรับหน้าที่เป็นเหยื่อล่อสัตว์ประหลาดอีกต่อไป
พริบตาเดียวเท่านั้น
สัตว์ประหลาดนับพันตัวก็ถูกล่อออกมา
ซูเย่พุ่งเข้าใส่โดยไม่ลังเล
แต่ยิ่งฆ่าพวกมันมากเท่าไหร่ สัตว์ประหลาดก็ยิ่งปรากฏตัวออกมามากเท่านั้น
ต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงทีเดียวกว่าที่ทุกคนจะสามารถสังหารสัตว์ประหลาดประจําเขตแผนที่ระดับ 33 ได้สำเร็จ
ชายหนุ่มระบายลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ก่อนจะเปิดตารางคะแนนเพื่อตรวจสอบอันดับ
เขาพบว่าผู้เล่นที่สามารถอัปขึ้นมาอยู่ในเลเวล 33 ได้ในขณะนี้มีเพียง ‘เจ้าเวหา’ คนเดียวเท่านั้น
ผิดกับกองทัพของผู้เล่นธรรมดาที่ไม่ได้เอาผลึกวิญญาณมาอัปเลเวล แต่พวกเขานำไปแลกเป็นอาวุธชิ้นใหม่ รวมไปถึงแลกเปลี่ยนกับค่าวรยุทธ์อีกด้วย
ในเขตแผนที่ระดับ 33 บังเกิดแสงสว่างวูบวาบชวนตาลาย
แล้วดาบมหัศจรรย์นานาชนิดก็ปรากฏขึ้นในมือของผู้เล่นหลายคน
ไม่ว่าจะเป็นดาบสายฟ้า ดาบน้ำแข็ง ดาบอัคคี ดาบวารี ดาบวายุ ฯลฯ
ต่างก็เป็นอาวุธวิเศษทั้งสิ้น
เมื่อมีทั้งค่าวรยุทธ์ที่สูงมากขึ้นและมีอาวุธคู่กายที่ทรงอานุภาพมากกว่าเดิม
ผู้เล่นธรรมดาเหล่านี้ก็สามารถสังหารสัตว์ประหลาดได้ด้วยตนเองแล้ว
แต่ถึงอย่างนั้น ทุกคนก็ยังจ้องมองไปที่หัวหน้าใหญ่อยู่ดี
“วันพรุ่งนี้เราค่อยกลับมาเล่นกันต่อนะทุกคน”
ซูเย่กดเรียกนาฬิกาขึ้นมาดูเวลา และพบว่าใกล้หมดเวลาเล่นเกมประจำคืนนี้แล้ว เขาตะโกนเสียงดังกังวานต่อเนื่องว่า “วันพรุ่งนี้ ฉันจะพาพวกนายไปสถานที่วิเศษแห่งหนึ่ง”
“เยี่ยมเลย!”
“ขอให้ท่านเทพ X จงเจริญ”
“ท่านเทพ X ผมรักคุณที่สุดในโลก!”
จังหวะนั้น ข้อความแจ้งเตือนก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าพอดิบพอดี
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ‘X’ ที่ได้กลายเป็นผู้เล่นคนแรกของเกม Fantasy Dream ผู้สามารถเลื่อนระดับขึ้นสู่เลเวล 36 ได้สำเร็จ และทำคะแนนเป็นอันดับ 1 ของเซิร์ฟเวอร์ในขณะนี้!”
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ‘X’ ที่ได้กลายเป็นผู้เล่นคนแรกของเกม Fantasy Dream ผู้สามารถเลื่อนระดับขึ้นสู่เลเวล 37 ได้สำเร็จ และทำคะแนนเป็นอันดับ 1 ของเซิร์ฟเวอร์ในขณะนี้!”
ซูเย่นำหยกปราณธรรมชาติมาแลกกับการอัปเลเวล
เมื่อเห็นข้อความแจ้งเตือนบนท้องฟ้า ความสุขของทุกคนที่สามารถอัปเลเวลได้สำเร็จก็สลายหายไปในพริบตา
เพราะการอัปเลเวลของพวกเขาเทียบไม่ได้เลยกับการอัปเลเวลของท่านเทพ X
ขณะนี้ ทุกคนพลันรู้สึกว่าท่านเทพ X ไม่ได้น่ารักอย่างที่คิดอีกต่อไปแล้ว…
คืนต่อมา ยี่สิบสี่นาฬิกาตรง
ซูเย่สวมหมวก VR ที่ขโมยมาและกลับเข้าสู่โลกแห่งเกมอีกครั้ง
เมื่อกลับเข้ามาอยู่ที่ทุ่งกว้างขนาดใหญ่ เขาก็พบว่ามีผู้เล่นมารอคอยอยู่จำนวนมาก เพียงมองดูจากระยะไกล คำนวณด้วยตาเปล่าก็ไม่ต่ำกว่าแสนคนแล้ว
“ท่านเทพ X มาแล้ว!”
เมื่อเห็นชายหนุ่มผู้สวมหน้ากากอนามัยปรากฏตัว สายตาที่ทุกคนจ้องมองซูเย่ก็เป็นประกายวาวโรจน์ เสียงร้องตะโกนด้วยความตื่นเต้นดังกระหึ่ม
“ขวับ”
ทุกสายตาหันมาจับจ้องมองท่านเทพ X เป็นตาเดียว
พวกเขายังจำได้ดีว่าเมื่อคืนนี้ท่านเทพ X สัญญาว่าจะพาไปยังสถานที่วิเศษแห่งหนึ่ง
“ท่านเทพ X จงเจริญ!”
“ท่านเทพ X ผู้ยิ่งใหญ่!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]