เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 160

บทที่ 160 พวกเขาต้องฆ่าสัตว์ประหลาดไปเท่าไหร่กันนะ

ภายใต้การนำของท่านเทพ X กลุ่มผู้เล่นจำนวนนับไม่ถ้วนจึงดาหน้าเดินเข้าไปในเขตแผนที่ระดับ 32

“ฆ่าพวกมันให้หมด!”

ซูเย่ยกมือส่งสัญญาณให้ทุกคนชักอาวุธออกมา

สัตว์ประหลาดในเขตแผนที่ระดับ 32 คือมนุษย์ตั๊กแตน

ทุกคนบุกเข้าไปหากลุ่มมนุษย์ตั๊กแตนอย่างไม่หวาดกลัว

ซูเย่ตวัดดาบในมือเป็นแนวขวาง

คมดาบตัดร่างมนุษย์ตั๊กแตนขาดครึ่งท่อนตายไปหลายตัวในเวลาเดียวกัน

ผลก็คือ

ฝูงมนุษย์ตั๊กแตนส่วนที่เหลือรีบเข้ามาห้อมล้อมซูเย่ตรงกลางทันที

“ฝันไปเถอะ”

ซูเย่ขี่หลังตัวเฉิงหวงเทพเจ้าจึงมีความว่องไวมากกว่าพวกมนุษย์ตั๊กแตนเหล่านี้หลายเท่า

ถึงจะถูกพวกมันปิดล้อมอยู่นับสิบตัว แต่ชายหนุ่มก็ยังสามารถหลบหนีมาได้อย่างง่ายดาย

ด้วยเหตุนี้

ความซวยจึงตกเป็นของกลุ่มผู้เล่นที่วิ่งตามหลังเขามา

ถึงสัตว์ประหลาดในเขตแผนที่นี้จะมีระดับพลังแตกต่างจากเขตแผนที่ที่แล้วแค่เลเวลเดียว แต่ความแข็งแกร่งระหว่างเลเวล 31 กับเลเวล 32 ย่อมมีความแตกต่างอยู่มาก

โดยเฉพาะมนุษย์ตั๊กแตนเหล่านี้ที่มีความคล่องแคล่วปราดเปรียวมากกว่าปกติ มิหนำซ้ำ ขาหน้าของมันที่เป็นเหมือนขอเคียวก็ยังคมกริบยิ่งกว่าใบมีดโกน

แม้จะจัดกระบวนทัพเป็ดแมนดารินเข้าสู้ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถสังหารสัตว์ประหลาดเลเวล 32 ได้อีกแล้ว และผู้เล่นบางคนก็ถูกพวกมันฆ่าตายไปแล้วเช่นกัน

“ในเมื่อทีมเดียวฆ่ามันไม่ได้ งั้นพวกเราเอาสองทีมมารวมกันดีกว่า!”

ผู้เล่นคนหนึ่งส่งเสียงตะโกน

ดวงตาของทุกคนทอประกายวูบวาบ หลังจากนั้น กลุ่มผู้เล่นแต่ละทีมก็มารวมตัวกัน ก่อเกิดเป็นกระบวนทัพเป็ดแมนดารินรูปแบบใหม่

แต่พวกเขาก็ยังกลายเป็นเหยื่อมนุษย์ตั๊กแตนอยู่ดี

บุกกันเป็นทีม ตายกันเป็นทีม

จำนวนผู้เสียชีวิตเริ่มมีมากขึ้นอย่างน่าวิตกอีกครั้ง…

เห็นดังนี้ ทุกคนจึงชะลอการโจมตีโดยสัญชาตญาณ และหันสายตามามองหน้าท่านเทพ X อย่างมีความหวัง

ในเวลาเดียวกันนี้

ซูเย่กำลังไล่ฆ่าสัตว์ประหลาดมนุษย์ตั๊กแตนอย่างสนุกมือ

คมดาบของเขาฟันร่างพวกมันขาดเป็นชิ้น ๆ

บรรดาผู้เล่นที่ไม่มีทีมเป็นของตัวเองอาศัยจังหวะนี้แอบย่องเข้าไปเก็บผลึกวิญญาณที่ตกมาจากซากศพของมนุษย์ตั๊กแตนเหล่านั้น

ผลึกวิญญาณจากสัตว์ประหลาดเลเวล 32 ย่อมมีค่ามากกว่าผลึกวิญญาณจากสัตว์ประหลาดเลเวล 31

ไม่นานหลังจากนั้น

กลุ่มคนก็เดินตามหลังท่านเทพ X เป็นขบวนยาวเหยียด

“ขวับ!”

เสียงคมดาบฟาดฟัน

ตามมาด้วยเสียงแย่งชิงผลึกวิญญาณ

ซูเย่เดินลึกเข้าไปในเขตแผนที่ระดับ 32 มากขึ้นเรื่อย ๆ มนุษย์ตั๊กแตนที่อยู่ตามทางก็ยิ่งมีความแข็งแกร่งมากขึ้นเช่นกัน

เช่นเดียวกับจำนวนของพวกมัน

จากตอนแรกที่พวกมันเข้ามาหาซูเย่เพียง 10 ตัว ก็เพิ่มขึ้นเป็น 50 ตัว และบางครั้งพวกมันบุกโจมตีพร้อมกันถึง 100 ตัว

เมื่อเห็นว่าเทพ X สามารถดึงดูดสัตว์ประหลาดมาได้มากมายขนาดนั้น

กลุ่มผู้เล่นที่เดินตามหลังก็ต้องยืนนิ่งด้วยความตกตะลึง

มนุษย์ตั๊กแตนเหล่านี้ แค่ตัวเดียวพวกเขาก็แทบเอาชีวิตไม่รอดแล้ว

ท่านเทพ X กลับต้องรับมือพวกมันเป็นร้อยตัวในครั้งเดียว!

แต่แน่นอนว่านั่นไม่ใช่ปัญหา!

ไม่นานหลังจากนั้น

บนพื้นดินของเขตแผนที่ระดับ 32 ก็เกลื่อนกลาดไปด้วยผลึกวิญญาณจำนวนนับร้อยชิ้น

“พวกเรารีบเข้าไปเก็บกันดีกว่า!”

ผู้เล่นคนหนึ่งตะโกนออกมา ส่งผลให้ทุกคนหลุดออกจากภวังค์ และวิ่งเข้าไปแย่งชิงผลึกวิญญาณบนพื้นดินกันอย่างบ้าคลั่ง

ทำเอาผู้เล่นที่ตะโกนเป็นคนแรกสำนึกเสียใจขึ้นมาทันที!

“ให้ตายสิ รู้งี้ฉันไม่น่าตะโกนเลย แอบเข้าไปเก็บเองคนเดียวดีกว่า!”

ซูเย่หันกลับมากวาดตามองกลุ่มคนที่ติดตามอยู่ด้านหลัง และพบเห็นสถานการณ์แย่งชิงผลึกวิญญาณที่กำลังชุลมุนวุ่นวายสุดขีด

“ช้าเกินไป”

ชายหนุ่มหันกลับไปมองข้างหน้าอีกครั้ง และเห็นอยู่ไกล ๆ ว่ายังมีมนุษย์ตั๊กแตนกระจายกำลังกันอยู่ไม่ใช่น้อย

ซูเย่พูดออกมาทันที “มีใครอยากเป็นอาสาสมัครไปล่อพวกมนุษย์ตั๊กแตนมาที่นี่บ้างไหม?”

อาสาสมัครที่จะเป็นเหยื่อล่อสัตว์ประหลาดอย่างนั้นหรือ?

เมื่อได้ยินคำถามของท่านเทพ X ทุกคนก็หันขวับกลับมาจ้องมองเขาเป็นตาเดียว

มนุษย์ตั๊กแตนมีความแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ แค่เดินเข้าไปใกล้ ๆ พวกเขาก็คงถูกฆ่าตายไม่รู้ตัวแล้ว

ย่อมไม่มีใครอยากเป็นอาสาสมัคร

“เดี๋ยวผมไปเอง!”

ทันใดนั้น ผู้เล่นที่มีชื่อไอดีว่า ‘คนหัวแข็งไต้ซุย’ ก็ยกมือขึ้นแล้วเดินออกมา ก่อนที่เขาจะระเบิดเสียงคำรามและวิ่งเข้าไปหาฝูงมนุษย์ตั๊กแตนที่อยู่บนเส้นทางข้างหน้า

“สู้ ๆ นะพี่ชาย!”

บรรดาผู้เล่นที่อยู่ด้านหลังเห็นดังนั้นก็รีบยกมือป้องปากตะโกนให้กำลังใจ

ปรากฏว่าคนหัวแข็งไต้ซุยมีขวัญกำลังใจกล้าแกร่งไม่ใช่น้อย เมื่อเขาเข้าไปใกล้ฝูงมนุษย์ตั๊กแตน ชายหนุ่มก็แลบลิ้นปลิ้นตาหลอกพร้อมกับชูนิ้วกลางให้พวกมันอีกด้วย

หลังจากนั้น เขาก็หันหลังกลับสับเท้าวิ่งหนีออกมาสุดชีวิต

นั่นทำให้ฝูงมนุษย์ตั๊กแตนร้ายวิ่งตามมานับสิบตัว

ก่อนจะค่อย ๆ เพิ่มจำนวนขึ้นอีกหลายร้อยตัว

ซูเย่พูดอะไรไม่ออก

“ยอดเยี่ยมไปเลย พรรคพวก!”

เหล่าผู้เล่นที่รอคอยเก็บตกผลึกวิญญาณรีบล่าถอยไปอย่างเร็วไว เพราะกลัวว่าตนเองจะพลอยได้รับลูกหลงไปด้วย

เมื่อเห็นสัตว์ประหลาดดาหน้าเข้ามาเป็นฝูงใหญ่ ซูเย่ก็ลงมือโดยไม่รีรออีกแล้ว

ขณะนี้ สัตว์ประหลาดผู้น่าเกลียดน่ากลัวถูกซูเย่ดึงดูดความสนใจมาจากทุกทิศทุกทาง

ห่างออกไปในจุดที่ปลอดภัย

กลุ่มผู้เล่นที่ถอยออกมารวมตัวกันในบริเวณนี้เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบ

พวกเขาไม่อยากเชื่อสิ่งที่ตนเองกำลังพบเห็น

“นั่นมันตั๊กแตนผีหลายร้อยตัวเลยไม่ใช่หรือไง? เทพ X คิดจะสู้กับพวกมันตัวคนเดียวจริงสิ? นี่เขาไปเอาความมั่นใจมาจากไหนกันนะ?”

“เขาก็ต้องมั่นใจอยู่แล้วแหละ ถ้าเขาไม่มั่นใจ ก็คงหนีไปนานแล้ว!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]