เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 180

บทที่ 180 ผลการสอบที่สร้างความโกลาหล

“การสอบในส่วนต่อไป พวกเราจะพูดคุณสมบัติและผลข้างเคียงของตัวยา ส่วนคุณก็ต้องตอบชื่อยาสมุนไพรตัวนั้นมาให้ได้”

เมื่อผู้คุมสอบท่านแรกถามห้าคำถามเสร็จสิ้นลง ผู้คุมสอบท่านที่สองก็รับช่วงต่อทันที

“คำถามข้อแรก มีกลิ่นหอม ช่วยทำให้สดชื่น ช่วยขับเหงื่อ บำรุงธาตุไฟ ช่วยลดอาการปวดบวมและล้างพิษ…”

“ต้นตะไคร้ครับ”

ยังไม่ทันที่ผู้คุมสอบท่านที่สองจะถามจบประโยค ซูเย่ก็ตอบโดยไม่ลังเล

ทำเอาผู้คุมสอบท่านนั้นถึงกับชะงักกึก ยังฟังคำถามไม่จบ ก็ชิงตอบแล้วหรือ?

แถมยังตอบถูกอีกด้วย

คำถามข้อต่อไป

“คำถามข้อที่สอง สามารถนำมาทำเป็นน้ำชา มีรสชาติขม ช่วยแก้ไอขับเสมหะ บรรเทาอาการปวดหัว ขับพิษออกจากร่างกาย รักษาอาการตาแดง…”

“ดอกหอมหมื่นลี้ครับ”

ซูเย่ตอบคำถามอย่างเร็วไวอีกครั้ง

ผู้คุมสอบท่านที่สองเบิกตาโตมองหน้าซูเย่ด้วยความทึ่ง

แต่ก็ยังถามคำถามต่อไป

“สมุนไพรตัวต่อมา ช่วยบำรุงอวัยวะเพศ รสชาติขม บำรุงปอด กระเพาะอาหาร ช่วยปรับสมดุลธาตุในร่างกาย บำรุงเลือด รากสามารถนำมาต้มน้ำกินเพื่อรักษาโรคโลหิตจาง…”

“ต้นกะเม็งครับ”

ซูเย่ตอบอย่างรวดเร็วเป็นครั้งที่สาม

ผู้คุมสอบท่านที่สองหันไปสบตามองผู้คุมสอบท่านแรกเพราะทำอะไรไม่ถูกอีกแล้ว จึงพยักหน้าบอกให้เพื่อนร่วมงานรับช่วงดำเนินการสอบต่อไป

“การสอบในส่วนต่อไปนี้” ผู้คุมสอบท่านแรกหันมาพูดกับซูเย่อีกครั้งด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “คุณช่วยวินิจฉัยผมและเขียนใบสั่งยาให้หน่อย”

“ไม่มีปัญหาครับ”

ซูเย่พยักหน้า

ก่อนลุกขึ้นไปจับชีพจรวินิจฉัยอาการเบื้องต้นของผู้คุมสอบท่านแรก

ไม่ว่าจะเป็นการฟัง การสอบถามอาการ การตรวจดูร่างกาย ทุก ๆ อย่างล้วนทำอย่างรวดเร็วฉับไว

เมื่อวินิจฉัยอาการเบื้องต้นเสร็จสิ้นแล้ว

ซูเย่ก็พบว่าผู้คุมสอบท่านนี้มีปัญหาอยู่ที่ม้ามและกระเพาะอ่อนแอมากเกินไป

ชายหนุ่มรีบหยิบกระดาษกับปากกาที่ผู้คุมสอบท่านที่สองเตรียมเอาไว้ให้ นำมาเขียนรายละเอียดการวินิจฉัยและเขียนใบสั่งยาโดยทันที

แต่ทันใดนั้น

ซูเย่หยุดชะงักเล็กน้อยและถามว่า “ให้ผมเขียนใบสั่งยาได้กี่ประเภทครับ?”

ผู้คุมสอบทั้งสองท่านถึงกับชะงักงันไปอีกครั้ง

พวกเขาหันไปยิ้มให้กัน

ทั้งสองคนต่างก็คิดอยู่ในใจเช่นเดียวกันว่า : เด็กอัจฉริยะอีกคนแล้วสินะ

เหมือนลู่จวิ้นไม่มีผิด

ผู้คุมสอบท่านแรกตอบว่า “ไม่มีกฎตายตัวหรอก คุณอยากเขียนกี่ประเภทก็ได้”

ซูเย่พยักหน้ารับทราบ

จากนั้นจึงก้มหน้าก้มตาเขียนอีกครั้ง

“ตังเซียม ไป๋เสา ตังกุย พุทราแห้ง ม่ายเหมินตง โกฐขี้แมว…” นี่คือใบสั่งยาใบแรก

หลังจากนั้น ชายหนุ่มก็เขียนใบสั่งยาอีกใบ

ต่อด้วยใบสั่งยาใบที่สาม

หลังจากใช้ความคิดอยู่เล็กน้อย ซูเย่ก็เขียนใบสั่งยาออกมาเป็นใบที่สี่

เรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มก็เขียนวิธีการรักษาเพิ่มเติมด้วยการฝังเข็ม

ตามด้วยวิธีการรักษาชนิดรมยา

ปิดท้ายด้วยการรักษาโดยการแช่น้ำสมุนไพร

ซูเย่เขียนใบสั่งยาออกมาถึงเจ็ดใบรวด