เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 205

บทที่ 205 ซูเย่ นายก็คือ x

ณ ที่แห่งหนึ่ง

หลังจากเห็นประกาศที่ปรากฎบนท้องฟ้า ผู้เล่นที่คาดเดากันว่าแร่ปราณจะสามารถดูดซับเปลี่ยนเป็นค่าประสบการณ์ได้ ต่างกำลังให้ความสนใจกับตารางการจัดอันดับ

ทันใดนั้นก็เห็นการรีเฟรชกระดานจัดอันดับ และ “เจ้าเวรกรรม” ที่อยู่รั้งอันดับพันกว่า ๆ ก็พุ่งทะยานมาอยู่ที่อันดับสองอย่างคาดไม่ถึง!

อันดับหนึ่ง: x เลเวล 40

อันดับสอง: เวรกรรม ตั้งชื่อยากเย็นขนาดนี้ไปไหนฮะ? เลเวล 40

อันดับสาม: หว่อเจิ้งจ้ายเฟยเสียง(ฉันกำลังโบยบิน) เลเวล 36…..

“บัดซบ! แร่ปราณอัพเลเวลได้เหมือนหยกพลังปราณจริง ๆ เหรอ?”

ผู้เล่นใบหน้าพลันเปลี่ยนสีและส่งกระจายข่าวนี้ไปที่เว็บบอร์ดทันที

“เทพเจ้าเวรกรรมอัพ 7 เลเวลในชั่วพริบตา? พุ่งจากเลเวล 33 ถึง 40 ทันที!”

ผู้คนในโลกเกมทั้งหมดต่างตกตะลึงเมื่อเห็นโพสต์นี้ ไม่ใช่มั้ง…เลเวล 40 เลยเหรอ?!

หลังจากนั้นก็พากันเข้ามาตรวจสอบตารางการจัดอันดับ แล้วถึงกับอึ้งทันที เป็นเลเวล 40 จริง ๆ ด้วย!

“สถานการณ์บ้าอะไรอีกเนี่ย? จากเลเวล 33 เลื่อนเป็น 40 ทันที?”

“เป็นเพราะว่าเขาพบแร่ปราณจริง ๆ เหรอ แร่ปราณนั้นเทียบเท่ากับหยกพลังปราณ น่าเสียดายที่มันถูกซึมซับเป็นค่าประสบการณ์?”

“ไม่มีคำอธิบายอื่นใด มันคงเป็นเพราะแร่ปราณจริง ๆ!”

“แล้วยังจะพูดอะไรกันอีกล่ะ…ไปสิ ไปขุดแร่กัน!!”

ทุกคนถึงกับคลั่งทันทีที่พบว่ามันเป็นทางลัดในการอัพเลเวล!

และในชั่วขณะหนึ่งนั้น พวกเขาเริ่มหยุดการฟันมอนสเตอร์ แล้วไปหาแร่ปราณทั่วป่าทั่วเขา…

ผู้เล่นหลายคนเพิ่งนึกออกว่าก่อนหน้านี้พวกเขาเคยเจอคนที่ขุดดินอยู่

ถ้าลองคิดดูแล้ว นั่นไม่ใช่ ‘เจ้าเวรกรรม’ หรอกหรือ?

ว่าแล้วต่างคนต่างก็รีบมองลงไปที่พื้น และหาที่ที่ ‘เจ้าเวรกรรม’ ขุดดิน แต่ก็พบแค่หลุมใหญ่…

เขตเลเวล 36

“แม่งเอ้ย เพิ่งอัพเป็นเลเวล 36 ตอนนี้ถูกมันแซงหน้าไปแล้ว”

‘หว่อเจิ้งจ้ายเฟยเสียง’ ที่กำลังฟันมอนสเตอร์เพื่อเพิ่มเลเวล ใบหน้าของเขาก็ถึงกับบิดเบี้ยวด้วยความไม่พอใจทันทีเมื่อเห็นข่าวบนเว็บบอร์ด

ในเวลาเดียวกัน ขณะเพิ่มความเร็วในการฟันมอนสเตอร์อัพเลเวล

ใบหน้าของ ‘เมาโก่วจู่เหริน’ และคนอื่น ๆ ก็เคียดแค้นเจ็บใจมากเช่นกัน

ความรู้สึกเจ็บปวด 90% จากที่ถูกฆ่าก่อนหน้านี้ พวกเขาไม่ต้องการสัมผัสมันเป็นครั้งที่สองในชีวิต…!

แล้ว ‘เจ้าเวรกรรม’ อัพถึงเลเวล 40 แล้ว…

ต่อไปพวกเขาจะถูกทรมานอีกไหม?

“ไป ไปอัพเลเวล! มองหาแร่ปราณด้วย เขาคนเดียวยังหามันเจอ เราคนเยอะขนาดนี้จะหาไม่เจองั้นเหรอ?!”

‘เมาโก่วจู่เหริน’ กัดฟันพลางกล่าวกับคนทั้งกลุ่มของเขา

ในอีกฝั่งหนึ่ง

ซูเย่ก็ได้รับข้อความส่วนตัว เป็นหวังห่าวส่งมา…

“พรุ่งนี้เช้ามารับหยกพลังปราณระดับของนาย แล้วก็รางวัลไปด้วย”

“แล้วต้องมาให้ตรงเวลานะ!”

เช้าวันถัดมา

หลังจากถอดหมวก VR ออก ก็ออกไปกินข้าวเช้า แล้วไปยังสถานีตำรวจเขตมหาวิทยาลัย

ตอนเปิดประตูเข้ามาก็ยิ้มแย้มทักทายกับลุงยามที่เฝ้าประตู

ชายชรายิ้มตาหยีพลางพยักหน้าเบา ๆ

ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน สถานีตำรวจที่ถูกโจมตีก่อนหน้านี้ก็กลับคืนสู่สภาพเดิม แถมยังเพิ่มเทคโนโลยีรักษาความปลอดภัยที่มีประสิทธิภาพมากกว่าเก่าอีกด้วย

มาถึงห้องฝึก

“นี่คือรางวัลของนาย…”

เมื่อเห็นซูเย่ หวังห่าวก็โยนกล่องสีดำมาให้ทันที แล้วกล่าว “ทั้งหมด 11 ก้อน”

เมื่อเห็นรอยความฉงนบนหน้าซูเย่ เขาก็พูดอธิบาย

“หนึ่งก้อนมาจากการที่นายได้เลื่อนขั้นเป็นระดับสอง ทุกเดือนจะได้รับฟรีหนึ่งก้อน”

“และอีกส่วน ก็มาจากการที่นายจัดการผู้ที่โจมตีได้อย่างสวยงาม ปกป้องทุกคนให้ปลอดภัย เบื้องบนตั้งใจมอบเป็นของรางวัลให้กับนาย”

“แล้วอีกห้าก้อนล่ะครับ?”

ซูเย่ถาม

“ค่ายกลประสาน…”

หวังห่าวกล่าว “ฉันเอาเรื่องค่ายกลประสานรายงานให้เบื้องบนแล้ว หลังจากการวิเคราะห์ค่ายกลประสานของนายถึงแม้จะดูเรียบง่าย แต่ก็มีประสิทธิภาพในการต่อสู้สูง เพื่อที่จะขอบคุณนาย เบื้องบนตัดสินใจมอบหยกพลังปราณให้นายอีกห้าก้อน”

“รวมกันทั้งหมด 11 ก้อน นายลองนับดู”

ซูเย่ไม่ได้นับแต่เอากล่องยัดใส่กระเป๋าทันที เขาสัมผัสถึงมันได้ หยกพลังปราณธรรมดา 11 ก้อน…

“ขอบคุณครับ…มีอะไรอีกไหม? ถ้าไม่มีผมจะกลับแล้ว…”

“มีสิ…”

หวังห่าวมองใบหน้าของซูเย่เนิ่นนาน ยื่นมือออกไปแล้วกล่าว

“สวัสดี ตั้งแต่นี้ไปขอทำความรู้จักกับนายอย่างเป็นทางการนะ…x ”

“ห๊ะ?”

ซูเย่มองหวังห่าวด้วยใบหน้าฉงนสงสัย…

“เลิกแสดงได้แล้วล่ะ”

หว้งห่าวส่ายศีรษะ แล้วพูดต่อ “ต่อให้ฉันโง่กว่านี้ แต่เมื่อเอาเบาะแสต่าง ๆ มารวมกัน ก็สามารถพิสูจน์ได้ว่านายคือ x ”

“ตอนเกิดเรื่องที่นี่ แล้วนายจัดการพวกคนที่มาโจมตีได้ฉันก็มั่นใจแล้ว”

“และยิ่งไปกว่านั้น…เมื่อวานนายขายรหัส ตอนกลางคืนฉันไปตรวจสอบบัญชีของนายแล้ว พบว่านายบริจาคเงินจำนวนมากในแอพบริจาคเงิน และตอนที่ x ทำการค้ากับ ลูชวนเหยียนจิวเซิง ก็บริจาคเช่นกัน”

“การกระทำของพวกนายตรงกัน…เหมือนกันมาก ดังนั้นฉันจึงสรุปได้ว่า x ก็คือนาย นายก็คือ x”

เมื่อพูดจบ หวังห่าวก็จ้องไปที่ซูเย่อย่างเอาเป็นเอาตาย

เขารอคอยคำตอบจากซูเย่…

เมื่อฟังจบ ซูเย่ก็ตกสู่ความเงียบงัน ก่อนจะยิ้มออกมา…

ดูท่าคงจะหลบไม่พ้นแล้วสินะ…

“จะเอาหมวก VR กลับคืนไหมครับ?”

ซูเย่ยิ้มเอ่ยถาม หวังห่าวชะงักค้าง