เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 204

บทที่ 204 ขายรหัสได้หนึ่งล้าน

บ้าจริง!

เหล่าฟู่(ผู้เฒ่า)ก็คือ ‘เวรกรรม ทำไมถึงตั้งชื่อยากเย็นขนาดนี้ฮะ?’ อย่างนั้นเหรอ?!

ฉันนี่ตาบอดจริง ๆ แกคือเจ้าเวรกรรมงั้นเหรอ?!

จนกระทั่งตอนนี้จางจงหมิงยังจำได้ดีว่าตอนนั้นเขาแพ้หมดท่ายังไง ยิ่งคิดไม่ถึงว่าจะต้องไปขอซื้อของจากศัตรูของเขาเอง…

เขาสะกดความหม่นหมองในใจลงไป พลางกล่าว “นายนี่เอง ในเมื่อรู้จักกันอยู่แล้ว ฉันก็จะไม่พูดให้มากความ ฉันต้องการซื้อเฉิงหวง บอกราคามาสิ…”

“สัตว์พาหนะเฉิงหวงตอนนี้ไม่มีสามารถขายได้”

จางจงหมิงชะงักค้าง คิดไม่ถึงว่าจะไม่สามารถซื้อขายได้ จึงกล่าวต่อ “งั้นฉันซื้อรหัสเข้าแดนลับ ราคาเท่าไหร่?”

ซูเย่ดวงตาวาววับ เงินมาแล้ว!

“หนึ่งล้าน…”

แม่งเอ้ย!

จางจงหมิงสบถ นี่มันราคาที่เขาคิดไว้ในใจพอใจ เฉิงหวงเจ๋งกว่าดาบเวหาแน่นอน ขายแพงก็ถือเป็นเรื่องปกติ ถ้าหากอีกฝ่ายเป็น X เขายินดียอมรับแน่นอน แต่นี้เป็นศัตรูคู่อาฆาตของเขา…! เรื่องอะไรจะยอมจ่ายแพงแบบนั้นให้มันกัน?!

“หนึ่งแสน”

“หนึ่งล้าน”

“หนึ่งแสนหนึ่งร้อย”

“หนึ่งล้าน ขาดไม่ได้แม้แต่แดงเดียว ไปขอซื้อ X ก็ไม่น้อยกว่าเลขจำนวนนี้”

ซูเย่กล่าว

“ก็ได้!”

จางจงหมิงยอมกัดฟันรับ

ถ้าไม่ใช่เพราะ X ไม่ออนไลน์ช่วงนี้ ฉันก็ไม่อยากคุยกับแกหรอก!

“ส่งพิกัดมา!”

จางจงหมิงส่งข้อความมา ซูเย่ส่งพิกัดที่เขาอยู่ให้จางจงหมิง ผ่านไปสักพัก

จางจงหมิงก็ขี่กระบี่มา ท่ามกลางการแหงนหน้ามองด้วยความชื่นชมของผู้คนนับไม่ถ้วน เขาพลิกตัวกลับอย่างสวยงาม กระโดดลงมาจากท้องฟ้าและลงจอดข้างซูเย่…

“จะส่งมอบยังไง”

จางจงหมิงมองอย่างเย็นชาที่ใบหน้าที่ของคนที่เขาอยากจะอัดให้เละมาตลอด

“นี่คือเลขบัญชีของฉัน” ซูเย่ส่งเลขบัญชีธนาคารของเขาให้จางจงหมิงทันที

ผ่านไปครู่หนึ่ง…

เมื่อซูเย่ออฟไลน์ เขาเช็คข้อมูลการโอน

“แล้วแฟนนายล่ะ?”

หลังจากที่เขากลับมาออนไลน์อีกครั้งก็ถามไปเรื่อย

“ทำไมถามมากจัง บำรุงครรภ์อยู่บ้าน!” จางจงหมิงกล่าวอย่างไม่สุภาพนัก

พูดถึงเรื่องนี้แล้วก็โมโห เขาเคยเป็นลูกรักของคนทั้งบ้าน แต่ตอนนี้พ่อแม่ของเขาปฏิบัติต่อเธอราวกับแก้วตาดวงใจ ทำให้ไม่มีใครสนเขาเลย!

ซูเย่ “…..”

ผ่านไปไม่นานเอง…ท้องแล้วเหรอเนี่ย?

ยอดเยี่ยม! ยอดเยี่ยม!

“บอกมาสิ จะเข้าไปยังไง” โอนเงินเรียบร้อย จางจงหมิงจ้องหน้าซูเย่พลางถาม

“วิธีเข้าฉันจะบอกในช่องแชท”

ซูเย่ครุ่นคิดครู่หนึ่งพลางเอ่ยเตือน “แต่ฉันต้องบอกไว้ก่อนนะ ต่อให้นายเข้าไปในแดนลับได้สำเร็จ ก็ไม่แน่ว่าจะพิชิตเฉิงหวงได้ ฉันรับผิดชอบแค่บอกวิธีเข้าไป ไม่รับปากกว่านายจะได้สัตว์พาหนะ”

“อะไรวะ นี่แกหลอกกันรึเปล่า แล้วแกพิชิตมันได้ยังไง?!”

จางจงหมิงได้ฟังก็โมโหทันที…

“ก็มันเดินตามฉันมาเอง อาจเป็นเพราะมีวาสนาต่อกันก็เลยพิชิตได้แบบออโต้”

ซูเย่กล่าว แต่เมื่อเห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของจางจงหมิง เขาจึงยกมือขึ้น พลางกล่าว “จริง ๆ นะ นายไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ…”

จางจงหมิงจ้องไปที่ซูเย่เป็นเวลานาน หลังจากยืนยันว่าเขาไม่ได้โกหก

“เหอะ!”

ส่งเสียงไม่พอใจหนึ่งคำ แล้วกล่าว “แกไม่ได้พิชิตมันด้วยซ้ำ งั้นฉันก็ต้องเหมือนกันสิ”

ซูเย่ส่งวิธีเข้าไปให้

“ไปนะ!”

จางจงหมิงโบกมือ จากไปอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนกับว่าไม่อยากจะอยู่ต่อกับซูเย่แม้แต่วินาทีเดียว เขาตรงไปที่ประตูแดนลับ

จางจงหมิงลองใช้วิธีที่ซูเย่บอกเขาทันที แล้วเขาก็เข้าไปได้จริงๆ!

“เหอะ! ถือว่าแกมีความน่าเชื่อถือ!”

บริเวณโดยรอบ ผู้เล่นหลายคนตกตะลึงเมื่อเห็นอีกคนเข้าสู่แดนลับ

“คนที่สาม”

“เข้าไปสามคนแล้ว!”

……

ในอีกด้านหนึ่ง

ซูเย่ออฟไลน์เข้าสู่ระบบแอพบริจาคเงิน เอาเงินหนึ่งล้านที่เพิ่งได้มาบริจาคไปทั้งหมด

ติ๊ง!

มีเสียงดังขึ้นในสมอง

“คะแนนคุณธรรมเพิ่ม 20 คะแนน”

ตอนนี้เขามีคะแนนคุณธรรม 97 คะแนนแล้ว หนทางยังอีกยาวไกล ถ้าเทียบกับ 1000 คะแนนของขั้นถัดไป

เขามองดูคะแนนคุณธรรมของตัวเอง ซูเย่ก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

คิดไปคิดมา ก็คิดไม่ออกว่ามันผิดปกติที่ตรงไหน? ตัวเขาได้อันดับหนึ่งในการแข่งขันคัดเลือกของม.จี้หยาง แต่ไม่มีคะแนนเพิ่มงั้นเหรอ?

“หรือว่าไม่มีใครถูกกระตุ้นจากการที่เขาได้อันดับหนึ่ง?”

ซูเย่รู้สึกหมดอารมณ์…

ทั้งม.คนเข้าแข่งกว่าห้าหมื่นคน ถ้าหากทุกคนได้รับแรงกระตุ้นไปตั้งใจร่ำเรียน งั้นคะแนนคุณธรรมห้าหมื่นคะแนนคงเป็นของเขาไปแล้ว

“ดูท่าแล้วเด็กม.จี้หยางจะตั้งความหวังไว้ที่ลู่จวิ้นกับลวี่อวิ๋นเผิงเสียมากกว่า จึงไม่มีใครได้รับแรงกระตุ้นจากเขา…”

ซูเย่ถอนหายใจ แล้วกลับไปออนไลน์เกมส์อีกครั้ง…

บนตึกธุรกิจชั้นสองของมหาวิทยาลัย หวังห่าวกำลังดูเวลาที่ซูเย่ออนไลน์และออฟไลน์ที่ปรากฏบนจอ

เขาแสยะยิ้มเย็นหนึ่งที…

เมื่อเข้ามาในเกมส์ ซูเย่ก็ขี่เฉิงหวงเข้าไปเขต 32 เริ่มฟันมอนสเตอร์อัพเลเวลต่อ ใช้เวลาไม่นาน แสงสีขาวสายหนึ่งก็สว่างวาบ เลื่อนเลเวลถึง 32 แล้ว!

เขาขี่เฉิงหวงมุ่งไปทางเขต 33 ขี่ไปได้สักพัก เจ้าเฉิงหวงก็หยุดลงที่ตีนเขาแห่งหนึ่ง ไม่ยอมเดินต่อ

“เอ๊ะ?”

ซูเย่ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างที่ไม่ปกติ

ในเกมส์นี้ทำให้เขารู้สึกราวกับว่าพลังปราณมีความผิดปกติ แต่นี่มันในเกมส์นะ มันจะไปมีพลังปราณได้ยังไง?!

ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงคาถาที่ใช้ตอนเข้าเกมส์…

หรือว่า….มีพลังปราณจริง ๆ?