เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 207
สรุปบท บทที่ 207 การไล่ฆ่าเริ่มขึ้นแล้ว!: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]
สรุปตอน บทที่ 207 การไล่ฆ่าเริ่มขึ้นแล้ว! – จากเรื่อง เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] โดย Internet
ตอน บทที่ 207 การไล่ฆ่าเริ่มขึ้นแล้ว! ของนิยายกำลังภายในเรื่องดัง เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 207 การไล่ฆ่าเริ่มขึ้นแล้ว!
“มีอะไรงั้นเหรอ?”
ซูเย่ก็ถามอย่างฉงนใจ พลางมองดูรอยยิ้มของคนทั้งสอง
“เมื่อวานนายไม่ได้เข้าไปในแดนลับเหรอ แถมยังได้สัตว์พาหนะเฉิงหวงมาอีก”
ซุนชือเข้าไปเกาะแขนซูเย่อย่างอารมณ์ดีแล้วกล่าว “นายบอกวิธีเข้าแดนลับให้พวกเราเถอะ ให้พวกเราได้มีเฉิงหวงได้ขี่เล่นดูบ้าง…”
“ใช่ ๆ สัตว์พาหนะฟังดูเจ๋งชะมัด!”
จินฟานรีบพูดต่อ “พวกเราเป็นเพื่อนกัน นายคงไม่ได้หวงวิธีเข้าแดนลับกับพวกเราใช่ไหม?”
“เรื่องนี้นี่เอง เรื่องกล้วย ๆ แต่ว่า..” ซูเย่ยกยิ้มพลางกล่าว “อย่าเพิ่งรีบร้อน รอดูไปก่อน”
“รออะไร?”
ซุนชือเริ่มรู้สึกไม่พอใจ
“รอดูจางจงหมิงก่อน…”
ซูเย่อธิบายต่อ “ฉันขายวิธีการเข้าสู่แดนลับให้กับจางจงหมิง ฉันจะรอจนกว่าเขาจะเข้าสู่แดนลับเพื่อดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น จากนั้นพวกนายค่อยเข้าไปจะได้เตรียมตัวถูก…”
“และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาอาจจะไม่สามารถพิชิตเฉิงหวงได้ ถ้าเขาสามารถพิชิตเฉิงหวงได้ ฉันจะบอกรหัสผ่านให้พวกนาย แต่ฉันคิดว่าเขาน่าจะเละไม่เป็นท่ามากกว่า…”
“งั้นนายพิชิตมันได้ยังไง?”
“ก็ฉันหล่อ…”
“พ่อง!” ทั้งสองคนด่าและชูนิ้วกลางให้ซูเย่อย่างพร้อมเพรียง แต่ทั้งสองคนต่างเข้าใจความหมายของซูเย่ ให้จางจงหมิงไปลองเข้าไปก่อน
“ก็ดีเหมือนกัน”
ซุนชือและจินฟานมองหน้ากันแล้วพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะหันไปมองนาฬิกา ตอนนี้…สามทุ่มห้าสิบเก้านาที…
“เฮ้ย…จะถึงเวลาแล้ว เข้าเกมส์กัน พรุ่งนี้โหมดการฆ่าก็เริ่มแล้ว รีบเก็บเลเวลกัน” หลังจากพูดจบ ทั้งสองก็เข้าขึ้นเตียงทันที แล้วสวมหมวก VR เตรียมเข้าเกม ซูเย่ก็เช่นกัน
สี่ทุ่ม ออนไลน์
ณ ยอดเขาแดนลับ
จางจงหมิงที่เตรียมพร้อมแล้ว เมื่อออนไลน์ก็มุ่งหน้าไปยังแดนลับอีกครั้ง
จางจงหมิงกรอกตามองหาเป้าหมายทันที ก่อนจะพบว่าบริเวณโดยรอบปกคลุมไปด้วยหมอกหนา นอกจากสมุนไพรบนพื้นก็ไม่เห็นสิ่งอื่นอีก…
“สมุนไพรชั้นเลิศ”
หลังจากมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีอะไรผิดปกติ จางจงหมิงก็นั่งยองๆ เพื่อเลือกสมุนไพร
“กว่าจะเข้ามาถึงที่นี่ได้มันไม่ง่ายเลย…ขอเก็บสมุนไพรออกไปหน่อยก็คงไม่ว่ากันนะ?” เขาบ่นพึมพำขณะกำลังจะเก็บสมุนไพร
“หวืดด…”
ลมกระโชกแรงดังขึ้นทันใด เงาสัตว์ร้าย กระโจนออกมาจากหมอก
“เฉิงหวง…!”
จางจงหมิงกล่าวอย่างประหลาดใจ อัพเดตแล้วสินะ?
ในที่สุดก็ได้เจอ โชคดีจริงที่ฉันไม่ถอดใจไปซะก่อน!
เมื่อเขายืนขึ้นเพื่อจะพิชิตมัน
สวบ…!
เบื้องหน้าพลันมืดสนิท เขาถูกเฉิงหวงชนกระเด็นออกไป ซึ่งยังไม่ทันได้โต้กลับ เขาก็ไปเกิดใหม่ในเขตปลอดภัยอีกครั้งแล้ว…
“บ้าเอ๊ย! เลเวลตก”
เมื่อฟื้นขึ้นมา จางจงหมิงก็รู้สึกหม่นหมองใจโดยพลัน
มันไม่ง่ายเลยกว่าจะอัพเลเวลถึง 31 อยู่ๆก็ตกลงมาเลเวล 30 อีกแล้ว!
เขาไม่เชื่อหรอก….เขาจะต้องเข้าไปอีกครั้ง!
เพิ่งจะเริ่มตั้งท่า…
ตึง!
ถูกขวิดตายอีกแล้ว…!
“แม่งอะไรกันวะ?!”
วินาทีที่เกิดใหม่ จางจงหมิงก็เอ่ยปากด่าทันที ถูกชนตายสองครั้งติดซะได้…
แม่งเอ้ย!
X ก็พิชิตได้อย่างง่ายดายไม่ใช่หรือ?!
‘เจ้าเวรกรรม’ ก็พิชิตได้อย่างง่ายดายไม่ใช่หรือ?
ทำไมพอเป็นเขาแล้วมันยากแบบนี้?!
เขานึกถึงคำเตือนของ ‘เจ้าเวรกรรม’ ก่อนหน้านี้ ก็โกรธขึ้นมาทันควัน
ไอ้นี่มันรู้อยู่แล้วนี่หว่า มันต้องมีวิธีการสักอย่างที่ไม่ยอมบอกแน่ ๆ!
“หนึ่งล้าน หนึ่งล้านของฉัน…!”
เสียงคร่ำครวญของจางจงหมิง ดึงดูดสายตาประหลาดใจของผู้เล่นที่อยู่รอบๆ แต่เขาไม่สนใจ เขานั่งลงกับพื้นทันที ใบหน้าของเขาขุ่นมัวและเริ่มคำนวณ
เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบัน แม้ว่าเขาจะเข้าไปอีกร้อยครั้ง เขาก็คงไม่สามารถพิชิตเฉิงหวงได้…
ซ้ำร้ายเขายังตายไปสองรอบแล้ว ตกไปตั้งสองเลเวล! เข้าไปอีกคงไม่ดีแน่
หนึ่งล้านนี้ก็เท่ากับเสียเปล่าไปแบบนี้น่ะเหรอ?
“ไม่ได้สิ…ฉันจะไม่ทำการซื้อขายที่ขาดทุนหรอกนะ เจ้าเวรกรรมแกหลอกฉัน ฉันก็จะไปหลอกคนอื่น!”
จางจงหมิงพลันมีความคิดชั่วร้ายผุดขึ้นมา แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
ว่าแล้วเขาก็เข้าสู่ระบบไปยังเว็บบอร์ด…
‘ขายทางเข้าสู่แดนลับและปล่อยลดราคา เพียงร้อยหยวน!’
โพสต์ถูกส่งออกไปและตั้งค่าจ่ายหนึ่งร้อยหยวนก็จะได้รหัสทันที…!
ถึงแม้ราคาจะไม่สูง แต่ผู้เล่นมีจำนวนมากนี่นา…เขารู้ดีว่ามีคนจำนวนมากกำลังตามหาหนทางเข้าสู่แดนลับ เมื่อโพสต์นี้ออกไป จะต้องมีคนจำนวนมากแห่มาซื้อ…
“ไม่หลอกลวงชราและทารก ใครเต็มใจก็มาติดเบ็ด ฉันไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะได้เฉิงหวง จะโทษใครก็ไปโทษเจ้าเวรกรรมสิ!”
จางจงหมิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์…
ผู้เล่นจำนวนมากเมื่อเห็นโพสต์นี้ ก็คิดกันว่าเป็นแค่เรื่องล้อเล่น แต่เมื่อเหลือบไปเห็นไอดีก็ชะงักค้างทันที
หมอนี่ไม่ใช่คนที่สามที่เข้าไปเมื่อวานเหรอ?!
ขายจริง ๆ ใช่ไหม?
แล้วความคิดที่ว่าพวกหลอกลวงจะถูกลงโทษในเกมนี้ หลายคนจึงยอมจ่ายเงินเพื่อซื้อวิธีเข้า…
ทันใดนั้นทางเข้าดินแดนลับที่แต่เดิมมีคนอยู่ไม่เยอะ กลับมีคนจำนวนมากแวะมา เนื่องจากได้ข่าวว่ามีคนขายวิธีเข้าแดนลับ ทำให้ทางเข้าอัดแน่นไปด้วยฝูงชน…
คนที่จ่ายเงินซื้อค่อย ๆ เข้าสู่แดนลับ แต่สุดท้าย…
“เสี่ยวเย่ นายนี่ดีจริง ๆ ถ้าพวกฉันเข้าไปต้องตายแน่เลย…”
“เพื่อนยาก ถ้าไม่ได้นายเตือนละก็ พวกฉันก็คงเลเวลตกเหมือนกัน”
ซูเย่ยกยิ้มทันทีเมื่อได้รับข้อความที่ส่งมาจากซุนชือและจินฟาน ดูท่าแล้ว เฉิงหวงจะเหมือนกับที่เขาคิด มันไม่ได้พิชิตง่ายขนาดนั้น ไม่รู้ว่าใน Fantasy Dream ทีมสืบสวนจะพิชิตเฉิงหวงกันได้ไหม?
ซูเย่อยู่ที่เลเวล 40 แล้ว ไม่รู้จะทำอะไรดี เขาได้แต่ขี่เฉิงหวงไปมา เดินเล่นเรื่อยเปื่อยไปในแผนที่เขตของเลเวลต่าง ๆ ซึ่งทุกคนต่างกำลังยุ่งกับการฟันมอนสเตอร์เพื่อเลื่อนเลเวล แล้วก็มีคนเก็บสมุนไพรไปแลกค่าประสบการณ์
ซึ่งในระหว่างนี้ มีผู้เล่นจำนวนมากพบว่า มีคนไม่น้อยฆ่ามอนสเตอร์ด้วยมือเปล่าหรืออาวุธธรรมดา แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ กลับทำให้ผู้เล่นทั่วไปรู้สึกฉงนใจ
จนมีคนหนึ่งเดินเข้าไปถาม…
“เพราะว่าพวกเราเจ๋งไง พวกเราเลยฆ่ามอนสเตอร์ด้วยมือเปล่า…”
ผู้ฝึกยุทธ์ตอบ ซึ่งคำตอบนี้ทำให้หลายคนกรอกตามองบน แต่พวกเขาไหนเลยจะรู้ถึงความทุกข์ตรมในใจของเหล่าผู้ฝึกยุทธ์! พวกเขาก็อยากมีอุปกรณ์ที่ดีและทักษะการต่อสู้ แต่พวกเขาไม่สามารถแลกเปลี่ยนอะไรได้เลยไง
ไม่ได้แกล้งทำเป็นเจ๋งหรอก พวกเขาน่ะโดนกระทำต่างหากเล่า!
แต่ถึงอย่างนั้น บางคนที่ฆ่ามอนสเตอร์ด้วยมือเปล่า ได้แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของพลังแท้จริง และเลื่อนเลเวลขึ้นได้ถึงสองเลเวลภายในสองวัน ซึ่งความเร็วในการอัพเวลนี้นับว่าเร็วกว่าผู้เล่นทั่วไปมาก
หากไม่มี X นำทัพ เลเวลของผู้เล่นธรรมดาอาจจะถูกไล่ตามทันก็ได้…
เช้าวันต่อมา…
ทันทีที่ตื่นขึ้นก็ถอดหมวก VR ออก ผู้ฝึกยุทธ์ทุกคนในเขตมหาวิทยาลัยได้รับข้อความแจ้งเตือนจากหวังห่าวพร้อมกัน
“คืนนี้ ทุกคนต้องออนไลน์พร้อมกัน!”
เมื่อเห็นข้อความนี้ ทุกคนต่างเกิดความสงสัย…
ทำไมหวังห่าวต้องส่งข้อความมาแจ้งเป็นพิเศษ?
หรือว่ากิจกรรมคืนนี้มีอะไรบางอย่างจริงๆ?
ด้วยความฉงนใจ ทุกคนจึงออนไลน์กันอย่างพร้อมเพรียงในตอนกลางคืน
และในตอนนี้เอง ประกาศเตือนก็เด้งขึ้นกลางอากาศ…
“รูปแบบการไล่ฆ่ากำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว ระบบได้ทำการส่งมอบฐานะให้ผู้เล่นเสร็จเรียบร้อย ผู้เล่นทุกคนสามารถตรวจสอบรายชื่อบนเว็บบอร์ด”
เมื่อเห็นประกาศแจ้งฉบับนี้ “…”
ทุกคนต่างทยอยไปตรวจสอบข้อมูลรายชื่อบนบอร์ดผู้ฝึกยุทธ์ ซึ่งเมื่อมองดูผู้ฝึกยุทธ์ทุกคนต่างก็รู้สึกราวกับตนเป็นคนโง่งม…
มีผู้คนมากกว่าหนึ่งล้านคนที่ถูกจัดว่าเป็นเป้าหมาย และหนึ่งล้านคนเหล่านี้ล้วนเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่ไม่มีผู้เล่นทั่วไปเลยแม้แค่คนเดียว!
นี่มันสถานการณ์บ้าอะไรเนี่ย?!
“เป้าหมายล้วนแต่เป็นผู้ฝึกยุทธ์? ครั้งนี้เพื่อจัดการพวกเราโดยเฉพาะงั้นเหรอ?”
“แม่มึง! พวกเราต้องรับความเจ็บปวด 90 % เชียวนะ แล้วยังมีกันแค่ร้อยกว่าคน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้อยากเข้าร่วมกิจกรรม แต่แค่ไปฟันมอนสเตอร์อัพเลเวล ก็จะมีคนนับพันนับหมื่นไล่ฆ่าพวกเรา! จะบ้าตายว้อย!”
“ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าทำไม ‘เป้าหมาย’ ฆ่า ‘ผู้ล่า’ แล้วจะได้เลเวลของคนนั้น นี่มันหัวเราะเยาะที่พวกเราเลเวลต่ำชัด ๆ!”
“ฉันเฉย ๆ นะ แต่ทางการช่วยเอา ‘เจ้าเวรกรรม’ ไปอยู่ฝั่ง ‘ผู้ล่า’ ได้ไหม ให้โอกาสฉันบ้าง ฉันจะได้ไปฆ่าเขาจะได้เลเวล 40 ไง!”
“ฆ่า ‘เจ้าเวรกรรม’ นายเอาชนะเขาได้งั้นเหรอ?”
“พูดล้อเล่นแบบนี้ไม่ดีมั้ง ถ้าเจ้าเวรกรรมเป็นผู้ล่าจริง ๆ พวกเราจะฆ่าหรือจะหนีดีละ?”
“แทงแบบไม่ทันตั้งตัวหนึ่งที เขาอาจจะตายก็ได้…”
มีความสุขทั้งน้ำตานองหน้า ทุกคนเริ่มคุยเล่นกัน…
แต่พอคิดได้ว่าตัวเองจะถูกคนนับพันนับหมื่นคนไปจนถึงหลายล้านคนตามไล่ฆ่า พวกเราก็รู้สึกสั่นสะท้านอย่างอดไม่ได้!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]