เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 208

บทที่ 208 X แม่งเชี้ย!

ผู้เล่นธรรมดาตอนเห็นรายชื่อต่างสุขใจระคนทุกข์ใจ…

สุขใจที่ตัวเองเป็น ‘ผู้ล่า’ แถมยังมีคนเยอะ… แต่ก็ทุกข์ใจที่อีกฝ่ายมีจำนวนน้อยไปหน่อย…ไม่พอแบ่ง

แต่ยังไงซะ นี่ก็นับเป็นครั้งแรกที่มีกิจกรรมแบบนี้ ทุกคนจึงวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างครื้นเครง ถกเถียงกันไปมาสักพักถึงพบว่า…ที่พูดคุยอยู่บนบอร์ดดูเหมือนจะมีแต่ผู้ล่าทั้งหมด

“เป้าหมายล่ะ ออกมาโชว์ตัวหน่อยสิ ออกมาส่งยิ้มพิมพ์ใจให้พวกเราหน่อย…!”

“ฉันไล่ดู 20 กว่ากระทู้แล้ว…ไม่เจอร่องรอยของเป้าหมายเลย”

“ฉันว่า เป้าหมายมันคงกลัวก็เลยหลบอยู่น่ะสิ ถ้าฉันเป็นพวกเขา ตอนนี้ก็คงรีบซ่อนตัวทันที ถ้าไม่อยากเป็นเครื่องมือเลื่อนเลเวลเดินได้ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…!”

ในตอนนี้นี่เอง ทางระบบได้ส่งประกาศมาอีกฉบับ

“โหมดไล่ฆ่า ระบบกำหนดระยะเวลา 31 ชั่วโมง…รวม 4 วัน!”

“8 ชั่วโมงสุดท้ายระบบจะทำการย่ออาณาเขต…ผู้เล่นที่อยู่นอกเขตในเวลาดังกล่าวจะถูกคัดออกทันที และผู้ที่อยู่ในเขตจะเป็นผู้ชนะ …”

เมื่อเห็นประกาศฉบับนี้ปรากฏออกมา ผู้เล่นทั่วไปก็มีความสุขขึ้นมาทันที

“เขตไล่ล่าเหมือนวงบีบหรือเปล่า ? นี่คือโหมดไล่ฆ่าแบบโหมดเกมของ PUBG ใช่ไหม”

“ว้าว ในเกมเหมือน PUBG เลย มีหนีวงบีบด้วย!”

แต่อีกฝั่งหนึ่ง ผู้เล่นที่ฝึกยุทธ์เห็นประกาศฉบับนี้ต่างพากันน้ำตาตกใน…

“นี่คือกะจะเอาให้พวกเขาตายให้ได้เลยเหรอ ขนาดจะซ่อนยังซ่อนไม่ได้”

“พวกเราโดนเล่นอีกแล้ว พวกเราโดนมาตลอดเลย แค่เป็นผู้ฝึกยุทธ์ฉันไม่ได้ไปทำให้ใครไม่พอใจใช่ไหม?”

ในตอนที่เหล่าผู้ฝึกยุทธ์กำลังครวญคราง เสียงเตือนอันไพเราะบนท้องฟ้าก็ดังขึ้นอีกครั้ง

มีประกาศเด้งขึ้นมาอีกฉบับ…

“โหมดไล่ฆ่าจะเริ่มอย่างเป็นทางการภายในหนึ่งชั่วโมง ผู้เล่นทุกคนโปรดเตรียมตัวให้พร้อม!”

เห็นประกาศนี้ หัวใจของทุกคนพากันตึงเครียดขึ้น…ในที่สุดก็มาแล้ว!

ซูเย่ตรวจสอบรายชื่อเป้าหมาย อย่างละเอียด และใช้ฟังก์ชันค้นหา X แต่ก็ไม่พบ

“ไม่มีงั้นเหรอ?”

ซูเย่ประหลาดใจ

‘เป้าหมาย’ ไม่มี x ดูเหมือนว่าระบบจะไม่ได้จัดให้ x เป็นผู้ฝึกยุทธ์ นี่มันน่าสนใจจริงๆ!

ซูเย่กดปิดรายชื่อก่อนจะขี่เฉิงหวงอย่างสบายอารมณ์พลางสำรวจภูมิศาสตร์ของเขต 31-40 อย่างละเอียด…

อยากจะอยู่รอดถึงท้ายที่สุด จะต้องเข้าใจพื้นที่ภูมิศาสตร์ ถึงแม้ว่าจะมีแผนที่จากระบบ แต่ซูเย่กลับคิดว่าควรไปลงพื้นที่จริงดูสักหน่อยจะดีกว่า

ในขณะเดียวกัน ผู้เล่นทั่วไปเริ่มเตรียมอุปกรณ์ ยาสมุนไพร อาวุธ และแลกเปลี่ยนทักษะการต่อสู้

ส่วนผู้เล่นฝึกยุทธ์ที่รู้ดีกว่าจะถูกไล่ฆ่าอย่างไม่จบไม่สิ้น ก็เริ่มเรียกเพื่อน ๆ บนบอร์ดตั้งกลุ่มย่อย ๆ ขึ้น เพื่อเตรียมค้นหาสถานที่หลบซ่อน

ณ เขต 31

ซุนชือและจินฟานส่งข้อความให้พรรคถูโช่วจย้าเทียน ให้ทุกคนมารวมตัวกันเตรียมรับมือ โดยทุกคนถือว่าตกทุกข์ได้ยากด้วยกัน เมื่อได้รับข้อความก็มารวมตัวทันทีอย่างไม่ลังเลใจ…

พี่น้องตระกูลไป๋ก็รีบสวมหน้ากากมุ่งหน้าตามมาเช่นกัน

“พวกเราจะรับมือกันยังไงดี?”

เมื่อรวมตัวกันครบแล้วก็มีคนเปิดประเด็นถามขึ้น

“ก็แค่โหมด PUBG…”

ซุนชือเงยหน้าอย่างได้ใจ “ฉันน่ะเป็นมือโปรการเล่น PUBG เลยนะ เล่นโหมดนี้น่ะไม่ใช่เรื่องกล้วย ๆ หรือไง?”

ทุกคนพากันมองบนใส่ แล้วนี่มัน PUBG หรือไงพ่อคุณ ?! แต่นี่มัน Fantasy Dream ที่มีความเจ็บปวด 90%!

“เวลาไม่คอยท่า พวกเราจะมีวิธีรับมือยังไง…พูดเร็ว!”

“ถ้าเป็นในเกม PUBG จากทักษะของฉันแล้วฉันสามารถพาพวกนายชนะได้สบาย”

ซุนชือพูดอย่างภาคภูมิใจแล้วรีบเอ่ยเสริม “แม้ว่าโหมดไล่ฆ่าของเกมส์นี้จะเป็นรูปแบบการเล่น PUBG แต่มันไม่เหมือนกันเลยแม้แต่น้อย…”

“…และจากการวิเคราะห์ของฉัน จำนวนผู้ไล่ล่ามีมาก ทำให้ผู้ไล่ล่าจำนวนมากจะรวมตัวกันเพื่อล้อมโจมตีพวกเรา แต่ถ้าหากมีปืน หนึ่งปะทะร้อยก็ไม่ใช่ปัญหา…”

“ในเมื่อพวกเราไม่มีปืน เราก็ไปหาสถานที่หลบก่อนเพื่อรอดูสถานการณ์ค่อยว่ากัน”

“นายพูดมาตั้งนาน สรุปก็คือจะพาทุกคนไปซ่อนเหรอ ?” คนหนึ่งถามเสียงเบา

ทุกคนมองไปที่ดวงตาของซุนชือด้วยความสงสัยในทันที…

“แน่นอนว่าไม่…”

จากนั้นซุนชือก็รีบพูด “ฉันคิดเรื่องนี้มานานแล้ว เราหาที่ที่ปลอดภัยไว้ก่อน แล้วจะสอนค่ายกลที่ซูเย่สอนเราก่อนหน้านี้เพื่อรับมือกับเกมส์นี้…”

เมื่อทุกคนได้ฟัง ดวงตาก็เป็นประกายทันใด…!

ฟังดูน่าเชื่อถือ…พวกเขาเคยได้ยินว่าค่ายกลนั้นร้ายกาจไม่เบา

มีค่ายกลนี้ อาจจะอยู่ยืนหยัดได้จนถึงสุดท้ายก็ได้…

“แล้วซูเย่ล่ะ ?” ไป่จื่อหรานหันศีรษะมองดูทุกคนแล้วถามด้วยความสงสัย

ซุนชือตอบอย่างจนปัญญา “หมอนี่ไม่รู้ว่าเขาไปไหน ส่งข้อความไปหาหลายข้อความก็ไม่เห็นตอบ…”

“แต่เวลาไม่เคยคอยใคร ฉันรู้จักสถานที่แห่งหนึ่ง…ทุกคนตามฉันมาก่อน” พูดเสร็จก็พาทุกคนรีบเร่งมุ่งไปทางเดียว

ในไม่ช้าทุกคนก็มาถึงป่าหินแห่งหนึ่ง…

หินก้อนใหญ่หลากหลายรูปแบบตั้งตระหง่านอยู่ในลำธารบนภูเขา มองแวบเดียวราวกับเป็นเขาวงกต กลางป่าหินมีพื้นที่ที่ค่อนข้างราบเรียบพอดี สามารถใช้เป็นพื้นที่ฝึกได้

“นี่คือเส้นขอบแดนแผนที่ทั้ง 30 แห่ง มีภูเขาและต้นไม้อยู่รอบนอก ชั้นในยังมีป่าหินจำนวนมากช่วยกำบัง นอกจากคนที่เคยมาที่นี่ จะไม่มีใครสามารถพบที่นี่ได้ในเวลาอันสั้นแน่นอน…” จินฟานกล่าว

ทุกคนพากันพยักหน้ารับรู้…

“ฉันคิดคำนวณมาแล้ว…”

ซุนชือลุกขึ้นพลางกล่าว “พรรคถูโช่วจย้าเทียนของพวกเราตอนนี้มี 70 คน ยังมีอีก 30 คนที่ยังไม่ผ่านโหมดสังเวียนผู้กล้า พวกเราแบ่งเป็น 5 คนต่อกอง ฝึกซ้อมด้วยกัน”

“ฉัน จินฟาน เฉินเซียนเยว่ ไป๋จื่อหราน และไป๋จื่อเหยียน กองที่ 1 จะสาธิตให้ทุกคนดูก่อน”

“ทุกคนดูให้ดี”

………

หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น…

ประกาศจากระบบก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

“การไล่ฆ่าเริ่มอย่างเป็นทางการ!”

เมื่อเห็นประกาศนี้ ผู้ฝึกยุทธ์กดซ่อนชื่อของตัวเองทันที เตรียมที่จะแฝงอยู่ในกลุ่มของผู้ล่า พยายามอย่างเต็มที่ที่จะอยู่ถึงตอนจบ

ซึ่งทันทีที่ประกาศหายไปปรากฏว่า…

หลังจากที่เห็นโพสต์และวิดีโอในเว็บบอร์ด ผู้เล่นที่ฝึกยุทธ์ก็รู้สึกว่าตนเองกลายเป็นคนโง่งมทันที!

ผู้เล่นธรรมดารู้จักค่ายกลจริงเหรอ?!

แล้วจะเล่นยังไงละเนี่ย?

ซ้ำร้ายถ้าตายจะไม่สามารถเข้าสู่ระบบได้สี่วัน ขนาดโอกาสแก้แค้นก็ยังไม่มีเลยเหรอ?

เห็นแบบนี้แล้ว X แม่งเชี้ยจริง ๆ!

ผู้เล่นที่ฝึกยุทธ์เดิมต้องการออกฆ่าให้สะใจ ขณะที่ด่า X อยู่ในใจพลันความคิดที่ว่าก็ค่อย ๆ จางหายไป

ตอนนี้พวกเขามีความคิดเดียวในใจ ‘อยู่ต่อไป!’

หากยื้อไม่ได้จริง ๆ ถึงแม้ว่าจะต้องตายก็ต้องฆ่าผู้เล่นระดับสูงเพื่อเอาเลเวลมา!

ณ บอร์ดผู้เล่น

“สะใจว้อย!”

“โหมดนี้สนุกดีว่ะ ฆ่าคนสะใจจังว้อย!”

“เลเวลเพิ่มไม่มีหยุดเลย ฆ่าหนึ่งคนเพิ่มหนึ่งเลเวล!”

ผู้เล่นเหล่านั้นที่ฆ่าเป้าหมายได้ พากันทยอยไปที่บอร์ดเพื่อโอ้อวดผลงานตนเอง

และเมื่อเห็นมีคนพูดอวด คนอื่น ๆ ก็ตื่นเต้นกันขึ้นมา

“พลังการต่อสู้ของ ‘เป้าหมาย’ แข็งแกร่งมาก ถ้าสู้กันตัวต่อตัวคงเอาชนะไม่ได้แน่ ดีที่เรามีค่ายกลนกเป็ดน้ำ”

“ฮ่าๆ…! ขอบคุณเทพ X”

“ฉันรู้ว่าค่ายกลนกเป็ดน้ำมีพลังมากตอน X พาเราไปฆ่ามอนสเตอร์ ฉันไม่ได้คาดหวังว่าค่ายกลนี้จะมีบทบาทสำคัญในกิจกรรมนี้ มันโคตรแจ่มเลย…!”

“เทพ X ยอดเยี่ยม เทพ X ทรงพระเจริญ!”

หลังจากที่รู้ว่า ‘เป้าหมาย’ มีชื่อสีแดงอยู่บนศีรษะ ผู้เล่นที่เดิมทีขี้เกียจไล่ตามหาคนและไม่ต้องการเข้าร่วมและเตรียมไปฟันมอนสเตอร์เพื่ออัพเลเวลก็พากันเข้าร่วมด้วยทันที

มีชื่อแดงสิดี…ไม่ต้องตามหาให้วุ่นวาย!

เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ก็ให้ความสนใจไปที่บอร์ดสนทนาของผู้เล่นเช่นกัน เมื่อเห็นข่าวนี้ พวกเขาทั้งหมดต่างก็พากันหวาดระแวง สักพักก็มองหาที่ซ่อนตัว…

เวลานี้…ภายในเกมส์ ที่บริเวณกลางป่าหินที่ขอบแผนที่

“มีคนมา…”

มีเสียงดังขึ้น ซุนชือและจินฟานตื่นตัวทันที

ทั้ง 14 กอง ทั้งหมด 70 คน รวมตัวเข้าโดยทันที และไม่นานนัก คนกลุ่มหนึ่งก็พุ่งทะยานเข้ามาป่าหิน…ดูเหมือนว่ากำลังจะเปลี่ยนไปสถานที่อื่น

“เมาโก่วจู่เหริน?”

เมื่อเขาเห็นชื่อคนแรกที่ยืนอยู่ข้างเขา ใบหน้าของซุนชือก็มืดมนในทันที

เป็นพวกคนที่อัดเขาจนตายในเวทีประลอง!

แต่รอบตัวของเขามีแต่เพื่อนพ้อง จึงไม่อยากเปิดเผยตัว ซุนชือกำหมัดของเขาหลายครั้งระงับความอยากจะพุ่งออกไปอัดพวกมัน แต่สุดท้ายก็อดรนทนไม่ไหว…

“ทุกคน…รักษาตัวด้วย”

เมื่อเห็นใบหน้าที่มืดมนและอาการสั่นไปทั้งตัวของซุนชือ จินฟานก็กำหมัดและกล่าวต่อฝูงชน

“เส้นทางข้างหน้าต่อจากนี้เป็นเส้นทางของทุกคนแล้ว เราสองพี่น้องขอตัวไปก่อน!”