เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 35

บทที่ 35 นักล่าเงินรางวัล (ตอนต้น)

“เลี้ยงข้าว”

ซูชือรีบเขย่าแขนซูเย่และพูดว่า “นายได้เงินรางวัลมาตั้ง 3,000 หยวน ต้องเลี้ยงข้าวพวกเรานะเว้ย!”

“ได้สิ แต่ขอให้ฉันตอบคำถามรอบต่อไปเสร็จก่อนนะ”

ซูเย่ว่า…

ซูชือปล่อยมือออกจากแขนของเพื่อนร่วมห้องทันที ในใจอดนึกชื่นชมไม่ได้ว่า

ให้ตายสิ บอกให้เลี้ยงข้าวก็รับปากว่าจะเลี้ยงง่าย ๆ แบบนี้เลยหรือ ทำไมซูเย่ถึงเป็นคนดีแบบนี้นะ!

เมื่อการแข่งขันตอบคำถามรอบที่ 2 จบลง

ผู้เข้าแข่งขันทุกคนต่างก็อยากรู้ว่าใครกันที่เป็นผู้ตอบคำถามได้ถูกต้องทั้งหมด

เมื่อกดเข้าไปดูในรายชื่อผู้ชนะ พวกเขาก็เห็นชื่อของบัญชีผู้ใช้งาน 9 คน และคนที่อยู่บนตำแหน่งสูงสุดก็มีชื่อว่า “คนเก็บขยะ”

ต่อท้ายด้วยตัวหนังสือสีแดงเขียนเอาไว้ว่า : ความแม่นยำ : 100%!

นั่นหมายความว่าเจ้าของชื่อผู้ใช้คนเก็บขยะเป็นคนที่ตอบคำถามได้เร็วมากที่สุดในจำนวนผู้ชนะทั้ง 9 คน

“สุดยอดเลย! ทั้งตอบเร็วและตอบถูกด้วย!”

“คนเก็บขยะ ชื่อนี้เหมือนเพิ่งเข้าเล่นเกมเป็นครั้งแรกเลยนะ แต่กลับตอบคำถามได้ถูกหมดทุกข้อ เก่งมาก!” ผู้คนจำนวนมากลงมือพิมพ์ความคิดเห็นผ่านทางหน้าจอด้วยความชื่นชม

และในระหว่างที่ทุกคนกำลังตื่นเต้นกันอยู่นั้น การแข่งขันตอบคำถามรอบที่ 3 ก็เริ่มขึ้น

คำถามแรกมีอยู่ว่า

“เมนู “ไก่ 3 ถ้วย” มีองค์ประกอบหลักอยู่ด้วยกัน 3 อย่างคือ เหล้าจีน 1 ถ้วย น้ำตาล 1 ถ้วย และอย่างสุดท้ายคืออะไรอีก 1 ถ้วย?”

“ข้อ A: น้ำส้มสายชู ข้อ B: น้ำมันพริก ข้อ C: ซอสพริก ข้อ D: ซอสถั่วเหลือง”

เมื่อจินฟานกับซูชือเห็นคำถามนี้ พวกเขาก็วางโทรศัพท์ลงโดยทันที

พวกเขาจะไปรู้ได้อย่างไร?

ไก่ 3 ถ้วยกับผีน่ะสิ!

ทั้งสองหนุ่มหันมามองหน้าซูเย่

ซูเย่กดเลือกคำตอบข้อ D

“ติ้ง! ติ้ง! ติ้ง!”

เสียงแจ้งเตือนคำตอบที่ถูกต้องดังขึ้นจากโทรศัพท์ของซูเย่อีกครั้ง

สองหนุ่มได้ยินเสียงนี้อีกแล้ว

ซูชือกับจินฟานหันมองหน้ากันและพูดอะไรไม่ออก ทำไมคำถามที่ยากเหลือเกินในสายตาของพวกเขา กลับกลายเป็นคำถามแสนง่ายในสายตาของซูเย่

พวกเขาไม่คิดเลยว่าช่องว่างระหว่างตนเองกับซูเย่จะห่างชั้นกันมากถึงขนาดนี้

“เทศกาลใดจะจัดขึ้นวันที่ 15 ของเดือนตรุษจีน?”

“ข้อ A: เทศกาลโคมไฟ ข้อ B: เทศกาลกราบไหว้วิญญาณบรรพบุรุษ ข้อ C: เทศกาลเชิดมังกร”

ซูเย่จิ้มไปที่ข้อ A

คำถามที่ 3 ผ่านไป คำถามที่ 4 ผ่านไป

ซูเย่ยังคงตอบคำถามได้อย่างง่ายดาย

ซูชือกับจินฟานฟังเสียงสัญญาณแสดงความยินดีจากโทรศัพท์มือถือของเพื่อนร่วมห้องครั้งแล้วครั้งเล่า มันทำให้พวกเขานึกท้อใจในความโง่เขลาของตนเอง

จินฟานหันมามองหน้าซูชือและส่งข้อความบอกในมือถือว่า “วันพรุ่งนี้เรามาลอกคำตอบของซูเย่กัน

ดีกว่า”

ซูชือพยักหน้าเห็นด้วย ถ้าพวกเขาตอบตามซูเย่ก็ต้องถูกหมดทุกข้อเหมือนกัน

คำถามข้อที่ 5

“ในการ์ตูนเรื่อง “บากิ” พ่อของบากิมีชื่อว่าอะไร?”

“ข้อ A: วากาบายาชิ เก็นโซ ข้อ B: ฮันมะ ยูจิโร่ ข้อ C: ฮิเดโตชิ นากาตะ”

ซูชือกับจินฟานต้องหยิบโทรศัพท์มือถือกลับขึ้นมามองหน้าจออีกครั้งด้วยความพิศวงงงงวย

นี่มันเป็นคำถามประเภทไหนกันแน่

“อยู่ดี ๆ ก็ถามเรื่องการ์ตูนซะงั้น ใครมันจะไปตอบได้ คนที่จัดเรียงคำถามพวกนี้ คงไม่เหลือความเป็นคนอยู่อีกแล้วแน่ ๆ”

แต่อย่างไรก็ตาม

เสียงพูดของพวกเขายังไม่ทันจางหาย

“ติ้ง! ติ้ง! ติ้ง!”

เสียงแจ้งเตือนว่าเป็นคำตอบที่ถูกต้องก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ซูชือพูดอะไรไม่ออก

จินฟานก็อยู่ในอาการตกตะลึงเช่นเดียวกัน

พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย นอกจากหันมามองหน้าซูเย่ด้วยความชื่นชมหมดหัวใจ