เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 47

บทที่ 47 รับคำท้า

ได้!

ซูเย่หาเจ้าของชื่อ “คำพูดที่ไม่เคยคิด ที่จริงก็คือยาพิษ” ในกล่องข้อความส่วนตัวและดูคำท้าที่ถูกส่งมาจากอีกฝ่าย

จากนั้นเขาก็รีบตอบกลับไปทันที

“รับคำท้า”

…

ตั้งแต่เริ่มมีการถ่ายทอดสดเล่นเกมตอบคำถามชิงเงินรางวัล ผู้มีชื่อเสียงในอินเทอร์เน็ตหลายคนต่างก็เข้ามาร่วมเล่นสนุกมากขึ้น และ “คำพูดที่ไม่เคยคิด ที่จริงก็คือยาพิษ” ก็เป็นหนึ่งในนั้น

เนื่องจากเหตุการณ์เรื่อง “คนเก็บขยะ” ได้กลายเป็นประเด็นร้อนอยู่หลายวัน สองสามวันมานี้ “คำพูดที่ไม่เคยคิด ที่จริงก็คือยาพิษ” จึงขยันถ่ายทอดสดบ่อยเป็นพิเศษ

ในฐานะของเน็ตไอดอล เขาไม่ได้ร้อนเงินแต่อย่างใด เขาก็แค่สนุกกับการแสวงหาความจริงเท่านั้น

ไม่ใช่เพื่อเงิน แต่เพื่อชื่อเสียง!

เมื่อมองหน้าจอ เขาก็พบว่าขณะนี้มีจำนวนผู้ชมทั้งหมด 10,000 คนแล้ว

รอยยิ้มหยิ่งยโสก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ “คำพูดที่ไม่เคยคิด ที่จริงก็คือยาพิษ”

ตอนนี้เขาอยู่ขั้นที่ 4 ของทฤษฎีลำดับขั้นความต้องการของมนุษย์ของมาสโลว์ ซึ่งก็คือขั้นที่ “ต้องการความเคารพนับถือ” และกำลังมุ่งหน้าไปสู่ขั้นที่ 5 ซึ่งคือขั้นที่ “ต้องการความสมบูรณ์ในชีวิตของตนเอง”

เขารู้ดีว่าทุกคนที่เข้ามาดูการถ่ายทอดสดต่างก็อยากจะเห็นเขาจัดการ “คนเก็บขยะ” และนั่นคือจุดที่เขาจะได้ความสมบูรณ์ในชีวิตตามที่ต้องการ

เขาก็แค่ไม่เชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง เพราะฉะนั้นเขาจึงอยากที่จะพิสูจน์!

“ผมติดต่อผู้จัดการของแอป “Question” แล้ว เขาบอกว่าทางทีมงานพยายามติดต่อผู้เล่นที่ใช้ชื่อ ‘คนเก็บขยะ’ มาตลอด และนี่ก็เข้าวันที่ 5 แล้วที่เขายังไม่ปรากฏตัว เพราะฉะนั้นผมว่าเขาจะต้องโกงแน่ ๆ”

“อาจจะมีบางคนไม่เชื่อ แต่ผมจะเอาข้อความที่ผมส่งไปให้ ‘คนเก็บขยะ’ เป็นการส่วนตัวให้พวกคุณดู”

จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ของตนเองออกมาและหาข้อความที่ตนส่งไปให้ฝ่ายตรงข้าม แล้วเขาก็พบว่ามีข้อความแจ้งเตือนรายการหนึ่งปรากฏอยู่ เมื่อเห็นเนื้อความ ‘รับคำท้า’ ที่เด้งขึ้นมา เจ้าของนามแฝง ก็ชะงักนิ่งค้างไปหลายนาที

“มันค้างเหรอ? ทำไมภาพไม่ขยับเลย?”

“ค้างเหรอ? ไม่นะ ไม่ค้าง ฉันเห็นว่ารูจมูกของเขาขยายใหญ่ขึ้น!”

“ไม่นะ พี่เห็นอะไร? ทำไมถึงนิ่งไปแบบนั้น?!”

…

เมื่อเจ้าของนามแฝงได้สติ เขาก็เผยยิ้มกว้างออกมาอย่างมีความสุข

จากนั้นจึงหันหน้าจอโทรศัพท์เข้ากับกล้องและกดข้อความส่วนตัวที่ ‘คนเก็บขยะ’ ตอบกลับมาให้ผู้ชมทุกคนได้เห็น

“คนเก็บขยะตอบมาแล้ว! เขาตอบแล้ว!”

“พระเจ้า! เขาตอบจริง ๆ ด้วย!”

“ตอบเหรอ?”

“แสดงว่าเขามีตัวตนจริง ๆ น่ะสิ! รีบจัดการเขาเลย!” ทันใดนั้น “คำพูดที่ไม่เคยคิด ที่จริงก็คือยาพิษ” ก็ได้รับความสนใจจำนวนมาก ผู้คนมากมายต่างเข้ามาดูการถ่ายทอดสดของเขา

คนทั้งหมดตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

พวกเขาไม่เชื่อว่าคนเก็บขยะมีตัวตนอยู่จริง ๆ

แม้แต่ ID ที่อีกฝ่ายใช้ก็ยังตั้งค่าแบบไม่เปิดเผยตัวตน ราวกับต้องการจะเยาะเย้ยเกมการตอบคำถามนี้

แต่ตอนนี้ คนเก็บขยะตอบกลับมาแล้ว และอีกฝ่ายก็ตกลงรับคำท้า

ทุกอย่างเริ่มน่าสนใจขึ้นเรื่อย ๆ!

เมื่อมองหน้าจอที่เต็มไปด้วยข้อความมากมาย รอยยิ้มบนใบหน้าของเน็ตไอดอลหนุ่มก็ฉีกกว้างกว่าเดิม

รับคำท้าสิ

มันจะน่าสนใจมากขึ้นหลังจากที่อีกฝ่ายรับคำท้า

“ในที่สุดก็รับคำท้า”

“คำพูดที่ไม่เคยคิด ที่จริงก็คือยาพิษ” เอ่ยต่อด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ เดี๋ยวผมจะคุยรายละเอียดกับเขาสักครู่”

หลังจากเอ่ยจบ ต่อหน้าของผู้ชมเป็นจำนวนมาก เขาก็ส่งข้อความไปหาคนเก็บขยะ

“เราจะเริ่มแข่งกันตอน 2 ทุ่มของวันพรุ่งนี้ นายกับฉันมาแข่งกันตัวต่อตัวเลยเป็นไง?”

“ส่งที่อยู่ของนายมาได้เลย เดี๋ยวฉันจะไปหาเอง”

ข้อความสองข้อความถูกส่งไปให้อีกฝ่าย

ทันใดนั้น

คนเก็บขยะก็ตอบกลับมาด้วยคำตอบเพียงสามพยางค์ “เมืองจี้หยาง”

เจ้าของนามแฝง สูดหายใจเข้าจนเต็มปอดและลุกขึ้นยืน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยประกายแห่งความตื่นเต้น

เวลา สถานที่ และเกม ทุกอย่างพร้อมหมดแล้ว

การพิสูจน์ความจริงกำลังจะเริ่มในอีกไม่ช้า….

“ทุกคน ตอนนี้ผมกำลังจะซื้อตั๋วเดินทางไปที่เมืองจี้หยาง พรุ่งนี้เวลา 2 ทุ่ม พวกเราจะได้รู้กัน แล้วผมจะอัปเดตข่าวแบบเรียลไทม์บนเว่ยป๋อ…”

“ย้ำอีกครั้ง ผมไม่ได้ต้องการอะไรเลยทั้งนั้น รายได้ที่ได้จากไลฟ์นี้ผมจะเอาไปบริจาคทั้งหมด! ทุกอย่างที่ผมทำก็เพื่อความยุติธรรม!”

หลังจากเอ่ยจบ เขาก็เตรียมพร้อมที่จะประกาศเรื่องนี้อย่างเป็นทางการ

“รับทราบ! พวกเราเชื่อพี่เสมอนะ!”

“สู้ ๆ นะพี่!”

…

ท่ามกลางข้อความให้กำลังใจจำนวนมาก “คำพูดที่ไม่เคยคิด ที่จริงก็คือยาพิษ” โบกมือให้ผู้ชมก่อนจะจบการถ่ายทอดสดแต่เพียงเท่านี้

จากนั้นก็ทำการจองตั๋วเครื่องบินไปที่จี้หยางทันที

เมื่อการถ่ายทอดสดจบลงแล้ว ผู้ชมทั้งหมดก็แยกย้ายกัน แต่ก็มีคนจำนวนมากที่ได้บันทึกภาพการถ่ายทอดสดนี้เอาไว้และส่งมันต่อไปให้คนอื่น ๆ

ในที่สุด คนเก็บขยะก็ยอมรับคำท้า! ข่าวดังกล่าวถูกอัปโหลดขึ้นบนแอป Question อย่างรวดเร็ว

ทางฝั่งของหัวหน้าทีมผู้ดูแลเกมตอบคำถาม…เมื่อได้รู้ข่าวนี้ เขาก็โล่งใจขึ้นมาทันที

ในที่สุดอีกฝ่ายก็ปรากฏตัวออกมา ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงถูกฟ้องข้อหาฉ้อโกงแน่ ๆ

ส่วนเรื่องที่ว่าคนเก็บขยะจะชนะหรือพ่ายแพ้ในคำท้าครั้งนี้นั้นมันไม่ได้สำคัญเลยสักนิด

“ถ้าเขาแพ้มันก็จะยิ่งส่งผลดีกับเราขึ้นไปอีก!” แววตาของผู้จัดการเป็นประกายวูบไหวอย่างพึงพอใจ หากอีกฝ่ายแพ้ มันก็มีโอกาสที่แอปของพวกเขาจะได้รับความสนใจอีกครั้ง แถมมากกว่าเดิมเสียด้วย

“รีบส่งวิดีโอที่เกี่ยวข้องไปให้เหล่าคนที่สนใจเดี๋ยวนี้เลย ทีนี้แอปของเราก็จะยิ่งได้รับความสนใจมากขึ้นไปอีก!”

หลังจากนั้นไม่นาน วิดีโอที่เกี่ยวข้องมากมายก็ปรากฏสู่สายตาของคนจำนวนมาก เรื่องนี้กลับกลายเป็นที่สนใจอีกครั้ง

หลังจากผ่านไปชั่วโมงหนึ่ง

“คำพูดที่ไม่เคยคิด ที่จริงก็คือยาพิษ” ก็ได้โพสต์ลงบนบัญชีเว่ยป๋อของตัวเอง

ในโพสต์มีรูปของตัวเจ้าของโพสต์ที่อยู่ที่สนามบิน พร้อมกับตั๋วเครื่องบินที่มีจุดหมายปลายทางคือเมืองจี้หยาง

“พรุ่งนี้ 20.00 น. ความจริงจะถูกเปิดเผย!”

หลังจากโพสต์รูปพร้อมข้อความประโยคสั้น ๆ เรียบร้อยแล้ว เขาก็ขึ้นเครื่อง

เลื่อนลงมาด้านล่างตรงช่องแสดงความคิดเห็น

“สุดยอดไปเลย!”

“รอดูอยู่นะ ลูกพี่!”

“ฉันล่ะชอบความร่ำรวยและนิสัยเอาแต่ใจของเขาจริง ๆ!”

…

ณ มหาวิทยาลัยแพทย์แผนจีนจี้หยาง

หอพักนักศึกษาชาย

“เสี่ยวเย่ นายรับเหรอ?”

ซุนชือที่อ่านโพสต์ที่เกี่ยวข้องบนเว่ยป๋อถึงกับผงะไป เขารีบหันไปมองซูเย่ทันที

“อะไร นายไปรับอะไรมา?” จินฟานที่ได้ยินอย่างนั้นก็ถามอย่างอยากรู้

“ก็รับคำท้าจาก “คำพูดที่ไม่เคยคิด ที่จริงก็คือยาพิษ” น่ะสิ!”

ซุนชือส่งโทรศัพท์ของตนให้กับจินฟาน จากนั้นจึงมองซูเย่และเอ่ยว่า “เรื่องนี้ถูกพูดถึงมาหลายวันแล้ว เสี่ยวเย่! เพื่อน! นายยังไม่ตอบคำถามของฉันนะ ฉันนึกว่านายกลัว ไม่กล้าพูดถึงมันซะอีก! ทำไมนายถึงไม่รับคำท้าตั้งแต่ก่อนหน้านี้ล่ะ? ทำไมถึงเพิ่งมารับคำท้าของเขาวันนี้?”

“จริงหรือเปล่า?”

จินฟานที่รีบอ่านโพสต์บนเว่ยป๋อเองก็มองหน้าซูเย่ที่กำลังอ่านโพสต์ดังกล่าวเช่นกัน

“ถ้าฉันจะบอกว่าฉันเพิ่งรู้เรื่องนี้วันนี้ล่ะ?” ซูเย่เอ่ยนิ่ง ๆ

“…”

“…”

เรื่องใหญ่ขนาดนี้ แต่นายกลับบอกว่าตัวเองเพิ่งมารู้เรื่องนี้วันนี้เนี่ยนะ? ใครจะไปเชื่อ! พวกเขาพูดอะไรไม่ออกเลยจริง ๆ

โชคดีที่ทั้งคู่เพียงแค่คิดในใจ ซูเย่จึงไม่รู้เรื่องนี้