เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 52

บท​ที่​ 52 การ​แลกเปลี่ยน​กับ​ผู้บัญชาการ​เจียง​!

เขา​มอง​ซูเย่อ​ย่าง​พิจารณา​ หลังจาก​ครุ่นคิด​อยู่​ชั่วครู่​

“ตาม​ฉัน​มา”

เกา​หรงกวง​ยืน​ขึ้น​ “ใน​ระดับ​ของ​เธอ​ แต่เดิม​เธอ​ไม่มีสิทธิ์​ไปพบ​ผู้บัญชาการ​ แต่​ครั้งนี้​ฉัน​สามารถ​ยกเว้น​ได้​และ​พา​เธอ​ไปพบ​! ทาง​ที่​ดี​เธอ​ควร​ทำ​เรื่อง​ที่​ดี​จริง ๆ​ มิฉะนั้น​เธอ​จะไม่มีโอกาส​ครั้ง​ที่สอง​!”

“ขอบคุณ​ครับ​”

ซูเย่​ยิ้ม​และ​พยักหน้า​รับคำ​อย่าง​ว่าง่าย​

จุดประสงค์​ของ​เขา​คือ​การ​พูดคุย​กับ​ผู้บัญชาการ​

เขต​มหานคร​ตะวันออก​ ผู้บัญชาการ​เจียง​ซาน​ เคย​พบกัน​ครั้งหนึ่ง​ตอนที่​เขา​ไปสำนัก​เมฆาคราม​ วันนี้​เป็นเวลา​ที่จะ​ได้​พูดคุย​กัน​ดี ๆ​ แล้ว​

“ต้อง​สวม​หมวก​ VR ไหม​ครับ​?”

ซูเย่​เดินตาม​เกา​หรงกวง​ออก​ไปและ​ถามด้วย​ความสงสัย​

“ไม่ต้อง​”

เกา​หรงกวง​เอ่ย​ตอบกลับ​

หลังจาก​ออกจาก​ทีม​สืบสวน​แล้ว​ ซูเย่​ก็​ขึ้นรถ​ออฟ​โร​ด​ที่​เกา​หรงกวง​เป็น​ผู้ขับ​เอง​ ไปจน​สุด​ทาง​นอกเมือง​

ไม่นาน​ก็​เข้าสู่​เขตภูเขา​

ถนน​สาย​นี้​ ไม่ใช่ทางเข้า​ดินแดน​ผู​ผา​มหา​นที​

เขา​นั่ง​รถ​ไปจน​สุด​ทางขึ้น​เขา​ และ​มาหยุด​อยู่​บน​ยอดเขา​สูง

“เธอ​รอ​ที่นี่​ก่อน​”

เกา​หรงกวง​เอ่ย​บอก​แล้ว​เดินลง​ไปตามลำพัง​ โดย​เปิด​นาฬิกา​มัลติ​ฟังก์ชั่น​บน​ข้อมือ​ของ​เขา​

จากนั้น​ไม่นาน​ ก็​เกิด​แผ่นดินไหว​กะทันหัน​

ครืน​——

ซูเย่​ตกใจ​และ​หันไป​ตรวจสอบ​ทันที​ เห็น​เพียง​เกา​หรงกวง​เดิน​มาด้วย​สีหน้า​ราบเรียบ​

วินาที​ต่อมา​

พื้นราบ​ที่​ด้านบน​ของ​ภูเขา​เลื่อน​ลง​ไปด้านล่าง​ทันที​ราวกับ​ลิฟต์​ตัว​หนึ่ง​

หลังจาก​เลื่อน​ลง​ไปประมาณ​เจ็ด​หรือ​แปด​เมตร​ ทางเดิน​ที่​ค่อนข้าง​กว้าง​ก็​ปรากฏ​ขึ้น​เบื้องหน้า​ของ​ซูเย่​

“ขึ้นรถ​”

เกา​หรงกวง​ตะโกน​ จากนั้น​ก็​กระโดด​ขึ้น​นั่ง​บน​ที่นั่ง​คนขับ​และ​พา​ซูเย่​ขับรถ​เข้าไป​ใน​ส่วนลึก​

เมื่อ​รถ​เข้าไป​ใน​ทาง​กว้าง​

พื้นดิน​ที่​เลื่อน​ลงมา​ก็​เลื่อน​สูงขึ้นไป​เหมือนเดิม​

“ทำไม​ถึงอยู่​ใน​ภูเขา​ล่ะ​ครับ​” ซูเย่​ถามเอ่ย​ถาม

“ความลับ​!”

เกา​หรงกวง​ตอบ​ด้วย​สีหน้า​เรียบ​เฉย​

พรึ่บ​——

ใน​ทาง​ที่​ค่อนข้าง​มืด​ จู่ ๆ ก็​มีแสงไฟระยิบระยับ​ส่องสว่าง​ขึ้น​ ทำให้​ทุกสิ่ง​สว่าง​ขึ้น​ทันที​

เมื่อ​เห็น​ทุกอย่าง​ ซูเย่พบ​ว่า​ที่นี่​เป็น​ส่วน​ที่​ทันสมัย​อย่างยิ่ง​ ทาง​กว้าง​ทั้งหมด​สร้าง​จาก​วัสดุ​ไฮเทค​ที่​ดูเหมือน​อะลูมิเนียม​

รถ​จอด​ลง​ที่​ทางเข้า​ จาก​ภายนอก​ดู​เป็น​สถานที่​ที่​ดู​แปลกตา​ สถานที่​ปลายทาง​เชื่อม​นี้​ ไม่ใช่ฐานทัพ​หรือ​ป้อมปราการ​ที่​ดู​ทันสมัย​ แต่​เป็น​สถานที่​เหมือน​บ้าน​ใน​ชนบท​ที่​สร้าง​เพื่อ​พักผ่อน​

ที่นี่​สามารถ​เห็น​แสงตะวัน​ได้​อย่าง​ชัดเจน​

เปรียบเหมือน​ดินแดน​แห่ง​ความสุข​ที่ซ่อน​อยู่​ใน​หุบเขา​ มีแดด​ส่อง​ประกาย​แผด​จ้าจาก​บน​ท้องฟ้า​ ดอกไม้​และ​ต้นไม้​ผลิบาน​รอบด้าน​ และ​มีป่าไผ่​อยู่​ไกล​ออก​ไป

พื้นที่​ที่นี่​มีขนาดใหญ่​มาก​ ใหญ่​พอที่จะ​สร้าง​เป็น​เมือง​เล็ก​ ๆ เมือง​หนึ่ง​

มีแม่น้ำ​กว้าง​ประมาณ​สอง​เมตร​ไหลผ่าน​ทุ่งหญ้า​เขียวขจี​ที่​มีเหล่า​นก​น้อย​สร้าง​รัง​อยู่​บน​ต้นไม้​ และ​ดอกไม้​ส่งกลิ่นหอม​อบอวล​

เมื่อ​มองผ่าน​ ๆ งดงาม​ราวกับ​สวน​ดอก​ท้อ​ที่​บันทึก​ไว้​ใน​ตำราเรียน​!

“ที่นี่​คือ​ที่ไหน​เหรอ​ครับ​?”

ซูเย่​มอง​ไปที่​สถานที่​เบื้องหน้า​เขา​ด้วย​ความประหลาดใจ​

“ลงมา​สิ”

เกา​หรงกวง​เอ่ย​บอก​ “ที่นี่​ห้าม​มีรถ​เข้าไป​”

เมื่อ​ลง​จาก​รถ​ ซูเย่​เดินตาม​เกา​หรงกวง​ไปยัง​สวน​ดอก​ท้อ​เบื้องหน้า​

ตาม​เส้นทาง​ที่​ปูด้วย​แผ่น​หิน​ เดิน​ข้าม​สะพาน​ไม้เหนือ​แม่น้ำ​ และ​ผ่าน​ป่าดอก​ท้อ​ที่​เบ่งบาน​ไปด้วย​กลีบดอกไม้​สีชมพู​ ในที่สุด​ก็​มาถึงสถานที่​ที่​ดู​ทันสมัย​มาก​แห่ง​หนึ่ง​

นั่น​ก็​คือ​ฐานทัพ​ ยังคง​ทำ​จาก​วัสดุ​ที่​ดู​ทันสมัย​