เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 54

บทที่ 54 แผนที่ระดับ 10 เปิดให้เข้าเล่นแล้ว

“หึ! ทีกับหนูพ่อยังไม่สอนละเอียดขนาดนี้เลยนะ”

หลี่ชินเอ้อที่เดินอยู่ข้างกายอดบ่นออกมาไม่ได้

“เป็นเพราะว่าลูกฉลาดไม่เท่าเขาไงล่ะ ถึงพ่อสอนไปลูกก็จำไม่ได้หรอก”

หลี่เคอหมิงหันหน้ามาชำเลืองมองบุตรสาว

“ว่าไงนะ?”

หลี่ชินเอ้อหน้าตาบูดบึ้งด้วยความไม่พอใจ ใช้กำปั้นทุบไหล่บิดา บังคับให้ผู้เป็นพ่อขอโทษตนเอง

แล้วสองพ่อลูกก็เดินกลับที่พักภายใต้แสงอาทิตย์อัสดง

…

เมื่อซูเย่กลับออกมาจากศูนย์การแพทย์แล้ว เขาก็แวะเข้าไปที่ร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ข้างทาง ซึ่งเป็นร้านที่ไม่มีกล้องวงจรปิด

หลังจากล็อกอินเข้าสู่ระบบเรียบร้อย ชายหนุ่มก็ตรวจดูว่ามีใครเข้ามาตอบข้อความเพิ่มเติมหรือไม่

ซูเย่ยืนยันด้วยตนเองแล้วว่าไม่มีใครให้ราคาดาบเวหามากไปกว่า 5 แสนหยวนอีกแล้ว เขาจึงกดเข้าไปที่หน้าโปรไฟล์ของผู้ใช้งานที่เป็นระดับ VIP ทองคำคนนั้น และส่งข้อความส่วนตัวไปหาอีกฝ่ายหนึ่งว่า

“ดาบเวหาเป็นของนายแล้ว ทิ้ง ID ในเกมของนายเอาไว้ได้เลย แผนที่ระดับ 10 เปิดให้เข้าเล่นเมื่อไหร่ ฉันจะรีบติดต่อไปทันที”

เมื่อส่งข้อความเสร็จเรียบร้อย ซูเย่ก็ไม่รอการตอบรับจากอีกฝ่ายแม้แต่นาทีเดียว

เขากดออกจากระบบและรีบออกมาจากร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่

หลังจากนั้นไม่นาน

ทีมสืบสวนของเจ้าหน้าที่หวังเหาได้รับเบาะแสที่น่าสนใจอีกครั้ง แต่เมื่อพวกเขารีบรุดมายังร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ซึ่งเป็นเป้าหมาย กลับไม่พบเบาะแสใด ๆ ที่เป็นประโยชน์เลย

“ทุกคนฟังให้ดี! จากนี้ไปเราต้องตรวจค้นร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ให้หมด ร้านไหนไม่มีกล้องวงจรปิด ก็เอากล้องไปติดให้พวกเขาซะ!”

หวังเหาคำรามด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียวในขณะที่ยืนอยู่หน้าประตูทางเข้าร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่

…

ในห้องพักแห่งหนึ่ง

จางกงหมิงที่กำลังนั่งอ่านกระทู้ในเว็บบอร์ดของเกม Fantasy Dream พลันได้รับการแจ้งเตือนว่ามีคนส่งข้อความส่วนตัวมาหาเขา

เมื่อกดเข้าไปอ่านดู

เน็ตไอดอลหนุ่มก็ต้องเบิกตาโตเมื่อพบว่าข้อเสนอในการซื้อดาบเวหาของเขาถูกยอมรับแล้ว

ชายหนุ่มยิ้มด้วยความดีใจ

“ได้เวลาที่ฉันจะเล่นเกมนี้อย่างสนุกจริง ๆ แล้วสิ”

…

เมื่อรับประทานอาหารค่ำเสร็จ ซูเย่ก็กลับไปที่หอพักเพื่อทำการอ่านหนังสือทบทวนความเข้าใจในวิชาแพทย์แผนจีน

การเรียนพิเศษเมื่อตอนบ่าย ทำให้เขาได้รู้เกี่ยวกับขั้นตอน และรายละเอียดของการเขียนใบสั่งยา

ดังนั้น สิ่งที่ชายหนุ่มต้องทำในขณะนี้ก็คือตรวจดูบันทึกการรักษาของวงการแพทย์แผนจีนตั้งแต่อดีตมาจนถึงปัจจุบัน

ซูเย่อยากจะศึกษาว่าแพทย์ในอดีตมีหลักการในการวินิจฉัยโรคอย่างไรบ้าง พวกท่านใช้สมุนไพรตัวใดรักษาคนไข้ และสมุนไพรเหล่านั้นมีมากมายขนาดไหน

การทบทวนเรื่องราวทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา

ซูเย่เพียงนอนลงบนเตียง และเริ่มต้นประมวลผลข้อมูลด้วยความรวดเร็ว

รายละเอียดต่าง ๆ ที่เขาอยากทราบผุดวาบขึ้นมา…

เช้าวันรุ่งขึ้น

“ฮ่าฮ่าฮ่า…”

เสียงหัวเราะด้วยความดีใจสุดขีดดังกังวานไปทั่วห้องพักอีกครั้ง

ยังคงเป็นเสียงของซูชือ

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”

ซูชือยังไม่หยุดหัวเราะแม้จะถอดหมวก VR ออกแล้ว “ในที่สุด ฉันก็ขึ้นสู่เลเวล 10 ได้สักที!”

จินฟานก็กำลังถอดหมวก VR ออก และพูดด้วยความดีใจเช่นกัน “ตอนแรกนึกว่าจะตายกันหมดแล้วเชียว ไม่นึกเลยว่าสุดท้ายพวกเราก็ใช้ดาบตัดหัวไอ้แรคคูนผีนั่นได้สำเร็จจริง ๆ”

“แต่โชคร้ายที่พวกเราไม่ได้ของรางวัลอะไรเลยว่ะ ฉันนึกว่าจะได้ดาบเวหาซะอีก”

ซูชือลุกขึ้นมานั่งและพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าใจ จากนั้นชายหนุ่มจึงหันมามองหน้าซูเย่ และถามว่า “ซูเย่ ทำไมยังไม่รับแอดพวกเราอีก? นายยังเดินเล่นเรื่อยเปื่อยอยู่ในเกมอีกหรือไง?”

“ก็ประมาณนั้นแหละ”

ซูเย่พยักหน้า

“เลิกเสียเวลาได้แล้ว รับแอดฉันสักที เดี๋ยวฉันจะสอนนายฆ่าสัตว์ประหลาดพวกนั้นเอง!”

ซูชือพูดด้วยความมุ่งมั่น

“ขอบใจนะ”

ซูเย่ยิ้มตอบกลับไป กว่าที่หมวก VR ของเขาจะมาถึงก็คงใช้เวลาอีก 10 กว่าวัน ถ่วงเวลาให้ถึงตอนนั้นแล้วค่อยรับแอดเพื่อน ๆ ดีกว่า

เมื่อมีหมวก VR เป็นของตัวเองจริง ๆ ซูเย่ก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังตัวตนอีกแล้ว

“เมื่อตะกี้ ฉันลองไปดูข้อมูลในเว็บมา เห็นว่ามีคนที่ขึ้นเลเวล 10 กันได้แค่ไม่กี่สิบคนเอง นั่นหมายความว่าเราคือหนึ่งในกลุ่มผู้เล่นที่เก่งที่สุดจากจำนวนผู้เล่น 70 กว่าล้านคนเชียวนะ!”

จินฟานมองหน้าซูเย่ “รอให้ซูเย่ของพวกเราเลิกเดินเล่นในป่าก่อนเถอะ ฉันมั่นใจว่ากว่าที่นายจะขึ้นเลเวล 10 ได้ ตอนนั้นพวกเราคงไปอยู่เลเวลไหนแล้วก็ไม่รู้”

“นั่นน่ะสิ”

ซูชือพยักหน้าหงึกหงัก

มีผู้เล่นที่ขึ้นสู่เลเวล 10 ได้แค่ไม่กี่สิบคนเท่านั้น

ดวงตาของซูเย่เป็นประกายแวววาว

ว่ากันว่าแผนที่ระดับ 10 จะเปิดให้เข้าร่วมเล่นได้คืนนี้ใช่ไหมนะ?

ถ้าอย่างนั้นก็ได้เวลาขายดาบเวหาแล้วสิ?

22:00 น.

ซูเย่เข้าเล่นเกมตรงเวลา

เมื่อกลับเข้าไปอยู่ในโลกแห่งเกมอีกครั้ง ซูเย่ก็ปรากฏตัวขึ้นในทะเลทรายแห่งหนึ่ง

ซูเย่พบว่าสภาพแวดล้อมรอบกายเปลี่ยนแปลงไปจากก่อนหน้านี้มากทีเดียว

พื้นที่ซึ่งเคยรกร้างปราศจากผู้คน บัดนี้กลับเต็มไปด้วยผู้เล่นหน้าตาดุดันจำนวนมาก

ทุกคนมารวมตัวกันเพื่อไล่ฆ่าสัตว์ประหลาด

ที่นี่มีสัตว์ประหลาดอยู่ทุกชนิด ไม่ว่าจะเป็นเสือ จระเข้ เสือดาวหรือว่าสิงโต

เมื่อมีผู้คน และอาวุธรวมตัวกันอยู่เป็นจำนวนมาก การสังหารสัตว์ร้ายจึงไม่ใช่เรื่องยากลำบากเกินไป

ซูเย่เห็นแม้กระทั่งกลุ่มคนนับพันกำลังมุ่งหน้าตรงไปไล่ฆ่าตัวบอสแรคคูน เพื่อหวังที่จะได้ขึ้นสู่การเป็นผู้เล่นเลเวล 10

“โหดร้ายกันจังเลยแฮะ”

ซูเย่ถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจ

หมายเลขสีทองคำที่ติดอยู่บนหน้าอกของผู้เล่นทุกคนนั้น บอกถึงเลเวลที่พวกเขาอยู่ในเวลานี้ ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นผู้เล่นเลเวล 5 และมีผู้เล่นเลเวล 7 กับเลเวล 8 ปะปนมาบ้างเล็กน้อย

“เราคงมาป้วนเปี้ยนแถวนี้ไม่ได้อีกแล้วสินะ”

ซูเย่เก็บดาบและเดินออกมา

แผนที่ระดับ 10 ได้รับการอัปเดตเรียบร้อย

เมื่อตอนบ่าย เว็บบอร์ดทางการของเกม Fantasy Dream ได้แจ้งข้อมูลเอาไว้ว่า สำหรับผู้เล่นที่มีความปรารถนาจะเดินทางเข้าสู่แผนที่ระดับ 10 หรือสูงกว่านั้น ก็จำเป็นต้องอาศัยเส้นทางช่องแคบที่ตัดผ่านระหว่างภูเขา

ซูเย่เดินสะพายดาบตรงไปยังช่องแคบด้วยความไม่รีบร้อน เมื่อพบกับคนแปลกหน้า เขาก็หลีกทางให้อีกฝ่ายผ่านไปแต่โดยดี

พื้นที่บริเวณนี้มีผู้เล่นแน่นขนัดเกินคาดคิด

เมื่อเดินผ่านช่องแคบระหว่างภูเขาออกมา ทัศนียภาพที่พบเห็นเบื้องหน้าก็ทำให้ซูเย่ต้องเบิกตาโต

เพราะสิ่งที่ปรากฏอยู่ในคลองสายตาขณะนี้ เป็นพื้นที่ชุ่มน้ำกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา

แม้จะมีต้นไม้ขึ้นอยู่หนาแน่น แต่ก็เทียบไม่ได้เลยกับจำนวนบึงน้ำและหลุมดินที่มีอยู่ให้เห็นเต็มไปหมด

ในบึงน้ำมีสัตว์ประหลาดอาศัยอยู่มากมาย

ไม่ว่าจะเป็นคางคกยักษ์ที่มีความสูงเท่าครึ่งตัวมนุษย์ แมลงกลายพันธุ์ขนาดเท่าลูกบาสเกตบอลที่บินว่อนอยู่ในอากาศ และเถาวัลย์ปีศาจที่พร้อมรัดพันข้อเท้าผู้คน ก่อนฉุดกระชากลงไปในบึงน้ำ

“อ๊าก! โอ๊ย…”

เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นไม่หยุด

ซูเย่กวาดสายตามองไปรอบตัว และพบว่ามีผู้เล่นเลเวล 8 เลเวล 9 และเลเวล 10 อีกหลายคนได้เข้าสู่พื้นที่นี้เรียบร้อยแล้ว

พวกเขาต่างตื่นตาตื่นใจที่ได้เข้าสู่แผนที่ระดับ 10 เป็นกลุ่มแรก เมื่อพบเห็นสัตว์ประหลาดก็รีบพุ่งตรงเข้าไปหมายมั่นจะสังหารให้ได้ หารู้ไม่ว่ากลับกลายเป็นฝ่ายพวกเขาเสียเองที่ต้องตายไปอย่างรวดเร็ว

เพียงพริบตาเดียว ก็มีผู้เล่นตายไปหลายสิบคน

ทุกคนถูกฆ่าตายโดยไม่รู้ตัว

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ผู้เล่นที่เหลืออยู่กลับมาได้สติอีกครั้ง

“เชี่ย ทำไมสัตว์ประหลาดพวกนี้มันแข็งแกร่งจังเลยวะ?”