เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 55
สรุปบท บทที่ 55 ขายสูตรยา: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]
ตอน บทที่ 55 ขายสูตรยา จาก เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 55 ขายสูตรยา คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายกำลังภายใน เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่ 55 ขายสูตรยา
“เป็นไปไม่ได้!”
ข่งอวี้โจวจ้องไปที่ซูเย่ แล้วส่ายหัวทันทีพร้อมพูดด้วยความเศร้าใจ “ถ้าสามารถรักษาให้หายขาดได้ ก็คงจะรักษาได้ตั้งแต่เมื่อสามปีก่อนแล้ว”
“เหมือนว่าผมจะลืมแนะนำตัวไป”
ซูเย่ยกยิ้มเล็กน้อย ยื่นมือให้ข่งอวี้โจวอีกครั้ง “สวัสดี ผมชื่อซูเย่ และผมเป็นศิษย์ก้นกุฏิของปรมาจารย์ฮัวเหรินเชิง ผู้เชี่ยวชาญด้านแพทย์แผนจีน”
ทันทีที่เขาพูดจบ ข่งอวี้โจวพลันตะลึงงัน
เขาเคยอยู่ในอุตสาหกรรมเกี่ยวกับแพทย์แผนจีนมาก่อน ดังนั้นจะไม่รู้จักชื่อที่ยิ่งใหญ่ของปรมาจารย์แพทย์แผนจีนคนนี้ได้อย่างไร!
คนตรงหน้าเป็นศิษย์ก้นกุฏิของฮัวเหรินเชิง?
ศิษย์ก้นกุฏิหมายความว่า คนคนนั้นคือคนที่จะได้รับตำแหน่งต่อจากอาจารย์โดยตรง!
“ไม่เชื่อใช่ไหมครับ”
ซูเย่หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา แล้วส่งให้อีกฝ่าย “คุณสามารถเปิดหาข่าวดูได้”
ข่งอวี้โจวไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขารับโทรศัพท์มาแล้วค้นหาข่าวทันที
แล้วเขาก็เห็นว่าลูกศิษย์ของฮัวเหรินเชิงคือซูเย่จริง ๆ
หลังจากนั้นเขาก็ค้นหาชื่อของซูเย่ต่อ และพบว่านอกจากซูเย่จะเป็นลูกศิษย์ของฮัวเหรินเชิงแล้ว เขายังมีชื่อเสียงไม่น้อย
“นายมีวิธีจริง ๆ เหรอ”
หลังจากตรวจสอบแล้ว ข่งอวี้โจวก็อดไม่ได้ที่จะถามอย่างตื่นเต้น
“ครับ”
ซูเย่พยักหน้ายืนยัน จากนั้นกล่าวเสริมทันที “แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ ต้องรอหาสมุนไพรที่เหมาะให้ได้ก่อน”
ซูเย่ได้ตรวจสอบมาแล้ว เขาจึงรู้ว่าหากจะรักษาโรคกระดูกที่เป็นมาตั้งแต่เกิด เขาต้องการหญ้าปราณชนิดหนึ่งที่เรียกว่าหญ้าวิญญาณกระดูก
หญ้าปราณชนิดนี้สามารถพบได้ในดินแดนภูผามหานทีเท่านั้น
“บอกฉันสิ นายต้องการให้ฉันทำอะไร”
ข่งอวี้โจวมองไปทางซูเย่ด้วยแววตาที่สดใส
ตอนนี้เขาพอจะเห็นความหวังจากตัวของซูเย่แล้ว!
“ไม่ใช่ผมอยากให้คุณทำอะไร แต่คุณต้องการทำอะไรต่างหาก” ซูเย่อมยิ้มเล็กน้อย
แล้วเปิดข่าวต่าง ๆ เกี่ยวกับข้อสงสัยล่าสุดและการต่อต้านสมุนไพรจีน ให้ข่งอวี้โจวได้ดู
“หืม?”
ข่งอวี้โจวมีอาการงุนงงเล็กน้อย เขารับโทรศัพท์มาเลื่อนดูข่าวอย่างรวดเร็ว
“แม้แต่ต่างประเทศ…”
ข่งอวี้โจวขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นว่ามีการประท้วงต่อต้านยาจีนในต่างประเทศ
“มีคนต้องการใส่ร้ายแพทย์แผนจีน!” ข่งอวี้โจวได้ข้อสรุปทันที
ซูเย่พยักหน้า
“หากเป็นแบบนั้นจริง ต่อไปอาจจะมีเรื่องอะไรเข้ามาเพิ่มอีก จะเป็นเช่นนี้ไม่ได้! เพราะกระแสต่อต้านจะรุนแรงยิ่งขึ้น!”
ข่งอวี้โจวคืนโทรศัพท์ให้ซูเย่ พลางพูดอย่างมั่นใจ
ซูเย่ยกยิ้มขึ้นกว้าง เขาไม่ได้คาดหวังว่าข่งอวี้โจวจะกระตือรือร้นมากขนาดนี้ และใช่แล้ว ความคิดของเขาก็เหมือนกัน!
สำหรับสถานการณ์ในตอนนี้ ไม่ว่าจะมีกี่ประเทศที่ต่อต้านยาจีน ไม่ว่าความคิดเห็นของสาธารณชนจะขยายออกไปมากเพียงใด ก็ไม่เป็นอันตรายต่อแพทย์แผนจีนอย่างที่คิด คนที่กินยาจีนก็ยังกินอยู่ คนที่ชอบไปตรวจกับหมอแพทย์แผนจีนก็ยังไปอยู่ สิ่งเดียวที่สามารถทำได้คือการนำพวกที่เป็นกลางมาอยู่ฝั่งแพทย์แผนตะวันตก
พูดง่าย ๆ ก็คือ ความคิดเห็นของประชาชนเหล่านี้มีผลกับการพัฒนาแพทย์แผนจีนจีนในอนาคต
ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งเหล่านี้ยังง่ายต่อการค้นหาในขณะนี้
และหากจะโจมตีแพทย์แผนจีนจริง ๆ จะต้องมีเหตุการณ์ต่อไปแน่นอน!
เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ว่าเขาไม่ได้เลือกคนผิด ข่งอวี้โจวสามารถตัดสินได้จากการดูข่าวเพียงครู่เดียว และตัวของข่งอวี้โจวก็คุ้มค่าที่เขาจะให้ความสนใจ
“ใช่แล้วครับ”
ซูเย่พยักหน้า แต่ไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อนี้ต่อไป ทว่าเปลี่ยนหัวข้อการสนทนา “ผมต้องการสร้างรายได้ 250 ล้านต่อปีในอุตสาหกรรมด้านยาจีน”
“เป็นไปไม่ได้” ขงอวี้โจวส่ายหน้าทันที
“แล้วถ้าผมมีตัวสมุนไพรที่คุณภาพดีกว่าสมุนไพรในท้องตลาดถึงสิบเท่าล่ะ?”
ซูเย่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ถ้ามีเวลานานพอ ก็มีแบบไม่จำกัด!”
“มันเป็นไปไม่ได้!”
ข่งอวี้โจวส่ายหัวอีกครั้งอย่างมั่นใจ “ถึงฉันเพิ่งจะออกมา และไม่ได้อยู่ในวงการนี้มาสามปีแล้ว แต่ฉันรู้ที่มาของยาสมุนไพรจีนทั้งหมดทั่วประเทศ หรือแม้แต่ทั้งโลก ไม่มีทางปลูกยาสมุนไพรจีนให้ได้ผลดีขนาดนั้นแน่ การสมมตินี้เกินจริงไปแล้ว”
“ไม่ใช่การสมมติ”
ซูเย่ยิ้มพลางพูดต่อ “ถ้าผมบอกว่ามีก็คือมี ผมต้องการให้คุณบอกแค่ว่า ตามเงื่อนไขที่ผมบอก หนึ่งปีสามารถทำเงินได้ถึง 250 ล้านต่อปีหรือไม่”
“หากมีวัตถุดิบที่ดีกว่าท้องตลาดถึงสิบเท่าและมีไม่จำกัด นับประสาอะไรกับ 250 ล้าน แม้แต่ 500 ล้านต่อปีก็ไม่มีปัญหา!!”
ข่งอวี้โจวกล่าวอย่างมั่นใจ ทว่าแม้ว่าเขาจะพูดอย่างนั้น แต่เขาก็ยังไม่เชื่อสิ่งที่คนตรงหน้าพูด
ปัจจุบันตัวสมุนไพรคุณภาพสูงในท้องตลาดหายากมาก และมักจะขายในราคาที่สูงเสียดฟ้า ยิ่งไม่ต้องพูดถึงยาสมุนไพรจีนที่ได้ผลกว่าสิบเท่า?
“ตกลง”
ซูเย่พยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม ยื่นมือให้ข่งอวี้โจวอีกครั้ง “ยินดีที่ได้ร่วมมือครับ!”
“หืม?” ข่งอวี้โจวผงะไป
หมายความว่ายังไง?
มีจริง ๆ เหรอ???
เขาจ้องไปที่ซูเย่ และรู้สึกว่าซูเย่ไม่ได้พูดเล่นเท่านั้น
“แหล่งข้อมูลที่ผมรู้ ผมได้บอกคุณไปแล้ว ตอนนี้คุณคิดว่าเราควรเริ่มขั้นตอนแรกกันยังไงดีครับ” ซูเย่เอ่ยถาม
ข่งอวี้โจวมองลึกไปที่ดวงตาของซูเย่ พลางไตร่ตรอง
“ถ้านายมีความมั่นใจและมีเงินจริง ๆ สามารถซื้อโรงงานผลิตยาจีนที่เติบโตแล้วได้โดยตรง เพื่อให้สามารถเริ่มดำเนินการได้ทันที อันดับแรกต้องมั่นใจว่าโรงงานสามารถทำงานได้อย่างเสถียร และสามารถรับประกันคุณภาพของยาได้จากแหล่งทรัพยากรที่เพียงพอ เท่านี้การดำเนินการของบริษัทก็จะไม่ยากอะไรแล้ว”
“เพื่อให้มั่นใจในคุณภาพ ต้องควบคุมดูแลด้วยตัวเอง หากไปหาโรงงานผลิตแทน คุณภาพของผลิตภัณฑ์จะควบคุมได้ไม่ง่าย”
ซูเย่พยักหน้ารับ
สิ่งที่ข่งอวี้โจวสนใจมากที่สุดคือคุณภาพของเวชภัณฑ์ ซึ่งถือเป็นเรื่องดี เพราะช่วยตัดปัญหาที่เขากังวลใจออกไปได้
ซูเย่นึกถึงหอหวังเป่าทันที
“จะขายสูตรยาได้ ต้องมีตัวอย่างก่อน”
แม้ว่าราคาที่หอหวังเป่าเสนอจะสูงมาก แต่ถ้าเขาไปพูดเปล่า ๆ ไม่มีหลักฐาน ไม่มีของตัวอย่าง เอาไปแค่สูตรยา อีกฝ่ายคงไม่เชื่อแน่นอน อย่างน้อยก็ต้องอะไรติดมือไปสักหน่อย เพื่อยืนยันว่าสูตรยาไม่มีปัญหา
‘เมื่อคำนวณเวลา ตอนนี้ผ่านไปสิบห้าวันแล้วตั้งแต่ที่เข้าสู่ดินแดนภูผามหานทีครั้งก่อนกับคนในทีม ตอนนี้น่าจะสามารถเข้าไปได้อีกครั้งแล้ว’ เมื่อคิดได้ดังนั้น ซูเย่เดินทางกลับมหาวิทยาลัยทันที โดยระหว่างทางได้รับข้อความจากเซียวจวิ้น
เมื่อกลับมาถึงเขตมหาวิทยาลัย ซูเย่กับคนอื่น ๆ ก็เตรียมตัวเข้าไปในดินแดนภูผามหานทีอีกครั้ง
เมื่อมาถึง ผู้ที่รับหน้าที่ดูแลก็ยังคงเป็นโมหลี
ทุกคนไม่สนใจพื้นที่ระดับสามมานานแล้ว และภายใต้การนำของโมหลี ทีมงาน 300 คนจากเมืองจี้หยางได้เข้าสู่เขตพื้นที่ระดับสี่ เพื่อสำรวจอีกครั้ง
“เหมือนกับครั้งที่แล้ว”
โมหลียืนอยู่ในเขตผจญภัยระดับ 41 พูดกับทุกคนอย่างจริงจัง
“สิ่งแรกที่ต้องทำคือรักษาชีวิตตัวเอง คุณสามารถทำอะไรก็ได้โดยพิจารณาว่าความแข็งแกร่งของตัวเอง และเนื่องจากกองทัพมอนสเตอร์เมื่อครั้งที่แล้ว ทำให้จำนวนมอนสเตอร์ในพื้นที่ระดับ 4 ลดลงอย่างมาก วันนี้ทุกคนสามารถเข้าสู่เขตผจญภัยระดับ 42 เพื่อสำรวจได้ แต่ห้ามออกจากพื้นที่ระดับ 41 และ 42 ได้ยินชัดแล้วใช่ไหม?”
ทุกคนพยักหน้ารับทันที แม้ว่าเขาจะไม่ได้เตือน แต่ก็ไม่มีใครกล้าเดินเข้าไปในพื้นที่ผจญภัยระดับ 43 อย่างง่ายดายแน่นอน
“เรามาแบ่งทีมเหมือนครั้งที่แล้วและออกเดินทางกัน”
ทุกคนแบ่งกลุ่ม 30 คนต่อหนึ่งกลุ่มอย่างรวดเร็ว แล้วมุ่งหน้าไปยังพื้นที่ผจญภัยระดับ 42 ด้วยกัน
ระหว่างทาง เจอมอนสเตอร์ระดับ 41 หลายตัว และพวกมันถูกฆ่าอย่างรวดเร็ว
เมื่อเข้าสู่พื้นที่ผจญภัยระดับ 42 หลังจากตั้งจุดศูนย์กลางแล้ว แต่ละทีมก็เคลื่อนตัวไปในทิศทางเดียว ขณะที่โมหลีอยู่ในพื้นที่ศูนย์กลาง พร้อมที่จะช่วยเหลือทุกทีมที่ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ
เวลานี้ ซูเย่ไม่ได้อยู่กับซูชือและคนอื่น ๆ
หลังจากที่แบ่งทีมเสร็จสิ้น เขาบอกกับโมหลีไว้แล้วว่าจะไปยังพื้นที่ผจญภัยระดับ 49
หลังจากได้รู้ถึงวีรกรรมของซูเย่ ในครั้งนี้โมหลีไม่ได้ห้ามปรามเขาแม้แต่น้อย เพราะซูเย่ไม่ทางตกอยู่ในอันตรายแน่นอน
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
ซูเย่คิดคำนวณคร่าว ๆ
คริสตัลปราณที่เขาได้รับสามารถแลกเปลี่ยนเป็นวัตถุดิบที่จำเป็นสำหรับการหลอมยา
ดังนั้นเขาจึงกลับไปที่พื้นที่ผจญภัยเขต 42 ทันทีและมาถึงสถานที่ที่ซูชือและคนอื่น ๆ อยู่
“พวกนายระวังเรื่องความปลอดภัยกันด้วยนะ ฉันต้องออกไปจากดินแดนภูผามหานทีก่อน ถ้าเจอเหตุสุดวิสัยก็ถอยออกมาทันที และถ้าคุณถอยไม่ได้ ก็ให้เรียกหน่วยสนับสนุน!”
ซูเย่เอ่ยกำชับทุกคนไว้
“ได้!”
ทุกคนตอบรับพร้อมกัน พวกเขาคุ้นชินเรื่องที่ซูเย่มักจะจัดการเรื่องต่าง ๆ คนเดียวแล้ว
ซูเย่พยักหน้ารับ จากนั้นจึงกลับไปที่โถงแลกเปลี่ยนในเมืองทันที หลังจากแลกเปลี่ยนหญ้าปราณและสมุนไพรที่จำเป็นในการหลอมโอสถ เขาก็ขอให้เฉิงหวงช่วยนำหญ้าปราณทั้งหมดออกไป และกลับสู่โลกความจริง
ตรงไปยังสถานที่ที่เขาให้หลอมโอสถเป็นประจำ
“เอาล่ะ ได้เวลาไปหอหวังเป่าแล้ว”
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ซูเย่เดินออกจากป่าลึกด้วยความคาดหวัง และมุ่งหน้าไปที่ถนนโบราณฉางอันพร้อมกับโอสถที่เพิ่งหลอมออกมาเหมือนกับครั้งที่แล้ว ระหว่างทางเขาซื้อแจ็กเก็ตมีฮู้ดสีดำ และหน้ากากอนามัยสีดำเพื่อปิดบังหน้าตาและการแต่งกายของตัวเองแล้วเดินเข้าไปในหอหวังเป่า
แม้แต่เจ้าของสาขานี้ที่เคยนั่งเจราจาธุรกิจกับซูเย่ ก็ยังจำเขาไม่ได้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁]