เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] นิยาย บท 93

บทที่ 93 เรื่องซุบซิบในโรงพยาบาล

เช้าวันเสาร์ หยางเหวินป๋อซึ่งอาศัยอยู่ในหอพักของคณะอาจารย์กำลังจะขับรถออกไปซื้อของกิน

แต่ปรากฏว่าเมื่อจอดรถในเขตชุมชน ผู้เป็นคณบดีก็พบว่าลมยางที่เติมไปเมื่อคืนนี้กลับถูกปล่อยออกมาอีกแล้ว

“อีกแล้วเหรอ!”

สีหน้าของหยางเหวินป๋อเปลี่ยนแปลงไปเมื่อวิ่งไปดูล้อยางทั้งสองฝั่งของรถยนต์

เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ ด้วย

ลมยางล้อรถของเขาถูกปล่อยออกไปหมดทั้งสี่ข้าง

“คราวนี้คงปล่อยผ่านไม่ได้แล้วสินะ”

“ฉันจะต้องตามหาตัวคนทำให้ได้!”

หยางเหวินป๋อคำรามออกมาด้วยความโกรธแค้น

นี่คือครั้งแรกที่เขาถูกท้าทายโดยไม่เกรงกลัวอำนาจความเป็นคณบดีในมหาวิทยาลัย

ตั้งแต่ตอนที่รู้ว่ารถยนต์ถูกปล่อยลมยางเมื่อคืน หยางเหวินป๋อก็รู้แล้วว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา เพราะกล้องวงจรปิดที่อยู่ในลานจอดรถถึงสองตัวนั้น ต่างก็ใช้งานไม่ได้อย่างกะทันหัน

หยางเหวินป๋อคิดว่าเมื่อเหตุการณ์ผ่านไปแล้ว ตนเองจะไม่คิดอะไรมากอีก แต่ที่ไหนได้ ความโกรธแค้นที่สะสมมาตลอดทั้งคืน กลับถูกระบายออกในเช้าวันนี้หมดสิ้น

“อย่าให้ฉันรู้นะว่าใครเป็นคนทำ!”

หยางเหวินป๋อยืนตะโกนอยู่ในลานจอดรถ

“ปล่อยลมยางที่มหาลัยยังพอทน แต่นี่กล้ามาปล่อยถึงที่พักของฉัน มันไม่มากเกินไปหน่อยหรือไง?”

“อย่าเที่ยวข่มเหงคนอื่นให้มากเกินไปนะโว้ยย!”

เสียงคำรามของหยางเหวินป๋อดังกึกก้องเขตชุมชน

ผู้คนที่อาศัยอยู่ในบริเวณนั้นต่างก็ชะโงกหน้าออกมาดูด้วยความแปลกใจ

…

ขณะนี้เป็นเวลา 7:30 น.

ห้องตรวจคนไข้ของแผนกแพทย์แผนจีนอยู่บนชั้นสามของโรงพยาบาลจี้หยาง

หลี่เคอหมิงกับซูเย่มาถึงที่โรงพยาบาลตั้งแต่เช้า

นี่คือครั้งแรกที่ซูเย่ปรากฏตัวขึ้นที่นี่ในฐานะผู้ช่วยแพทย์แผนจีน

แต่มันยังเช้าเกินไป

ในโถงทางเดินที่ชั้นแรก มีคนไข้มาลงทะเบียนรอรับการรักษาเพียงไม่กี่คนเท่านั้น

“ถ้าวันนี้มีคนไข้อยากฝังเข็ม เดี๋ยวฉันจะสอนการฝังเข็มขั้นพื้นฐานให้เธอได้รู้เอง”

หลี่เคอหมิงหันมาพูดกับซูเย่ระหว่างโดยสารลิฟต์ขึ้นไปสู่ชั้นบน

“เธอได้อ่านตำราเกี่ยวกับการฝังเข็ม และการรมยามาบ้างหรือยัง?”

เขาไม่รู้ว่าซูเย่อ่านหนังสือมามากมายขนาดไหน และจดจำข้อมูลในตำราเล่มไหนได้บ้าง แต่เท่าที่รู้ก็คือ ซูเย่เคยบอกว่าตนเองอ่านตำราพื้นฐานทางการแพทย์แผนจีนครบถ้วนทั้ง 50 เล่มแล้ว

“ผมอ่านมาแล้วครับ” ซูเย่พยักหน้าหนักแน่น “และก็จำทุกอย่างได้ขึ้นใจแล้ว”

ศาสตร์แห่งการฝังเข็ม และการรมยาคือสิ่งที่ชายหนุ่มอยากศึกษามาตลอด

“หืม?” หลี่เคอหมิงมีดวงตาเป็นประกายแวววาว

ตำราการฝังเข็ม และการรมยาไม่นับว่าเป็นหนังสือที่มีความหนามากเท่าไหร่

“แต่ก่อนที่จะเรียนรู้ว่าการกำหนดจุดฝังเข็มให้แม่นยำคืออะไร เธอต้องทราบก่อนว่าจุดฝังเข็มแต่ละจุดนั้น มีผลลัพธ์ต่อการรักษาในโรคชนิดใดบ้าง”

“เมื่อพูดถึงการกำหนดจุดฝังเข็ม มีคำหนึ่งที่สอนกันมาตั้งแต่ยุคโบราณว่า “จุดฝังเข็มมักอยู่ควบคู่กับเส้นลมปราณ” ซึ่งมาจากหลักการที่ว่า “เส้นลมปราณคือส่วนสำคัญที่สุดของการรักษาโรค” แต่ด้วยความที่ร่างกายของมนุษย์มีจุดลมปราณอยู่มากมาย มันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะสามารถกำหนดจุดฝังเข็ม และเส้นลมปราณได้ตามที่ในตำราระบุเอาไว้”

“และอีกส่วนหนึ่งที่สำคัญในศาสตร์แห่งการฝังเข็มก็คือ แพทย์ผู้รักษาควรมีความแม่นยำในการวินิจฉัยโรค และอาการของคนไข้ ยิ่งวินิจฉัยโรคได้แม่นยำเท่าไหร่ ยิ่งสามารถกำหนดจุดฝังเข็มได้แม่นยำแค่ไหน การรักษาคนไข้ก็ยิ่งมีประสิทธิภาพมากขึ้นเท่านั้น อย่างเช่น ถ้าคนไข้มารับการรักษาเพราะดวงตามีปัญหา เธอก็ควรฝังเข็มในจุดซือจู๋คง จุดเฟิงฉือ ฯลฯ ถ้าคนไข้มาด้วยอาการจมูกอักเสบ เธอก็ควรฝังเข็มในจุดหยิงเซียง จุดจู้เหลียว ส่วนถ้ามาด้วยอาการปวดท้อง เธอก็ต้องฝังเข็มที่จุดจงหว่าน ฯลฯ…”

ในขณะนี้ ภาพของจุดฝังเข็มที่ชื่อจุดซือจู๋คง จุดเฟิงฉือ จุดจู้เหลียว และจุดหยิงเซียงต่างก็ปรากฏขึ้นมาในราชวังแห่งความทรงจำของซูเย่

“การกำหนดจุดฝังเข็มก็มีทั้งหมดประมาณนี้แหละนะ…”

หลี่เคอหมิงพูดเน้นย้ำทุกรายละเอียดให้ซูเย่ได้รับฟังอย่างครบถ้วน

เขารู้ดีว่าซูเย่เป็นคนมีความทรงจำดีเลิศ เมื่อประกอบเข้ากับความสามารถในการรักษาคนไข้ที่เหนือธรรมดา มันคงเสียเวลาเปล่าถ้าเขาจะมัวแต่แนะนำข้อมูลพื้นฐานที่ชายหนุ่มสามารถพบได้ในตำราการแพทย์ทั่วไป เพราะฉะนั้น หลี่เคอหมิงจึงมั่นใจว่ายิ่งเขาให้ข้อมูลในระดับสูงมากเท่าไหร่ ซูเย่ก็จะยิ่งสามารถนำไปปรับใช้ได้รวดเร็วมากขึ้นเท่านั้น

เมื่อผู้เป็นอาจารย์อธิบายหลักการของศาสตร์แห่งการฝังเข็มเสร็จสิ้น ซูเย่ก็มีความเข้าใจต่อศาสตร์การรักษาชนิดนี้มากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า เขารู้แล้วว่านอกจากการวินิจฉัยโรคจะสำคัญแล้ว การกำหนดจุดฝังเข็มให้แม่นยำก็มีความสำคัญไม่แพ้กัน เพราะมันเป็นการคำนวณที่จะพลาดเป้าไม่ได้เด็ดขาด การฝังเข็มผิดตำแหน่งแม้แต่นิดเดียว ก็อาจจะทำให้ผลลัพธ์ในการรักษาแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

จึงกล่าวได้ว่าในขณะนี้ ซูเย่มีความเข้าใจต่อศาสตร์แห่งการฝังเข็ม และรมยาโดยสมบูรณ์แล้ว

ในจังหวะที่หลี่เคอหมิงเพิ่งจะกล่าวจบลงนั้น คุณหมอคนหนึ่งก็เดินถือถ้วยน้ำชาที่มีควันโชยกรุ่นเข้ามาในห้องพอดี

“อ้าว คุณหมอหลี่ มาแล้วเหรอครับ” คุณหมอท่านนั้นยิ้มแย้มทักทายหลี่เคอหมิง แต่สายตากำลังจับจ้องมาที่ซูเย่เขม็ง ก่อนพูดต่อ “เธอคงเป็นคุณหมอคนใหม่สินะ”

“คนนี้ลูกศิษย์ผมเอง”

หลี่เคอหมิงผงกศีรษะตอบรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“หืม?”

คุณหมอหนุ่มกำลังจะยกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบ แต่กลับต้องหยุดชะงักอยู่อย่างนั้นเมื่อได้รับทราบตัวตนที่แท้จริงของชายหนุ่มแปลกหน้า

หรือว่าเจ้าหนุ่มนี่จะเป็นคนที่ชื่อว่าซูเย่?

Related