…...
วันต่อมาที่เจดีย์ยาเมฆขาว
“เมื่อวานเอาสูตรยาผิดให้ทุกคนกลั่นยาชั้นต้น ผลปรากฏว่าทำให้เราผิดหวังมาก ผ่านไปตั้งหลายปี ผู้ฝึกชี่ของประเทศตันเซิ่งยังเอาแต่กลั่นยาตามสูตรเป๊ะๆ!”
ผู้อาวุโสเคราขาวลูบเคราตัวเองแล้วพูดเสียงดัง
น้ำลายสาดกระจาย สีหน้าโอ้อวด ส่ายหัวไปมา นึกออกเลยว่าตอนเขาเป็นหนุ่มจะน่ารำคาญขนาดไหน
“วันนี้ไม่กลั่นยาชั้นต้นแล้ว เปลี่ยนมากลั่นยาชั้นสูง ก่อนหน้านี้มีคนเจอสูตรยาโบราณจากในซากวัตถุโบราณ บันทึกเกี่ยวกับยาที่สามารถเปลี่ยนคนให้เป็นอะไรก็ได้ในเวลาอันสั้น ชื่อยาคือสวรรค์บันดาลในบัดดล ระดับขั้นของยาน่าจะเป็นยาเซียนระดับหนึ่ง นี่คือสูตรยา พวกนายลองอ่านดู!”
ผู้อาวุโสเคราขาวสะบัดมือโยนสูตรยาออกไปให้ทั้งเจ็ดคนดู
ส่งต่อกันไปเรื่อยๆ สุดท้ายมาอยู่ในมือลู่ฝาน
เมื่อเห็นสูตรยานี้ ลู่ฝานรู้สึกไร้สาระและตลก
เขาไม่เคยเห็นสูตรยาแบบนี้มาก่อน!
โดยทั่วไปสิ่งจำเป็นสำหรับการกลั่นยาคือสมุนไพร ไม่มีอย่างอื่น
ถ้าเพิ่มของอย่างอื่นก็ไม่ใช่การกลั่นยาแล้ว!
แต่สูตรยานี้ไม่มีสมุนไพรเลยสักอย่าง
ก้อนหิน ต้นไม้ หญ้า แมลง น้ำ ไฟ สัตว์ นก!
ไม่มีของสำหรับกลั่นยาเลยสักอย่าง แต่ของที่ไม่ควรมีกลับมีอยู่บนกระดาษใบนี้ทุกอย่าง
ยิ่งไปกว่านั้นจำนวนของแต่ละอย่างที่ต้องใช้ วิธีกลั่น กลั่นจนถึงระดับไหนถึงจะเรียกว่าเสร็จ ไม่มีเขียนไว้สักอย่าง มีแต่รูปยันต์บ้าบอที่เข้าใจยากอยู่บนกระดาษ
นี่เรียกว่าสูตรยาเหรอ
ลู่ฝานขมวดคิ้ว ถ้าอริยปราชญ์ด้านยาที่ยืนอยู่ข้างหน้าไม่ใช่คนให้เขา ลู่ฝานคงโยนทิ้งเหมือนขยะไปแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า