เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1

เมืองเจียงหลิน อยู่ในช่วงฤดูหนาวที่หนาวเหน็บ ทุกสิ่งอยู่ในสภาพที่รกร้าง

ในจัตุรัสขนาดใหญ่ มีผู้คนมากมาย หินศิลาดำชิ้นหนึ่งสูงถึงสองฟุตตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลาง บนหินศิลาดำ ถ้อยคำอันยิ่งใหญ่ของคำว่าวิชาบู๊ มันช่างน่าทึ่งเหลือเกิน

ในวันนี้ เป็นวันรับสมัครของสถาบันสอนวิชาบู๊แห่งประเทศอู่อัน เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่าสิบแปดปีในเมืองเจียงหลินสามารถสมัครได้ทั้งหมด ตราบใดที่ผ่านการทดสอบ พวกเขาก็จะสามารถเข้าไปฝึกฝนในสถาบันสอนวิชาบู๊เป็นเวลาสามปี และกลายเป็นนักบู๊ที่ทุกคนชื่นชม

"คนต่อไป ลู่ฝาน"

ตามผู้ตรวจการ ด้วยเสียงตะโกน ชายหนุ่มอายุสิบเจ็ดปีก้าวออกจากฝูงชน เขาร่างผอมเพรียว ใบหน้าหล่อเหลา สวมใส่ชุดนักบู๊สีขาว และที่หน้าอกของเขามีโลโก้ของตระกูลลู่แห่งเมืองเจียงหลิน

เดินอย่างช้าๆ ลู่ฝานเดินไปถึงข้างหน้าหินศิลาดำ และตั้งท่าทางของเขา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

อาจารย์ของสถาบันสอนวิชาบู๊ที่ยืนอยู่ข้างๆ พยักหน้าเล็กน้อย เขาชื่นชอบสายตาของลู่ฝานอย่างยิ่ง มันมีพลังมาก

ลู่ฝานชกต่อยที่หินศิลาดำที่อยู่ข้างหน้าเขา ทันใดนั้นหินศิลาดำก็สว่างขึ้นมา เผยให้เห็นบรรทัดข้อความ ทำให้ทุกคนในจัตุรัสมองเห็นได้ชัดเจน

"แดนฝึกร่างชั้นสาม ระดับต่ำ"

มีเสียงเยาะเย้ยดังขึ้นในจัตุรัส อาจารย์ในสถาบันสอนวิชาบู๊ที่รู้สึกเห็นชอบจากเดิมก็ขมวดคิ้วขึ้นมา

"แค่แดนฝึกร่างชั้นสามก็กล้าที่จะขึ้นมาอวดดี อยากจะให้ฉันขำตายงั้นเหรอ?"

"นี่เป็นลู่ฝานไอ้ขยะของตระกูลลู่ไม่ใช่เหรอ? ทำไมผ่านไปตั้งหลายปีแล้ว เขายังอยู่ในระดับแดนฝึกร่างชั้นสาม ช่างเป็นไอ้ขยะที่ไร้ประโยชน์จริงๆ!"

"เขาอายุเกือบสิบแปดแล้วไม่ใช่เหรอ และคาดว่าเขาคงไม่สามารถพัฒนาถึงระดับพลังปราณในชีวิตนี้ได้หรอก"

"ลงมาเถอะ อย่าขายหน้าอีกเลย หน้าของตระกูลลู่พวกนายถูกไอ้ขยะอย่างนายทำลายทิ้งหมดแล้ว"

.......

การเยาะเย้ยแต่ละเสียงผสมกับการหัวเราะเยาะ ลู่ฝานแอบกัดฟันของเขา และหมัดที่กำแน่นของเขานั้นเพราะใช้แรงเกินไป และทำให้เล็บของเขาทิ่มแทงเข้าไปในเนื้ออย่างลึกล้ำ ลู่ฝานหันศีรษะ มองไปทางที่พ่อเขาที่นั่งอยู่ข้างๆ ชายผู้ที่ถูกเรียกว่าเป็นพยัคฆ์พลังปราณแห่งตระกูลลู่นั้นสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความผิดหวัง

เสียงถอนหายใจราวกับดังก้องอยู่ในหูของลู่ฝาน เขากัดฟัน และลู่ฝานก็เดินลงมา

"คนต่อไป ลู่หมิง"

ผู้ตรวจการยังคงเรียกชื่อต่อไป และชายหนุ่มที่อายุราวๆ กับลู่ฝานก็เดินออกมา ชนกับลู่ฝานที่ไหล่พร้อมๆ กัน และเยาะเย้ยว่า "ไอ้ขยะ จะให้นายลองดูว่านักบู๊คืออะไร"

ลู่ฝานถูกเขาชนจนโซเซเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้โจมตี เขาก้าวออกไป โดยไม่พูดอะไร ลู่หมิงซึ่งเดินไปข้างหน้าหินศิลาดำออกหมัดชกต่อยด้วยความแรง และด้วยเสียงอู้อี้ หินศิลาดำก็ระเบิดออกเป็นแสง