บทที่ 1000 – ตอนที่ต้องอ่านของ เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า
ตอนนี้ของ เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า โดย โอหยางวิ่น ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายใช้ชีวิตทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1000 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
แต่สำหรับผู้ฝึกชี่ง่ายกว่ามาก อย่างน้อยลู่ฝานที่ไม่ได้มีวิชาผู้ฝึกชี่ที่ลึกล้ำ ยังสามารถทำห้าธาตุควบคุมลมได้
ผู้อาวุโสโม่กวาดตามองลู่ฝานกับอี้ปู่ จู่ๆ ก็ยิ้มออกมา
บนใบหน้าชรามีรอยย่นรวมตัวกันจนเป็นกลุ่มก้อน ดวงตาจมลงไปในรอยย่น ใบหน้าเขาดูเหมือนซาลาเปาที่ขึ้นรา
ผู้อาวุโสโม่ยิ้มแล้วพูดว่า “อี้ปู่ ลู่ฝาน การประลองด้านยาของพวกนายสองคน ทำให้ฉันเปิดโลกจริงๆ เปิดโลกยิ่งใหญ่มาก!”
อาจเป็นเพราะสำคัญมาก ผู้อาวุโสโม่จึงพูดสองรอบ
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ผมครับ เจ้าดำต่างหาก ไม่เกี่ยวกับผม”
ตอนนี้จำเป็นต้องปัดความรับผิดชอบออกจากตัวเอง ไม่งั้นปัญหาจะใหญ่
ผู้อาวุโสโม่ยิ้มแล้วพูดกับอี้ปู่ก่อน “อี้ปู่ อีกเดี๋ยวนายไปชั้นบนของเจดีย์ยากับฉันหน่อยได้ไหม”
อี้ปู่เอียงหัว จู่ๆ ก็หัวเราะแล้วพูดว่า “นายเตรียมห้องใหญ่ให้ฉันเหรอ”
ผู้อาวุโสโม่ยิ้มแล้วพูดว่า “ใช่ ห้องใหญ่”
“มีถังหูลู่ด้วยหรือเปล่า”
“มี!”
“แล้วหนังสือยากับวิชาล่ะ”
“เหมือนกัน นายดูได้ตามใจเลย!”
ผู้อาวุโสโม่ถามตอบกับอี้ปู่ ห้าวหาญตรงไปตรงมามาก
อี้ปู่ยิ้มแล้วพูดว่า “งั้นได้เลย ฉันจะไปกับนาย!”
ผู้อาวุโสโม่พยักหน้าพอใจ แอบพูดในใจว่าเด็กนี่หลอกง่ายจริงๆ
ผู้อาวุโสโม่มองมาที่ลู่ฝานแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน นายพอจะให้ฉันยืมอสูรวิเศษของนายสักสองสามวันไหม นายวางใจได้เลย ฉันจะไม่ทำให้มันบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว ถ้านายไม่เชื่อ ฉันสามารถทำหยกชีวิตชั้นดีให้มันได้ ให้นายพกติดตัวเอาไว้”
ลู่ฝานพูดด้วยรอยยิ้ม “เจ้าดำเป็นแค่อสูรวิเศษตัวเล็กๆ เท่านั้น ผู้อาวุโสถึงกับต้องให้ความสำคัญขนาดนี้เลยเหรอครับ”
ต้องกล้าขนาดไหนกัน ถึงถามหาผลประโยชน์จากผู้อาวุโสเจดีย์ยาอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้
ตาเฒ่าซูพูดเสียงดังว่า “ลู่ฝาน นายรู้ไหมว่าคนที่ยืนตรงหน้านาย คือผู้อาวุโสโม่ของเจดีย์ยาเชียวนะ”
ขณะนั้นผู้อาวุโสโม่ยกมือขึ้นมาห้ามตาเฒ่าซู มองลู่ฝานด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ได้เห็นคนหนุ่มที่ให้ความสำคัญกับความเป็นจริงแบบนายมานานแล้ว นายว่ามาสิว่าต้องการผลประโยชน์แบบไหน”
ลู่ฝานครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ผมต้องการป้ายแขวนเอวของเจดีย์ยา แบบที่เดินออกไปก็แสดงตัวตนของเจดีย์ยา ป้ายแขวนเอวที่ไม่มีใครกล้าเพิกเฉย”
ผู้อาวุโสโม่อึ้งไป จู่ๆ เขาหัวเราะแล้วพูดว่า “เจดีย์ยาไม่มีป้ายแขวนเอว”
ลู่ฝานขมวดคิ้ว ไม่มีเหรอ
แบบนี้ก็แย่สิ เขาคิดจะทำป้ายที่ป้องกันตัวเองสักชิ้น ช่วงนี้นับว่าเขาได้สัมผัสกับประโยชน์ของป้ายต่างๆ
ลู่ฝานกำลังจะพูดสิ่งอื่น ผู้อาวุโสโม่ชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “แต่เจดีย์ยามีป้ายจัดการดูแล ฉันสามารถให้นายได้!”
ทันใดนั้น ทุกคนถึงกับตกตะลึง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า
อ่านถึง 2276 แล้ว อยากอ่านต่อช่วยแนะนำหน่อยครับ ว่าอ่านต่อได้ทางช่องทางไหน...
รอนานมากครับเมื่อไรจะแปลต่อครับ...
มีใครรู้วิธีอ่านต่อมั้ยครับ ผมอ่านถึง2276เป็นรอบที่3แล้ว ก็ยังไม่มีต่อเลย จะหาอ่านต่อได้างช่องทางไหนบ้างครับ...
เจ้าของนิยายเนี่ยมันวิปริตหรือเปล่าวะเขียนๆอยู่แล้วก็จบแบบงงหลายเรื่องแล้ว...
ปู่เชี่ยไรเรียกหลานตัวเองว่านาย นิยายย้อนยุคมึงแปลซะ ทันสมัยเลย ไอ้เวร...
ช่องทางซื้ออ่านก็ไม่มี...
2276จบค้างเลยมาต่อเร็วๆนะ...
รออ่าน2277...
เสียดายมาก อ่านมาถึงหน้า 2276 มา2รอบแล้ว กำลังสนุกเลย ช่วยแปลตาอให้หน่อยนะครับ...
ถ้าไม่แปลต่อเรื่องต่อไปก็คงเหมือนเรื่องนี้หรือเปล่าครับไม่จบสักเรื่อง...