เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1006

เมื่อยื่นมือออกมา สาวงามข้างๆ เอาขวดยาเล็กๆ ออกมาหนึ่งขวด

ขวดยางดงามมาก มีแสงเก้าสีเคลื่อนไหวอยู่

เมื่อเปิดขวดยาออก กลิ่นประหลาดฟุ้งไปทั่ว ฉินอวิ่นใช้จมูกสูดอย่างแรง จากนั้นก็มีอาการเคลิบเคลิ้ม

ลู่ฝานเคยเห็นสิ่งนี้ ตอนมาเมืองหลวง เขาเห็นลุงชางชอบสูดของที่ทำให้เกิดภาพหลอนแบบนี้ คิดไม่ถึงว่าไท่จื่อผู้ยิ่งใหญ่ ก็ชอบของแบบนี้เหมือนกัน

ดวงตาของฉินอวิ่นดูมีประกายเคลิบเคลิ้ม ยิ้มแหยมองลู่ฝานแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน นายตัดสินใจถูกต้องที่มาวันนี้ ถ้านายไม่ยอมมา ฉันจะจัดการนายทิ้ง”

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ คิดไม่ถึงว่าไท่จื่อจะพูดตรงขนาดนี้

เหมือนเหรินเจียงเห็นภาพแบบนี้จนชินแล้ว เขาไม่พูดอะไรสักคำ ไม่แม้แต่จะช้อนตาขึ้นมอง

ลู่ฝานครุ่นคิดครู่หนึ่ง ทำเป็นประหลาดใจแล้วพูดว่า “เหมือนผมไม่เคยล่วงเกินไท่จื่อเลยนะครับ”

จู่ๆ เฉินอวิ่นเหมือนคนประสาท เขาหัวเราะร่าแล้วพูดว่า “ใช่ นายไม่เคยล่วงเกินฉัน แต่ฉันอยากฆ่านาย ต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ ฉันคือไท่จื่อนะ ยังไงประเทศอู่อานก็ต้องเป็นของฉันไม่ช้าก็เร็ว ฉันแค่ยื่นนิ้วออกมาเพียงนิ้วเดียว ก็สามารถขยี้นายให้ตายเหมือนมดตัวหนึ่ง”

ลู่ฝานทนไท่จื่อที่ดูเหมือนคนประสาทไม่ไหวแล้ว ลู่ฝานจินตนาการไม่ออกเลย ถ้าวันหนึ่งประเทศอู่อานมีคนแบบนี้เป็นจักรพรรดิจริงๆ จะสภาพเป็นยังไง

ลู่ฝานพูดช้าๆ ว่า “ไท่จื่อ นิ้วเดียวขยี้มดให้ตายไม่ได้หรอกครับ”

ฉินอวิ่นอึ้งไป เสียงหัวเราะหยุดลงกะทันหัน

เหรินเจียงที่อยู่ข้างๆ ขมวดคิ้วเบาๆ สีหน้าดูอาฆาตเล็กน้อย