เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 101

สายลมเย็นพัดแขนเสื้อสะบัด พลังปราณแผ่ซ่านไปทั่ว

ตอนนี้สายตาของเหล่าอาจารย์ ต่างมองมาที่ลู่ฝาน

เทียบกับนักเรียนคนอื่น ไม่มีใครสักคน ที่สามารถทำให้แววตาของพวกเขา เป็นประกายได้ถึงเพียงนี้

เฉียนหยู่ที่อยู่ตรงข้ามลู่ฝาน เหงื่อหยดลงมาจากหน้าผาก ฝ่ามือเหงื่อออก จนกระบี่ยาวในมือเปียกโชก

ยังไม่ทันได้สู้ แพ้พลานุภาพไปเกือบครึ่งแล้ว

ลู่ฝานยิ้ม มองเฉียนหยู่ แล้วพูดเบาๆ ว่า “ฉันลู่ฝาน ขอโทษด้วยที่จำชื่อนายไม่ค่อยได้ ชื่อเฉียนอะไรนะ”

เฉียนหยู่พูดเบาๆ ว่า “ฉันชื่อเฉียนหยู่”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ใช่ๆ นายชื่อเฉียนหยู่ มาสิ เรามาสู้กัน โปรดชี้แนะด้วย”

ลู่ฝานง้างมือขึ้นมา กระบี่หนักชี้ไปที่หน้าเฉียนหยู่

ครูทั้งสองข้าง ยืนอย่างมั่นคง แล้วประกาศว่า “เริ่มได้แล้ว”

ลู่ฝานไม่ขยับ รอเฉียนหยู่เข้ามาโจมตีอย่างเงียบๆ

ลู่ฝานไม่ได้จงใจถ่อมตัว แต่เขามองออกว่า เฉียนหยู่ตื่นตระหนกมาก

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ลู่ฝานจึงไม่ขยับ ขอแค่เพิ่มพลานุภาพขึ้นอย่างต่อเนื่อง สำหรับนักบู๊ทั่วไป พลานุภาพเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น ควบคุมได้ยาก แต่สำหรับลู่ฝาน ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

เพราะเขาเป็นผู้ฝึกชี่ อันที่จริงพลานุภาพ ไม่มีอะไรนอกเสียจากดึงกระแสฟ้าดิน เพื่อข่มขู่ศัตรู

และจุดนี้ เป็นสิ่งที่ผู้ฝึกชี่แข็งแกร่ง ตอนนี้ลู่ฝานสามารถใช้พลังฟ้าดิน แปรเปลี่ยนเป็นวัตถุ ควบคุมพลานุภาพ เป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก

พลังฟ้าดินเพิ่มขึ้นทีละนิด ภายใต้การกระตุ้นของลู่ฝาน อาศัยปราณเป็นพื้นฐาน ดึงพลังฟ้าดิน ถ้าไม่กลัวว่าความลับของตัวเองจะถูกเปิดเผย อันที่จริงตอนนี้ ลู่ฝานจะใช้การโจมตีฟ้าดินแปรเปลี่ยนเป็นวัตถุ ใส่เฉียนหยู่สักหนึ่งชุด

ภายใต้การกดดันของลู่ฝาน เฉียนหยู่ถึงกับหายใจอย่างรุนแรง

เมื่อเห็นภาพนี้ เหล่าอาจารย์ที่อยู่กลางอากาศ ล้วนมีสีหน้าผิดหวัง

อาจารย์เสวียนคงของคณะนานาพูดว่า “วิทยายุทธไม่เลว แต่สภาพจิตใจแย่เกินไป ไม่โดดเด่น ไม่เป็นโล้เป็นพาย”

เสวียนเจินพูดขึ้นมาเหมือนกัน “ใช่ เดิมทีฉันจะรับเขาเข้ามาในคณะกระบี่ แล้วสอนเขาด้วยตัวเองสักสองวัน แต่ดูเหมือนตอนนี้ เขาจำเป็นต้องฝึกฝนด้านจิตใจมากกว่า”

เซินถูส่ายหน้าพูดว่า “แย่เกินไปๆ แบบนี้โอกาสที่จะทำร้ายเด็กนั่น แทบจะไม่มีเลย ฉันอยากดูว่าไอ้เด็กนั่นจะมีทักษะอะไรอีก”

เฉียนหยู่ไม่รู้ว่า การแสดงออกของตัวเองเพียงครู่เดียว ทำให้อาจารย์ทั้งหลาย ไม่ค่อยประทับใจสักเท่าไร และเสียโอกาสที่จะได้รับการอบรมสั่งสอน จากอาจารย์เสวียนเจินไปหนึ่งครั้ง

ในที่สุด เฉียนหยู่ลงมือท่ามกลางพลานุภาพ ที่เหมือนคลื่นของลู่ฝาน

เขาจะไม่ลงมือไม่ได้ เพราะถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป เขาคงโดนพลานุภาพของลู่ฝาน กดจนทรุด

พลังปราณปลดปล่อยออกมา เป็นแดนปราณในชั้นสาม

ฝ่าเท้าเหาะไปบนพื้น เงาคนราวกับสายลม พัดผ่านไปด้านหลังลู่ฝาน ตัวของเขาผลุบโผล่ วนเวียนไปมารอบตัวลู่ฝานไม่หยุด