เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1020

เมื่อทั้งสามคนอ่านจดหมายจบ สีหน้าท่านผอ.เทียนหยาจื่อเปลี่ยนไป จ้องสิบสามแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน ครั้งนี้ปัญหาใหญ่แล้ว เฮ้อ นายกลับไปบอกลู่ฝานว่าฉันจะช่วยเขา”

อาจารย์เหลยพูดเสียงดังว่า “ทำไมเรื่องถึงเป็นแบบนี้ ฉันบอกแล้ว เรานั่งยองรอที่หน้าประตูตระกูลหานก็พอแล้ว แต่นายไม่ยอมฟัง ตอนนี้เป็นไงล่ะ ลู่ฝานมีโอกาส 80 เปอร์เซ็นต์ที่จะตายคามือไท่จื่อ”

อาจารย์ถิงยวนมองบนแล้วพูดว่า “จะโทษฉันได้ยังไงล่ะ ก็หานอู๋ซวงไม่ยอมให้เราเข้าไปในตระกูลหาน ฉันต้องไปสอบถามจากหลายๆ ทางกว่าจะรู้ว่าเทียนหยาจื่อเป็นท่านผอ.ของลู่ฝาน เลยมารออยู่ที่นี่ไง ใครจะไปรู้ล่ะว่าลู่ฝานจะไม่เคารพกฎของศิษย์ขนาดนี้ มานานขนาดนี้แล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าจะไม่มาเยี่ยมท่านผอ.ของเขา”

ทั้งสองเบิกตาโต ท่านผอ.เทียนหยาจื่อที่อยู่ข้างๆ กระแอมสองครั้ง ด้วยความกระอักกระอ่วน

อาจารย์เหลยพูดว่า “ไม่ว่ายังไง ตอนนี้ลู่ฝานอันตรายมาก ฉันจะไปเจอเขา แค่เจดีย์ยาธรรมดาๆ ไม่ใช่เหรอ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าฉันจะเข้าไปไม่ได้ ฉันจะลากลู่ฝานออกมา ใครจะขวางฉันได้”

พูดจบ อาจารย์เหลยจะลุกขึ้นออกไป

อาจารย์ถิงยวนพูดเสียงดังว่า “นายจะไปรู้อะไร ตอนนี้ลู่ฝานอยู่ในเจดีย์ยาปลอดภัยที่สุดแล้ว นายพาเขาออกมา นายลองดูสิว่าไท่จื่อจะให้ยอดฝีมือเป็นสิบกว่าคน มาจัดการลู่ฝานจนเละไหม นายรับผิดชอบความผิดที่ทำให้ผู้สืบทอดตายได้ไหมล่ะ”

อาจารย์เหลยสลดลงทันที ท่านผอ.เทียนหยาจื่อที่อยู่ข้างๆ ขมวดคิ้วพูดว่า “ผู้สืบทอดเหรอ พวกนายกำลังพูดอะไร”

จู่ๆ อาจารย์เหลยกับอาจารย์ถิงยวนเงียบไป

จู่ๆ อาจารย์เหลยส่งกระแสจิตให้สิบสาม “นายกลับไปบอกลู่ฝาน เราจะคุ้มครองตระกูลเขาเอง การสืบทอดไม่ใช่เรื่องง่าย เราจะไม่ให้คนสำนักจิ่วเซียวได้รับความอยุติธรรมอีกแม้แต่น้อย”

แม้สิบสามไม่รู้ว่าคนสำนักจิ่วเซียวหมายถึงอะไร แต่ก็พยักหน้า จากนั้นหันหลังเดินออกไป

เทียนหยาจื่อมองจดหมายในมือ แล้วถอนหายใจยาว

จดหมายฉบับสุดท้าย ต้องส่งให้องค์ชายรอง

สิบสามมาถึงในเมืองอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อเห็นประตูเมืองสูงตระหง่าน ไม่รู้เลยว่าจะเข้าไปยังไง

การอารักขารัดกุมแน่นหนา คนที่ไม่มีป้ายคำสั่งไม่สามารถเข้าไปได้

สิบสามขมวดคิ้วอยู่นาน ก็ยังไม่รู้ว่าจะเข้าไปยังไง