เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1041

จางกวังเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ภายใต้การคุ้มครองของพวกองครักษ์เกราะทอง

แม้สีหน้าของพวกเหรินเจียงดูไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ไม่นาน พวกจางกวังหายไปจนหมด กลุ่มคนก็พากันแยกย้าย

ฉินฝานมองลู่ฝานด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดว่า “สหายลู่ฝาน ไม่เชิญฉันเข้าไปดื่มชาสักแก้วเหรอ อย่าบอกนะว่านายจะสู้ต่อ”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “สู้มาสิบวัน ผมก็เหนื่อยแล้วเหมือนกัน เชิญเตี้ยนเซี่ยครับ!”

ทั้งสองเดินช้าๆ ไปทางเจดีย์ยา พวกผู้ฝึกชี่รีบหลีกทางให้ทันที

ในโถงใหญ่ เฮ่อจง ตาเฒ่าซูและคนอื่น ต่างยืนมองอยู่ตรงนั้น ตอนนี้เห็นลู่ฝานกับฉินฝานเดินเข้ามา ทุกคนต่างก้มตัวลงเล็กน้อย

เดินกลับมาที่เจดีย์สีขาว ที่ห้องยา

เซียวเฮ่าและคนอื่นเห็นลู่ฝานกลับมาพร้อมฉินฝาน รีบดึงอูลี่คุนออกไปทันที ยังถือโอกาสพาสิบสามที่แผลเต็มตัวไปด้วย

ทั้งสองคนนั่งอยู่ในห้อง ก้นยังไม่ทันถึงเก้าอี้ จู่ๆ ฉินฝานหัวเราะออกมาเสียงดัง

“สะใจจริงๆ สิบกว่าปีแล้ว วันนี้เป็นวันที่ฉันสบายใจที่สุด! ลู่ฝาน นายทำได้ดี ทำได้ดีมาก!”

ลู่ฝานเข้าใจความหมายของคำพูดเขา ลู่ฝานพูดอย่างเฉยเมยว่า “ฆ่าไปแล้วสองคน สาหัสอีกหนึ่งคน น่าเสียดายที่วันนี้ไม่ได้สู้กับจางกวัง ไม่งั้นอาจฆ่าได้สามคน”

ลู่ฝานพยักหน้า ฟังดูเหมือนเก่งกาจจริงๆ

ฉินฝานพูดต่อ “หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ เขาควรโดนตัดหัวประจาน แต่พี่ชายสุดที่รักของฉันถูกใจเขา เอาเขาเข้ามาเป็นพวก หลังจากนั้นมาจางกวังก็ฝึกฝนในจวนไท่จื่อ ในระยะเวลาห้าปี ลงมือแค่สองครั้ง ครั้งแรกคือตระกูลถานไถในสิบตระกูลใหญ่ จางกวังใช้สิบกระบวนท่าเอาชนะยอดฝีมืออันดับสอง ในบรรดาคนอายุน้อยของตระกูลถานไถ ส่วนอีกครั้งหนึ่งคือฆ่าองครักษ์ส่วนตัวของฉัน”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ใบหน้าฉินฝานดูเป็นทุกข์เล็กน้อย

ลู่ฝานพูดว่า “งั้นตอนนี้พละกำลังของเขาอยู่ระดับไหนเหรอครับ”

ฉินฝานส่ายหน้าพูดว่า “ไม่มีใครรู้ แต่ไม่ใช่แค่แดนปราณดินธรรมดาๆ แน่นอน ฉันเดาว่าถึงไม่ใช่ระดับปราณฟ้า แต่ก็ใกล้ถึงแล้ว มนุษย์เผ่ามังกรยกระดับวิทยายุทธเร็วกว่ามนุษย์ทั่วไป ต้องให้ถึงแดนปราณฟ้า ถึงจะปรากฏอุปสรรคที่ผ่านไปได้ยาก นายต้องเตรียมการต่อสู้กับนักบู๊แดนปราณดินระดับสูงสุดเอาไว้”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “เข้าใจแล้วครับ ดูเหมือนจะมองเขาเป็นแปดผู้โดดเด่นธรรมดาๆ ไม่ได้แล้ว”