เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1045

หิมะเต็มภูเขาและแม่น้ำ ปกคลุมจนขาวโพลนไปหมด

หิมะของเมืองหลวง ใหญ่กว่าเขตตงหวามากจริงๆ ถ้าบอกว่าหิมะโปรยปรายที่บ้านเกิด แค่เหมือนกับขนห่าน งั้นหิมะโปรยปรายของที่นี่ ก็เทียบได้กับห่านทั้งตัวล่ะมั้ง

สิ่งที่ปรากฏในสายตา เกล็ดหิมะขนาดใหญ่เป็นแผ่นๆ ลอยพลิ้วลงมาจากท้องฟ้า

หิมะใหญ่ขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าจะไม่ก่อตัวเป็นลูกเห็บ ประหลาดมาก

อีกทั้งยิ่งใกล้เทศกาลเซ่นไหว้ประจำปี หิมะก็ยิ่งโปรยปรายเยอะขึ้น

มีคนเดินบนถนนไม่เยอะ แต่ร้านอาหาร โรงน้ำชาใหญ่ๆ กลับเต็มไปด้วยผู้คน

ตามประเพณีของคนเมืองหลวง ทุกครั้งที่หิมะเต็มถนน หนาประมาณสามฟุต พวกเขาต้องดื่มเหล้าดีกรีแรงหนึ่งกาเพื่อฉลอง

นี่เรียกว่าหิมะตกนั้นเป็นลางบอกว่าปีหน้าจะอุดมสมบูรณ์ ปีหน้าประเทศสงบสันติ ประชาอยู่เย็นเป็นสุขแน่นอน!

ลู่ฝานนั่งอยู่บนรถม้า มองนอกหน้าต่างอย่างเงียบๆ ถนนที่เต็มไปด้วยหิมะขาวสะอาด ในมือก็ถือเหล้าไว้หนึ่งกาเช่นกัน

ล้อรถเหยียบลงบนหิมะหนาจนเป็นรอยยาว เคลื่อนตัวไปข้างหน้า

ลู่ฝานใช้นิ้วเคาะเบาๆ ลงบนกาเหล้า แล้วถามว่า “สิบสาม ใกล้ถึงตระกูลเทียนแล้วใช่ไหม ครั้งก่อนนายบอกว่ามีคนตั้งใจรอฉันที่ตระกูลเทียน ใครเหรอ”

สิบสามขี่รถม้า แล้วพูดอย่างราบเรียบว่า “เจ้านาย ไม่รู้!”

ลู่ฝานปิดผ้าม่านลง แอบครุ่นคิดในใจ

เขาคิดยังไงก็คิดไม่ออก ว่าจะมีคนตั้งใจรอเขา

แต่ยังไงก็ต้องไปตระกูลเทียน ก่อนหน้านี้เรื่องบ้าบอรัดตัว เขาไม่กล้าออกจากเจดีย์ยาเลย

คนนี้ดูเหมือนอายุประมาณ 15-16 ปี ใบหน้าหล่อเหลายังดูมีความละอ่อนอยู่เล็กน้อย แต่ในแววตาเต็มไปด้วยประกายแวววาว

ลู่ฝานคารวะแล้วพูดว่า “วันนี้ลู่ฝานมาเยี่ยมผู้อาวุโสเทียนหยาจื่อ”

เทียนเหวินหยู่พยักหน้า แล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสเทียนหยาจื่อกำชับเอาไว้นานแล้วครับ ถ้าคุณชายลู่ฝานมา ให้เข้ามาได้เลย เชิญทางนี้ครับ!”

พูดพลาง จู่ๆ มีอุโมงค์แสงปรากฏขึ้นด้านหน้า

เทียนเหวินหยู่ยืนในอุโมงค์ แล้วพูดว่า “คุณชายลู่ฝาน เชิญตามผมมาครับ ค่ายกลคุ้มครองคฤหาสน์ของตระกูลเทียนมีเยอะมาก มีเพียงทางนี้ที่สามารถไปถึงด้านในได้ครับ”

ลู่ฝานกับสิบสามเดินตามเทียนเหวินหยู่เข้ามาในอุโมงค์แสง

เดินได้ไม่กี่ก้าว ลู่ฝานเห็นว่าฉากรอบๆ เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าลู่ฝานคือลานประลองบู๊ พวกลูกหลานตระกูลเทียนสวมชุดขาว กำลังฝึกฝนกันอยู่ เมื่อเดินเข้าไปข้างหน้า สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือศาลาพักผ่อนหย่อนใจ มีคนเข้าออกไม่แน่นอน ตัวอักษรขนาดใหญ่คำว่าหอเก็บวิชา ปรากฏอยู่ในสายตา