เข้าสู่ระบบผ่าน

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1047

เทียนหยาจื่อส่ายหัวไปมาอย่างกระหยิ่มใจ พยายามแสดงสไตล์ของผู้มีความรู้สูงส่งออกมา ส่วนลู่ฝานก็ให้ความร่วมมือมาก เขาทำท่าตั้งใจฟังด้วยความเคารพนับถือ

แต่ขณะนั้น เทียนหยาจื่อยังไม่พูดอะไรออกมา รออยู่นาน เทียนหยาจื่อก็ทำแค่มองลู่ฝานด้วยรอยยิ้ม

ลู่ฝานโดนเทียนหยาจื่อมองด้วยแววตาขบขัน จนรู้สึกสงสัย ทันใดนั้น ลู่ฝานก็นึกอะไรขึ้นได้ รีบเอากาเหล้าที่พกติดตัวมาตลอดทางออกมา แล้วพูดว่า “ท่านผอ. นี่เป็นเหล้าที่ศิษย์ตั้งใจทำให้ท่าน เมื่อถึงตอนที่หิมะโปรยปรายอย่างหนัก ได้ยินว่าคนในเมืองหลวง ต้องดื่มเหล้าดีกรีแรงฉลองฤดูหนาว ศิษย์ไม่มีความสามารถ ทักษะทั่วไป แต่เพราะอยู่ในเจดีย์ยา จึงสามารถหาสมุนไพรได้ง่าย เลยตั้งใจทำเหล้ายาหนึ่งกา เพื่อแสดงน้ำใจครับ!”

เทียนหยาจื่อรับกาเหล้ามาด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดว่า “เด็กมีอนาคตสอนได้”

ดมเบาๆ ครู่หนึ่ง จากนั้นจิบเบาๆ จู่ๆ แววตาของเทียนหยาจื่อเป็นประกาย “เหล้าดี เหมือนมีเหล้าเมาพันเขาอยู่เล็กน้อย”

ลู่ฝานอึ้งเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าท่านผอ.จะรู้จักเหล้าเมาพันเขาด้วย

ดูเหมือนเขาคงเคยไปโรงเหล้าของเถ้าแก่อ้วนคนนั้น หลังจากลู่ฝานดื่มเหล้าเหล้าเมาพันเขาไปครั้งหนึ่ง เขาใช้ความรู้สึกในตอนนั้น ผลิตเหล้าออกมาเอง ด้วยเหตุนี้จึงเปลืองสมุนไพรของเจดีย์ยาไปไม่น้อย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า