เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1066

ตอนนี้ไม่เห็นเงาของลู่ฝานแล้ว จางกวังใช้กรงเล็บตบอย่างต่อเนื่อง จนลู่ฝานเข้าไปในหิน

พลังที่น่ากลัว ทำให้ลานประลองทรุดลงไปหนึ่งในสาม

เมื่อจางกวังหยุดลง ทุกคนคิดว่าลู่ฝานต้องตายศพไม่สวยแน่นอน

พลังแข็งแกร่งขนาดนี้ ถึงร่างกายแข็งแกร่งทนทานขนาดไหน ก็ต้องโดนตบจนเละแน่นอน

ไท่จื่อหัวเราะอย่างมีความสุข การกระทำของจางกวัง ถูกใจเขามาก ต้องการความดุดันเกรี้ยวกราดที่งดงามแบบนี้แหละ จัดการกับศัตรู ต้องจัดการให้เละจนไม่เหลือซากแบบนี้

สีหน้าขององค์ชายรองฉินฝาน กลับไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก

ฉินฝานพึมพำว่า “ไอ้ลู่ฝานปัญญาอ่อน ให้นายดื่มยาเปลี่ยนโลหิต นายก็ไม่ดื่ม ตอนนี้ตายแล้ว ฉันจะดูสิว่าใครจะเก็บศพนาย!”

เหมือนไท่จื่อเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของฉินฝาน จึงหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ฉินฝาน เหมือนนายไม่ค่อยมีความสุขนะ เพราะไอ้คนเลวลู่ฝานโดนกำจัดทิ้งเหรอ”

จู่ๆ ฉินฝานรีบเก็บสีหน้าตัวเอง เผยรอยยิ้มเป็นที่จดจำบนใบหน้า แล้วพูดว่า “อะไรกันล่ะครับ เสด็จพี่สุดที่รักของฉัน ฉันเห็นจางกวังห้าวหาญขนาดนี้ เลยรู้สึกกลัวขึ้นมาไงครับ!”

ไท่จื่อหัวเราะอย่างได้ใจเข้าไปอีก

บนลานประลอง จางกวังพ่นควันขาวออกมาทางรูจมูกทั้งสองข้าง เกล็ดมังกรบนตัวเคลื่อนไหวช้าๆ เหมือนกำลังจะถอยหลังจากทำสำเร็จ

แต่ทันใดนั้นเอง จางกวังเห็นในหลุมหินด้านหน้า ก้อนหินก้อนหนึ่งถูกดันออก

จู่ๆ จางกวังหรี่ตาลงทันที

เงาใครคนหนึ่งค่อยๆ ปีนออกมาจากหลุมหิน ลู่ฝานลากกระบี่หนักไร้คมของตัวเองออกมา บนตัวมีรอยขาดเป็นรูเต็มไปหมด

ลู่ฝานยกมือขึ้นมาดึงเสื้อของตัวเองออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ของเขา

สมบูรณ์ไม่มีอะไรเสียหาย ไม่มีแม้แต่รอยบวมแดง จางกวังเห็นภาพนี้ ใบหน้ามังกรเปลี่ยนไปทันที เหมือนเสียงดังมาจากทุกทิศทุกทาง