เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 108

เสียงเอะอะโวยวายดังออกมา จากนั้นเจ้าดำกัดเนื้อชิ้นใหญ่ วิ่งออกมาก่อน

ตามมาด้วยคนสามคน วิ่งออกมา แต่ละคนถือตะเกียบในมือ เปลือยท่อนบน สวมกางเกงขาสั้น ดูทุเรศทุรัง

โดยเฉพาะชายหนุ่มด้านหน้า ยังเคี้ยวเนื้อชิ้นใหญ่ในปาก มือซ้ายมีกระบี่ฟ้าคราม ด้านบนเต็มไปด้วยคราบมัน

“ไอ้เจ้าสุนัข ฉันจะดูสิว่าแกจะหนีไปไหน......”

ทันใดนั้น ชายหนุ่มหยุดลง เงยหน้ามองอาจารย์อี้ชิง อ้าปากค้าง พูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า “อา......อาจารย์!”

สีหน้าอาจารย์อี้ชิงโมโหมาก มองทั้งสามคน และมองกระบี่ฟ้าครามในมือของชายหนุ่ม

อาจารย์อี้ชิงแผดเสียงออกมาว่า “หานเฟิง ฉันให้กระบี่ฟ้าครามกับแก แกเอามาหั่นเนื้ออย่างนั้นเหรอ”

หานเฟิงโดนพ่นน้ำลายใส่เต็มหน้า ลู่ฝานที่ยืนข้างๆ พลอยซวยไปด้วย

ไอ้เลว ตอนอาจารย์อี้ชิงคลุ้มคลั่ง เสียงนี้ น้ำลายนี้ ไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ

ลู่ฝานอดถอยหลังไปสองก้าวไม่ได้

หานเฟิงหลับตา ใช้มือปาดบนใบหน้า อาจารย์อี้ชิงแผดเสียงอีกว่า “แกเช็ดอะไร”

หานเฟิงหลับตาปี๋ พูดอย่างน่าสงสาร “ไม่ได้เช็ดอะไรครับ เช็ดฝุ่นครับๆ”

อีกสองคนก้มหน้ากลั้นขำ อาจารย์อี้ชิงชี้ไปที่ทั้งสองคน แล้วพูดว่า “ฉู่เทียน ฉู่สิง แกสองคนไม่ต้องขำ กลับห้องไปสวมเสื้อให้เรียบร้อยเดี๋ยวนี้”

ทั้งสองตอบรับเบาๆ แล้วรีบวิ่งไปทันที

หานเฟิงใช้โอกาสนี้ เช็ดน้ำลายบนหน้าจนแห้ง แล้วพูดว่า “อาจารย์ งั้นผมกลับไปสวมเสื้อก่อนนะครับ”

อาจารย์อี้ชิงเบิกตาโต พูดว่า “เล่าเรื่องให้ฉันฟังก่อน”

หานเฟิงหลับตา เวรละ เมื่อกี้เช็ดไปเสียเปล่าแล้ว

หานเฟิงพูดช้าๆ ว่า “อาจารย์ ก็อาวุธของศิษย์พี่รอง กับศิษย์พี่สาม มันพังหมดแล้ว หามีดไม่ได้ ก็เลยเอากระบี่ฟ้าครามมาหั่นเนื้อครับ”

อาจารย์อี้ชิงพูดเสียงดังว่า “พังได้ยังไง พวกแกไปหาเรื่องใครมาอีก”

หานเฟิงพูดว่า “ขึ้นเขาไปล่าสัตว์ เจอนกอัคคีม่วง เก่งกาจมาก เผาอาวุธของศิษย์พี่ทั้งสองจนหมด ถ้าผมไม่มีกระบี่ฟ้าคราม คงหนีไม่พ้นนกอัคคีม่วงแน่ๆ”

“นกอัคคีม่วงเหรอ” อาจารย์อี้ชิงขมวดคิ้วเบาๆ ทำไมเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน

ทันใดนั้น อาจารย์อี้ชิงนึกขึ้นมาได้

“พวกนายไม่ได้ไปตีนกกระจอกอัคคีม่วง ของอาจารย์เมิ่งอวิ๋น คณะบังเหินแล้วใช่ไหม”

อาจารย์อี้ชิงเบิกตาโต

หานเฟิงก็ตกใจมากเช่นกัน พยายามลืมตาข้างหนึ่ง แล้วพูดว่า “อาจารย์หมายถึงตัวที่บนปีกมีลายอัคคีสีม่วงใช่ไหมครับ”