เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1104

ปราณชี่ในตัวพยายามกดลมรุนแรงนี้เอาไว้ ลู่ฝานพุ่งเข้าไปอีกครั้ง โดยไม่ลังเลเลยสักนิด

กระบี่หนักราวกับสายลม เพียงพริบตาเดียว ลู่ฝานฟาดฟันปราณกระบี่ออกมาสิบกว่าปราณ

สัตว์อสูรสายลมไม่ยอมอ่อนข้อสักนิด กระบี่ยาวทั้งหกเล่มเหวี่ยงลงมาพร้อมกัน

แขนทั้งหกเหมือนบินได้ เร็วจนไม่เห็นการเคลื่อนไหว ได้ยินเพียงเสียงอากาศระเบิด เพียงพริบตาเดียว สัตว์อสูรสายลมกับลู่ฝานต่อสู้ผ่านไปแล้วสิบกว่ากระบวนท่า!

ลู่ฝานส่งเสียงถอนหายใจอย่างอึดอัดออกมา คิดไม่ถึงว่าจะโดนสัตว์อสูรฟันกระบี่โดนที่อก เกราะเกล็ดมังกรแตกออกเล็กน้อย

ลู่ฝานถอยไปด้านหลังสิบกว่าก้าว จากนั้นมองอกตัวเองด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ตอนนี้เทียนชิงหยางไม่รีบเดินเข้ามา เขายกยิ้มมุมปากมองลู่ฝาน

“นายพุ่งเข้าไปสิ พุ่งเข้าไปอีก!”

เทียนชิงหยางยิ้มอย่างได้ใจ

กระบี่หนักของลู่ฝานค้ำลงบนพื้น เขาเงยหน้ามองสัตว์อสูรสายลม

“เป็นสัตว์ที่เก่งกาจจริงๆ!”

ขณะนั้นเอง จู่ๆ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตะโกนขึ้นในตัวลู่ฝาน

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เก็บมันไว้ รีบเก็บมัน พอดีเลย ฉันยังขาดสัตว์อสูรสะเทือนเจดีย์อีกสองสามตัว สัตว์อสูรบริสุทธิ์ที่ก่อตัวจากพลังฟ้าดินแบบนี้เหมาะสมสุดๆ เจ้านาย เก็บมันไว้!”

ลู่ฝานพูดในใจว่า “มันไม่ใช่ค่ายกลสักหน่อย จะเก็บยังไงล่ะ!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดเสียงดังว่า “เจ้านาย แค่เจ้านายทำให้มันสงบครู่หนึ่ง ฉันจะสามารถเก็บมันได้ หรือใช้เวลาน้อยกว่านั้นก็ได้!”

ลู่ฝานยกยิ้มมุมปาก จากนั้นพูดในใจว่า “ครู่หนึ่งใช่ไหม ได้!”

ร่างกายเหมือนลูกธนูถูกยิงออกไป ลู่ฝานพุ่งเข้าไปหาสัตว์อสูรสายลมอีกครั้ง

ครั้งนี้กระบี่หนักไร้คมไม่ได้ฟาดฟันพลานุภาพลงไป แต่กลับตบลงไป

ไซโคลนเก้าลูกปรากฏขึ้นบนตัวลู่ฝาน ปราณชี่ทะลักเข้าไปหากระบี่ของลู่ฝานอย่างบ้าคลั่ง

“ครั้งที่หนึ่ง สะเทือนฟ้าดิน!”