เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1111

สองวันนี้ลู่ฝานมักจะรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่าง จะเด้งออกมาจากสมองตัวเอง

ดังนั้นเขาจึงขังตัวเองไว้ในห้อง ไม่พบเจอใครเลย

รวมถึงนักบู๊คนอื่นที่ตั้งใจมาทำความรู้จักเขาด้วย ลู่ฝานปิดประตูไม่เจอใครทั้งนั้น

การกระทำของเขา ทำให้นักบู๊จำนวนไม่น้อยเกิดความไม่พอใจ

มาคัดเลือกเหมือนกัน ทำความรู้จักกันไว้ ต่อไปทุกคนจะได้ดูแลกัน

คนที่มาที่นี่ได้ ไม่มีใครเป็นคนโง่ รู้ถึงความสำคัญของการอยู่กันเป็นกลุ่มในสังคมนี้

แต่ลู่ฝานเอาแต่ไม่เจอใครแบบนี้ ดูยโสเกินไปหน่อยไหม

จู่ๆ มีนักบู๊จำนวนไม่น้อย แอบพูดถึงลู่ฝาน

หันมาดูเทียนชิงหยาง แตกต่างโดยสิ้นเชิง ตั้งแต่เข้ามาในตำหนักเสินอู่วันแรก ก็ทำความรู้จักคนไปทั่ว นับถือกันเป็นพี่น้อง

ระยะเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่วัน ร้อยกว่าคนในที่นี้ กลายเป็นเพื่อนเทียนชิงหยางเกือบทั้งหมด

ไม่ว่าพวกเขาจะชอบหรือไม่ชอบเทียนชิงหยาง ยังไงก็ต้องไว้หน้า อีกทั้งสองสามวันนี้การแสดงออกของเทียนชิงหยางก็เหมาะสมมาก ทั้งไม่อวดดีและไม่หยิ่ง กลับดูถ่อมตัวมากอย่างเห็นได้ชัด มีมารยาทและสุภาพเรียบร้อยมาก!

แม้แต่พวกสุ่ยสือฉวนที่เป็นลูกหลานสิบตระกูลใหญ่เหมือนกัน ยังหาข้อบกพร่องไม่เจอสักนิด

คืนนี้เทียนชิงหยางยังเชิญนักบู๊ทั้งหมด มางานเลี้ยงที่ลานบ้านตัวเองด้วย

ทุกคนมาถึงงาน ขนาดหานหยวนหนิงยังโดนคนเรียกมาอย่างไม่เต็มใจ มีเพียงลู่ฝานที่ปิดประตูไม่ออกมา

นักบู๊สองสามคนพูดแซวว่า “นายพูดให้ชัดเจนว่าตรงไหนใช้ไม่ได้”

นักบู๊หน้าตาร้ายกาจหัวเราะแล้วพูดว่า “คงใช้ไม่ได้หมดเลย!”

ทุกคนหัวเราะลั่น ขนาดหานหยวนหนิงที่นั่งตรงมุมยังหัวเราะแห้งๆ ออกมาสองสามครั้ง

แต่ในกลุ่มคน กลับมีหนึ่งคนที่ขำไม่ออก สีหน้าดูหนักใจขึ้นด้วย

จู่ๆ เทียนชิงหยางโบกมือไปมาแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เฮ้อ พวกนายเดามั่วแบบนี้ ระวังเขาหาว่าพวกนายใส่ร้ายนะ คุณชายลู่ฝานคือใคร นักกระบี่แห่งตงหวาผู้ยิ่งใหญ่ ด่านแรกทำสะพานสายรุ้งขาด ยอดฝีมือที่ได้อันดับหนึ่ง เขาสุดยอดมาก สุดยอดจนไม่เห็นฉันและทุกคนอยู่ในสายตา รอให้เขาได้อันดับหนึ่งทั้งรอบสองและรอบสาม ถึงตอนนั้นเราคงต้อยต่ำจนเขาไม่เห็นค่าเลยมั้ง!”

นักบู๊หน้าตาร้ายกาจ ปาแก้วหยกในมือลงบนพื้นอย่างแรง แล้วพูดว่า “ฉันจะไม่ยอมให้ลู่ฝานได้อันดับหนึ่งอีก รอบที่สองบุกเข้าไปในเขาวิถีบู๊ สามารถสู้ได้ตามใจชอบ ไม่พูดถึงเรื่องเป็นตาย ถ้าฉันเจอเขาบนเขาวิถีบู๊ ต้องขอคำแนะนำจากเขาสักสองสามกระบวนท่า ดูว่าวิชาในมือเขาจะสูงส่งขนาดนั้นหรือเปล่า!”