เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1143

แต่เหมือนจักรพรรดิอู่ที่อยู่ตรงหน้า เกินกว่าขั้นนี้ไปแล้ว

เขตวิถีของเขาไม่สามารถเรียกว่าเขตวิถีได้อีก แต่ควรเรียกว่าโลกทั้งใบต่างหาก!

ที่นี่มีพระจันทร์และพระอาทิตย์ มีดวงดาวและผืนแผ่นดินกว้างใหญ่ ถึงกระทั่งที่มีต้นกำเนิดของสิ่งมีชีวิต นั่นก็คือน้ำใสที่ลู่ฝานกำลังเหยียบอยู่

เมื่อลู่ฝาน “นึกออก” ทั้งหมด เขามองจักรพรรดิอู่ตรงหน้าอย่างตกตะลึง

พูดด้วยความอึ้งว่า “ท่านก้าวข้ามฟ้าดินเหรอ”

จักรพรรดิอู่ส่ายหน้าพูดว่า “เปล่า แต่ฉันขาดอีกก้าวเดียวเท่านั้น เฮ้อ......”

เสียงถอนหายใจครั้งเดียว เหมือนผ่านประวัติศาสตร์มาเป็นพันเป็นร้อยปี การเปลี่ยนแปลงแบบกลับตาลปัตรโถมเข้ามา

ลู่ฝานถามว่า “ทำไมล่ะ”

จักรพรรดิอู่ชี้เนบิวลาข้างหน้าแล้วพูดว่า “ชีวิต ฉันต้องการชีวิต ทั้งชีวิตของฉันฝึกฝนแค่วิชาทำลายล้าง แม้ไปสู่ขีดสูงสุดแล้ว แต่ไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้อีก จนกระทั่งโดนฟ้าดินทำลาย ก่อนตายฉันได้เข้าใจอย่างถ่องแท้ ผู้ที่ตั้งตนอยู่ในธรรม หยินหยางมีระเบียบแบบแผน เหมือนการโคจรของพระจันทร์และพระอาทิตย์ มีตายก็มีเกิด การทำลายก็คือการสร้างใหม่ น่าเสียดายที่ฉันทำทันแค่สร้างโลกใบนี้ แต่ไม่สามารถสร้างสิ่งมีชีวิตออกมาได้”

ลู่ฝานไม่พูดอะไรสักคำ จากแดนวิถีบู๊ของเขาในตอนนี้ ไม่สามารถพูดคุยกับจักรพรรดิอู่ที่อยู่ตรงหน้าได้เลย นี่ไม่ใช่การสนทนาระดับเดียวกัน เขาทำได้เพียงฟังอยู่ข้างๆ เท่านั้น

เหมือนจักรพรรดิอู่ไม่ได้คุยกับคนมาหลายปีมาก เขาคุยจ้อต่อไป “นายดูเนบิวลานี่สิ แผ่นดินกว้างใหญ่ในนั้น เป็นสถานที่เกิดที่ดีที่สุด ซึ่งฉันได้เลือกไว้สำหรับมนุษย์ที่ฉันต้องการสร้าง ถ้าพวกเขาสามารถเกิด มีชีวิตและเติบโตในโลกของฉันได้ ฉันคิดว่าฉันต้องเข้าใจกฎทั้งหมดของโลกแน่นอน จากนั้นหลุดพ้นจากมัน ไปยังโลกใบใหม่”