เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1145

แสงดวงดาวขนาดใหญ่แต่ละดวงรวมตัวกัน จากนั้นกลายเป็นรูปร่างของอวัยวะภายใน ตั้งอยู่ในอกของลู่ฝานอีกครั้ง

ตันเถียนรวมตัวขึ้นอีกครั้ง แต่กลายเป็นผืนน้ำกว้างใหญ่ นั่นคือต้นกำเนิดของชีวิต

กระบี่เล่มหนึ่งกลายเป็นพระจันทร์และพระอาทิตย์ หมุนวนอยู่ในตันเถียน นี่คือกระบี่หนักไร้คม!

เหมือนเจดีย์เสวียนเก้ามังกรก็สัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวลู่ฝานได้ มันตะโกนด้วยความตกใจว่า “อย่าบอกนะว่านี่คือเขตวิถีหลอมร่างกายในตำนาน”

ทันใดนั้น เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพุ่งกลับเข้าไปในตัวลู่ฝานอีกครั้ง แทรกซึมเข้าไปในตันเถียน

จู่ๆ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างตกใจว่า “พลังรุนแรงมาก ฮ่าๆ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันรู้สึกว่าจังหวะของฉันมาแล้วล่ะ!”

ทันใดนั้นมีแสงสว่างขึ้นทั้งตัวเจดีย์เสวียนเก้ามังกร กลายเป็นมวลแสงร้อนระอุ ดูดพลังของต้นกำเนิดของชีวิตไม่หยุด

ในความคิดของลู่ฝาน มันกลายเป็นพระอาทิตย์ร้อนระอุ ส่องแสงไปกับกระบี่หนักไร้คม!

จู่ๆ มีประโยคผุดขึ้นในใจลู่ฝาน “พระจันทร์และพระอาทิตย์ลอยสูง!”

ที่แท้นี่คือความหมายแฝงของโคลงที่สอง ที่ซุ้มประตูเขาวิถีบู๊

ลู่ฝานค่อยๆ นั่งขัดสมาธิอยู่กลางอากาศเวิ้งว้าง

ด้านหน้าของเขา ตัวของจักรพรรดิอู่เริ่มโปร่งแสง ราวกับว่าอีกเดี๋ยวจะหายไปพร้อมสายลมอย่างไรอย่างนั้น

ตอนนี้จักรพรรดิอู่มองหน้าลู่ฝาน แล้วพึมพำว่า “นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของฉันแล้ว”

จักรพรรดิอู่ยื่นมือออกมาลูบพระอาทิตย์ร้อนระอุข้างตัวลู่ฝาน

วินาทีต่อมา พระอาทิตย์ร้อนระอุกลายเป็นเกราะหนึ่งชุด!

พระจันทร์กลายเป็นกระบี่ ซึ่งเป็นกระบี่หนักไร้คม!

พระอาทิตย์ร้อนระอุกลายเป็นเกราะ ซึ่งเป็นเกราะเหล็กเสวียนเทียน!

นี่คือของล้ำค่าสุดท้ายของจักรพรรดิอู่ และเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้จิตวิญญาณของเขาคงอยู่มาถึงตอนนี้

จักรพรรดิอู่มองเกราะเหล็กเสวียนเทียนในมือ แต่ละร่องรอยด้านบน ล้วนเป็นสิ่งยืนยันที่เขาสู้กับสวรรค์

จักรพรรดิใช้มืออากาศเวิ้งว้างของตัวเอง ลูบเกราะที่ตอนนี้พังเสียหายไปแล้ว เอาวิถีสุดท้ายของตัวเองรวมเข้าไปในเกราะ

“จักรพรรดิอู่!”

ลู่ฝานพูดอย่างตกใจ

จักรพรรดิอู่มองลู่ฝาน แล้วพูดเสียงเย็นชาว่า “ไอ้หนุ่ม บอกชื่อนายมา”

ลู่ฝานตอบอย่างราบเรียบ “ฉันชื่อลู่ฝาน ท่านมีอะไรจะสั่งอีกไหม!”

จักรพรรดิอู่พูดว่า “ไม่มี แค่อยากรู้ว่าต่อไปฉันต้องเรียกว่าอะไรแค่นั้น”

จักรพรรดิอู่ยื่นมือออกมาตบลงบนความทรงจำในหัวสมองลู่ฝาน

ทันใดนั้นความทรงจำในหัวสมองลู่ฝานแกว่งไปมาอย่างแรง เกือบโดนทำลายด้วยฝ่ามือเดียว

“ทำไม”

ลู่ฝานตะโกนพูดเสียงดัง

จักรพรรดิอู่พูดอย่างราบเรียบ “ไม่ทำไม เอาร่างกายของนายมาให้ฉัน!”