เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1172

ลู่ฝานใบหน้าสับสน คำพูดแต่ละคำที่พวกเขาพูดฟังเข้าใจแท้ๆ แต่ทำไมพอเอามารวมกันถึงไม่เข้าใจล่ะ

“พลังปราณให้กันได้ด้วยเหรอ”

ลู่ฝานถามอย่างไม่เข้าใจ

ผู้อาวุโสใหญ่พูดด้วยรอยยิ้ม “ทำไมจะให้กันไม่ได้ล่ะ ลู่ฝาน นายก็เป็นคนที่ฝึกบู๊เหมือนกัน นายบอกมาสิว่าพลังปราณคืออะไร”

ลู่ฝานครุ่นคิดแล้วพูดว่า “พลังปราณก็คือพละกำลัง อาศัยร่างกายเป็นพื้นฐาน รับพลังฟ้าดินเข้าร่างกาย รวมตัวเปลี่ยนแปลงไปมาเพื่อพลังปราณ”

ผู้อาวุโสใหญ่ส่ายหน้าพูดว่า “พูดถูกครึ่งเดียว แต่ความเข้าใจยังไม่ล้ำลึกเท่าไร อันที่จริงพลังปราณคือกำลัง สามารถพูดแยกเป็น ปราณคือพลังฟ้าดิน ไม่ว่าจะเป็นนักบู๊หรือผู้ฝึกชี่ ว่ากันถึงแก่นแท้แล้วล้วนอาศัยสิ่งนี้ ก็แค่ปัญหาด้านรูปแบบการใช้เท่านั้น รูปแบบแรกคือโถมเข้าไป ส่วนอีกรูปแบบคือดึงเข้ามา ส่วนกำลังคือกำลังที่มีอยู่แต่เดิมในร่างกาย ทุกการเคลื่อนไหวจะมีน้ำหนักเท่าไร เมื่อย่ำลงไปหนึ่งที จะสะเทือนไปได้กี่ลี้ รวมสองอย่างเข้าด้วยกันถึงจะเป็นพลังปราณ”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “นักเรียนลู่ฝานได้รับคำสอนแล้ว”

ผู้อาวุโสรองหัวเราะลั่นแล้วพูดว่า “เป็นเด็กที่ถ่อมตัวจริงๆ ได้ยินว่านายเคยศึกษาที่ตระกูลหลู่ด้วย ดูเหมือนศึกษาจนมีลักษณะเป็นหนอนหนังสือแล้ว”

ผู้อาวุโสใหญ่ผลักผู้อาวุโสรองไปหนึ่งที แล้วพูดว่า “หนอนหนังสืออะไรกัน นายจะไปตะโกนหน้าตระกูลหลู่ไหม”

ผู้อาวุโสรองหัวเราะแล้วพูดว่า “ฉันก็แค่พูดเท่านั้น”