เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 119

จิตวิญญาณการต่อสู้พลุ่งพล่าน อาวุธออกจากฝัก

ลู่ฝานดึงกระบี่หนักออกมาจากข้างหลัง วางลงบนพื้นเบาๆ

อี้ไป๋ดึงกระบี่เล่มหนึ่ง ออกมาจากข้างหลัง ตัวกระบี่เป็นสีเงินแวววาว

คนรอบๆ เว้นระยะห่าง ให้ทั้งสองคน หานเฟิงตะโกนเสียงดัง “ศิษย์น้องลู่ฝาน ไม่ต้องไว้หน้าเขา ซัดไปซึ่งหน้าเลย ไอ้หนุ่มน้อยกลัวการโดนซัดหน้าที่สุด”

สีหน้าอี้ไป๋อึมครึม เหลือบมองหานเฟิง

หานเฟิงทำเหมือนไม่เห็น ตะโกนต่อไป

ตอนนี้ลู่ฝานปล่อยปราณชี่ของตัวเองออกมา

ปราณชี่ที่รุนแรงและรวมตัวกัน เหมือนเปลวเพลิงลุกโชน ทำให้ศิษย์คณะนานาตกใจ

“พลังปราณของเขาแปลกมาก เหมือนเปลวเพลิงเลย”

“หึ กลัวว่าจะไม่ได้มาจากการฝึกฝนที่ซื่อตรงน่ะสิ”

“ทำไมพลังปราณของเขา ดูเหมือนพลังชี่ของผู้ฝึกชี่เลยล่ะ”

.....

นักเรียนเก่าที่ไม่เคยดูการต่อสู้ของนักเรียนใหม่ พากันถกเถียงเรื่องพลังปราณของลู่ฝาน

อี้ไป๋หัวเราะเย็นชา ไม่ว่าจะเป็นพลังปราณอะไร วิทยายุทธคือพื้นฐาน ดูระดับการก่อตัวของพลังปราณนี้ แค่แดนปราณในชั้นสาม ธรรมดาๆ เท่านั้น

วิทยายุทธเช่นนี้ ไม่สามารถข่มขู่อะไรเขาได้ ถึงขนาดที่เขาคงไม่ต้องใช้กระบี่เล่มที่สองเลยล่ะ

อี้ไป๋ปล่อยพลังปราณออกมาทันที

พลังปราณอันแข็งแกร่ง เหมือนของแข็ง วิทยายุทธต้องมีแดนปราณในชั้นเก้าแน่นอน

หานเฟิงขมวดคิ้วเบาๆ ไม่ได้เจออี้ไป๋นาน วิทยายุทธเพิ่มขึ้นหนึ่งขั้นอีกแล้ว

แดนปราณในชั้นเก้า วิทยายุทธเช่นนี้ แค่ก้าวหน้าอีกขั้นหนึ่ง สามารถยื่นเป็นครูที่ปรึกษาของสถาบันสอนวิชาบู๊ได้แล้ว ศิษย์น้องลู่ฝานจะสู้ได้ไหม หานเฟิงมีความสงสัยมากมายในใจ

“ลงมือเถอะ ไม่งั้นอีกเดี๋ยว นายจะไม่มีโอกาสแล้ว”

อี้ไป๋พูดอย่างเย็นชา

เขาไม่ได้ดูถูกคู่ต่อสู้ แต่เผชิญกับคนที่มีวิทยายุทธต่ำกว่าเขาหกขั้น อี้ไป๋ไม่สามารถโจมตีก่อนได้จริงๆ นั่นจะทำให้ชื่อเสียงยอดฝีมือของเขาเสียหาย

ลู่ฝานยิ้มบางๆ ในเมื่ออีกฝ่ายให้เขาลงมือก่อน งั้นเขาลงมือเลยละกัน

ลู่ฝานถือกระบี่หนัก ก้าวไปบนพื้น จนมาถึงหน้าอี้ไป๋

สะบัดกระบี่ออกไป!

ฟันกระบี่ลงไปแบบธรรมดาทั่วไป ปราณชี่บนตัวไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร