เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1196

มาถึงสนามบู๊อีกครั้ง เสียงเชียร์ยังคงอยู่เหมือนเดิม

สามวันก่อนหน้านี้ ลู่ฝานชนะโดยไม่ได้ต่อสู้ ทำให้คนที่เชียร์เขาแอบผิดหวังเล็กน้อย ในที่สุดวันนี้พวกเขาจะได้เห็นพละกำลังการต่อสู้ของลู่ฝานสักที!

เจี่ยจวิ้นเดินออกมาเช่นกัน โบกมือให้ผู้ชมรอบๆ ไม่หยุด เขาดูเป็นกันเองมาก

ลู่ฝานค่อยๆ เอากระบี่หนักไร้คมของตัวเองออกมา วันนี้เขาจะสู้อย่างเต็มที่!

ปักกระบี่หนักไร้คมลงบนพื้น ลู่ฝานเริ่มเคลื่อนไหวกระดูกและเส้นเอ็นของตัวเอง

เจี่ยจวิ้นที่อยู่ตรงข้ามก็เอาอาวุธของตัวเองออกมาเช่นกัน นั่นเป็นกระบี่ที่ฉลุอักษรยันต์เต็มไปหมด ด้านบนมีเสียงลมพัดเบาๆ เป็นอาวุธวิเศษชั้นดีแน่นอน

เจี่ยจวิ้นพูดด้วยรอยยิ้ม “สหายลู่ฝาน วันนี้เรามาสู้กันอย่างเต็มที่เถอะ!”

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ได้!”

ตอนนี้ข้างบนฟ้า ฉินซางต้าตี้ชี้ลู่ฝานแล้วพูดว่า “จะสู้กันแล้ว ลู่ฝานออกมาเร็วขนาดนี้เลยเหรอ วันนี้มีคนอยู่ คงไม่มีนักบู๊หายไปตอนใกล้ต่อสู้อีกนะ!”

ฉินซางต้าตี้หัวเราะอย่างมีความสุข แต่คำพูดเหมือนบอกอะไรบางอย่าง

ไท่จื่อฉินอวิ่นที่อยู่ข้างๆ พูดด้วยรอยยิ้ม “เสด็จพ่อ อีกเดี๋ยวต้องเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดแน่ๆ!”

เพิ่งพูดจบ จู่ๆขภ สีหน้าเจี่ยจวิ้นเปลี่ยนไปทันที มือข้างหนึ่งกุมท้องตัวเองเอาไว้ แล้วร้องโอดครวญออกมา

“โอ๊ย!”

ลู่ฝานขมวดคิ้วมองเจี่ยจวิ้น แล้วถามว่า “เป็นอะไรไป”

สีหน้าเจี่ยจวิ้นหมองลงอย่างรวดเร็ว เหงื่อบนหน้าผากเหมือนฝนเม็ดใหญ่ ไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง

“เจ็บๆๆๆ!”

เจี่ยจวิ้นตะโกนเสียงดัง เริ่มดิ้นไปดิ้นมาในสนามบู๊

ผู้ชมทุกคนพูดคุยกันฌห ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น อย่าว่าแต่พวกเขาเลย

ขนาดลู่ฝานยังอึ้งไปเช่นกัน!

ตอนนี้องครักษ์เกราะทองสองสามคน วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว!