เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1207

เสียงปรบมือดังสะเทือนเลือนลั่น เสียงตะโกนดังสนั่น

ในสนามต่อสู้แปดทิศ เสียงคำรามต่างๆ นานาดังเข้าหูไม่หยุด

เสียงลอดผ่านกำแพง ดังเข้าหูนักบู๊ทุกคนที่อยู่ในห้อง

เงียบสงัด นักบู๊ทั้ง 32 คนเงียบมาก ต่างพากันปรับลมหายใจและปรับสภาวะของตัวเอง

ขนาดเฟิงเสี่ยวชี่ยังไม่มีท่าทางมึนเมาเลย เห็นได้ชัดว่าให้ความสำคัญกับการต่อสู้วันนี้มาก

เสียงฝีเท้าดังขึ้น ตัวของทุกคนก้าวมาด้านหน้าเล็กน้อย

หัวหน้าองครักษ์เกราะทองเดินเข้ามาในห้อง ถือรายชื่อเอาไว้ในมือ พูดด้วยเสียงดังว่า “เข้ารอบได้เพียง 16 คนจาก 32 คน รายชื่อการแข่งขันดังนี้!”

ทันใดนั้น เฟิงเสี่ยวชี่พูดเสียงดังว่า “การแข่งขันวันนี้ไม่ต้องจับฉลากเหรอ”

หัวหน้าองครักษ์เกราะทองพูดเสียงดังว่า “รายชื่อการแข่งขันวันนี้ ได้มาจากการจับฉลากบูชาฟ้าของไท่จื่อเตี้ยนเซี่ย ถ้ามีข้อสงสัย สามารถถอนตัวจากการคัดเลือกได้เลย!”

เฟิงเสี่ยวชี่หัวเราะเหอะๆ

ใบหน้าลู่ฝานเต็มไปด้วยรอยยิ้มเช่นกัน จับฉลากบูชาฟ้าดิน ก็เท่ากับใช้อำนาจทางตำแหน่งงานทำเรื่องใดเรื่องหนึ่งอย่างลับๆ สินะ

เขาขี้เกียจพูดอะไรมาก เพราะสถานการณ์แบบนี้ เขาคาดเดาได้ตั้งนานแล้ว

“รอบแรก ลู่ฝานสู้กับอู่จุน!”

หัวหน้าองครักษ์เกราะทองพูดเสียงดังต่อ

เมื่อได้ยินชื่อสองคนนี้ สีหน้าทุกคนเคร่งขรึมทันที

รอยยิ้มบนใบหน้าลู่ฝานกว้างขึ้นอีก ไท่จื่อเตี้ยนเซี่ยไม่หลบซ่อนเลยแฮะ แทบอยากให้เขาตายจนทนไม่ไหวแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะจัดให้เขาอยู่ด้านหน้าสุดเลย

เหมือนนักบู๊ในห้องแทบทุกคนพากันมองมาทางลู่ฝาน

ลู่ฝานเดินออกไปด้านนอกด้วยความสุขุม ฝีเท้ามั่นคงเป็นอย่างมาก

อู่จุนเดินตามออกมาติดๆ คิดไม่ถึงว่าจะรีบเดินตามลู่ฝานทันที

“นี่ ไอ้เด็กลู่ฝาน”

“ลู่ฝานเป็นคนกระจอก!”

“ลู่ฝานวางยา ไม่ใช่คน!”

“ลู่ฝานไสหัวออกจากเมืองหลวงไปซะ!”

“ลู่ฝานไม่มีหน้าไปเจอตระกูล!”

เสียงดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียง เหมือนมีคนคอยโบกธงสั่งอยู่ข้างหน้า

คลื่นเสียงยังดังขึ้นเรื่อยๆ คนที่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นจำนวนไม่น้อยพากันตะโกนตาม บนท้องฟ้า ฉินอวิ่นไท่จื่อยกยิ้มมุมปากอย่างไม่สามารถกลั้นเอาไว้ได้

ลู่ฝานยืนอยู่ในสนาม นิ่งดั่งน้ำ ความคิดย้อนกลับไปในวันนั้นเมื่อหลายปีที่แล้ว

จำได้ว่าตอนทดสอบที่สถาบันสอนวิชาบู๊ก็เป็นแบบนี้ มีเสียงหัวเราะเยาะด่าทอดังไปทั่วสนาม ผ่านไปหลายปี คิดไม่ถึงว่าภาพในวันนั้นจะปรากฏขึ้นอีกครั้ง

แค่ตอนนั้นหลังจากตัวเองฟังเสียงหัวเราะเยาะด่าทอของคนอื่นจบ เขาหมดหนทางจนปัญญาไม่รู้จะทำอย่างไรดี ทว่าตอนนี้ในใจเขานิ่งมาก กลับกันความกล้าหาญกำลังพลุ่งพล่าน พลานุภาพทั้งตัวเริ่มเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

อู่จุนเดินตามออกมาติดๆ เมื่อเห็นท่าทางของลู่ฝานในตอนนี้ เขารู้สึกไม่ค่อยดี