เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1210

อู่จุนหัวเราะจนน้ำหูน้ำตาแทบไหลออกมา เงาดำทะมึนเป็นแถบล้อมลู่ฝานเอาไว้ด้านใน

อู่จุนยื่นนิ้วออกมาสามนิ้ว แล้วพูดกับลู่ฝานว่า “1 2 3 ล้ม!”

ลู่ฝานมองเขาอย่างเฉยเมย นิ่งไม่เคลื่อนไหว!

ตอนนี้ผู้ชมรอบๆ ส่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ

อู่จุนตกใจเล็กน้อย ดูไม่ค่อยปกติ ปกติคนที่โดนขบวนร้อยอสูรยามวิกาลทะลุผ่าน เมื่อเขานับถึงสามจะล้มลงทันที

แต่ทำไมวันนี้ลู่ฝานไม่เหมือนกันล่ะ

อู่จุนเดินเข้ามาข้างหน้าอีกสองสามก้าว ยื่นนิ้วออกมาแล้วพูดว่า “1 2 3!”

ลู่ฝานเอียงหัว ยกยิ้มมุมปากมองเขาแล้วพูดว่า “นายไม่ลองนับถึง 10 ดูล่ะ!”

เมื่อลู่ฝานพูดออกมา อู่จุนตกใจจนสะดุ้งโหยงทันที

อู่จุนรีบถอยหลังด้วยความตื่นตระหนก ชี้ลู่ฝานแล้วพูดเสียงดังว่า “ฆ่าเขา เข้าไปให้หมด ฆ่าเขา!”

ตอนนี้เงาดำพุ่งเข้าไปหาลู่ฝานเหมือนสายลมบ้าคลั่ง เงาดำแต่ละเงาทะลุผ่านตัวลู่ฝาน แต่ลู่ฝานกลับไม่บาดเจ็บอะไรเลย

ตอนนี้โลกใบเล็กในตัวสว่างขึ้นเรื่อยๆ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า “มาเสิร์ฟถึงที่ คิดไม่ถึงว่าบนโลกนี้ยังมีคนดีขนาดนี้ เอาพลังมาให้ฉันโดยเฉพาะ! เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เขาเป็นคนดีนะเนี่ย!”

ลู่ฝานยกยิ้มมุมปาก สองมือไพล่หลัง ปล่อยให้เงาดำพวกนี้ทะลุผ่านตัวเขาไปเรื่อยๆ

ในเงาดำเหล่านี้แฝงพลังคำสาปชั่วร้ายที่เย็นยะเยือกและแข็งแกร่งเอาไว้ ถ้าเป็นนักบู๊ทั่วไปโดนมันทะลุผ่านตัว พลังปราณจะลดลง อวัยวะภายในได้รับความเสียหาย เส้นลมปราณแช่แข็ง ทำให้เกิดความเจ็บปวดมหาศาล

แต่ลู่ฝานดันไม่ใช่นักบู๊ทั่วไปน่ะสิ กระดูก เส้นลมปราณและอวัยวะภายในของเขา โลกใบเล็กใช้พลังแห่งโลกก่อตัวขึ้นมาใหม่ทั้งหมด

พลังน่ากลัวขนาดนี้ ผู้ชมส่วนใหญ่เห็นแล้วถึงกับตกใจจนพูดไม่ออก

หลังจากนั้น พลังสีดำเป็นแถบร่วงลงมาจากฟ้าเหมือนเกล็ดหิมะ ทำให้ลู่ฝานไม่สามารถหลบได้!

จู่ๆ ลู่ฝานอ้าแขนออกทั้งสองข้าง แล้วโอบแขนสองข้างเป็นวงกลม

แรงดึงดูดแข็งแกร่งรวบรวมพลังสีดำมากมายไว้ด้วยกัน จากนั้นลู่ฝานสะบัดมือโยนออกไป พลังสีดำพุ่งเข้าไปหาอู่จุนทันที

อู่จุนตกใจจนสติหลุด ขยับตัวหลบไปอีกด้าน พลังสีดำระเบิดอยู่ข้างตัวเขา ฝุ่นและดินสาดใส่หน้าอู่จุนเต็มๆ!

“ฮ่าๆ ไอ้หลิว เซวียนหยวน พวกนายแพ้แล้ว ไอ้เด็กนี่ใช้วิชาจิตบู๊ไท่อี่ของฉัน กลับมาเป็นวงกลมเป็นหนึ่งเดียว ยืมพลังมาปะทะกับพลัง เป็นแก่นแท้อันลึกล้ำของวิชาจิตบู๊ไท่อี่! นี่เพิ่งไม่กี่วันเอง เขาฝึกฝนได้ถึงระดับนี้แล้ว ศิษย์แบบนี้ฉันรับไว้แน่นอน พวกนายแพ้แล้ว!”

ยัยแก่หยางหัวเราะร่า