เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1242

เศษหินโหมซัดสาดอย่างต่อเนื่อง พลังฟ้าดินพลุ่งพล่านไม่หยุด

ตัวของทั้งสองคนโดนกลืนจนหมด จู่ๆ มองไม่เห็นว่าพวกเขาเป็นยังไงบ้าง

เสียงดังอยู่นาน ฝุ่นควันกระจายหายไป ทุกสิ่งกลับสู่ความสงบ

ตัวของลู่ฝานกับเฟิงเสี่ยวชี่ค่อยๆ ปรากฏออกมา

คนหนึ่งยืนตระหง่านอย่างแข็งแกร่ง ส่วนอีกคนนั่งอยู่บนพื้น

เฟิงเสี่ยวชี่จ้องหน้าลู่ฝานเขม็ง แล้วพูดว่า “คิดไม่ถึงว่านายจะใช้พลังความเป็นความตายวนเวียนเป็นด้วย!”

ลู่ฝานนั่งอยู่บนพื้น กระบี่หนักไร้คมปักอยู่ข้างตัว เขาพูดอย่างประหลาดใจเล็กน้อย “นายดูออกเหรอ”

เฟิงเสี่ยวชี่พูดเสียงดังว่า “ฉันจะดูไม่ออกเหรอ ฉันเกือบฝึกวิชาชุดนี้แล้ว”

พูดพลาง เฟิงเสี่ยวชี่ค่อยๆ เดินเข้าไปหาลู่ฝาน

ลู่ฝานก็ค่อยๆ ลุกขึ้นยืนเช่นกัน ดึงกระบี่หนักไร้คมขึ้นจากพื้น

บนตัวทั้งสองคนไม่มีพลังปราณอีกแล้ว เห็นได้ชัดว่าการต่อสู้เมื่อครู่ ทำให้พวกเขาบาดเจ็บไปทั้งตัว

ฝีเท้าหนักอึ้ง ทุกก้าวที่เฟิงเสี่ยวชี่เดินจะมีเลือดหยดลงมาด้วย หายใจเร็วเล็กน้อย

ส่วนลู่ฝานกลับเดินด้วยสีหน้าสงบ

ความแตกต่างสองอย่างนี้ ทำให้ยอดฝีมือที่อยู่ในที่นี้แอบถอนหายใจ

ผลแพ้ชนะปรากฏออกมาแล้ว!

ลู่ฝานกับเฟิงเสี่ยวชี่เดินมาในสนาม ทั้งสองคนชูกระบี่ในมือขึ้นมาพร้อมกัน

สวบ! ปราณกระบี่ปาดบนตัวลู่ฝานจนเป็นแผลลึก แต่จู่ๆ เลือดตรงแผลหยุดไหล เสื้อผ้าขาดกระจาย เผยให้เห็นรอยแผลเต็มตัวลู่ฝาน รอยแผลที่โหดเหี้ยมน่ากลัว คนอื่นเห็นแล้วถึงกับตกใจจนหน้าเปลี่ยนสี โดยเฉพาะรอยแผลกระบี่สองรอยสุดท้ายที่ลึกจนเห็นกระดูก เหมือนจะฟันหลังลู่ฝานจนขาด รอยแผลขนาดนี้ ถ้าเป็นคนอื่นคงตายคาที่ไปนานแล้ว แต่ลู่ฝานยังสีหน้าปกติเหมือนเดิม

กระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานตบลงบนตัวเฟิงเสี่ยวชี่