เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1245

ลู่ฝานมั่นใจว่าตัวเองดูไม่ผิดแน่นอน วิธีที่อีกฝ่ายใช้พลังปราณ เหมือนตอนที่เขาใช้วิชาชิงวิญญาณ!

สิ่งเดียวที่ไม่เหมือนกันคือ ลู่ฝานใช้วิชาชิงวิญญาณโดยอาศัยปราณชี่ที่ทำได้ทุกอย่างของตัวเอง ไม่โดนการแว้งกัดแม้แต่น้อย

แต่หลินหย่าใช้วิชาชิงวิญญาณ กลับอาศัยพลังของกระบี่หักในมือเขา อีกทั้งเกรงว่าตัวเขาจะโดนการแว้งกัดเล็กน้อยด้วย ลู่ฝานเห็นตรงคอของเขามีหมอกสีดำ!

คนที่ใช้วิชาชิงวิญญาณอีกแล้ว

ลู่ฝานแอบคาดเดาว่าคนนี้คือผู้ฝึกชั่วร้ายหรือเปล่า!

จำได้ว่าตอนอาจารย์หวูเฉินสอนวิชาชิงวิญญาณให้เขา ยังพูดกับเขาว่านี่คือวิชาของผู้ฝึกชั่วร้าย!

งั้นแสดงว่านักบู๊ที่ถูกทำนองคลองธรรมโดยทั่วไป ไม่น่าจะฝึกวิชาแบบนี้ได้ เพราะพวกเขาไม่มีปราณชี่คุ้มกายเหมือนลู่ฝาน การแว้งกัดของวิชาชิงวิญญาณไม่ใช่เล่นๆ นะ

แม้อาจารย์หวูเฉินไม่ได้พูดตรงๆ แต่คิดว่าในบรรดาผู้ฝึกชั่วร้าย คนที่ใช้วิชานี้เป็นคงมีน้อยมาก

ลู่ฝานฝึกเพลงเต๋าหนึ่งเดียวจนเป็น หลังจากนั้นก็ฝึกพลังวิญญาณจนสำเร็จ อาจารย์หวูเฉินถึงจะถ่ายทอดวิชานี้ให้เขา

นั่นหมายความว่าอยากฝึกวิชาชิงวิญญาณ แค่มีวิชาประเภทเดียวกับเพลงเต๋าหนึ่งเดียวเป็นพื้นฐาน

คงไม่ต้องบอกว่าเพลงเต๋าหนึ่งเดียวฝึกยากขนาดไหน ตั้งกี่ปีแล้วสถาบันสอนวิชาบู๊มีแค่เขาที่ฝึกเพลงเต๋าหนึ่งเดียวสำเร็จ

แล้วหลินหย่าที่อยู่ตรงหน้าล่ะ เขาใช้วิชาอะไรเป็นพื้นฐาน ทำไมต้องอาศัยกระบี่ในมือ ถึงจะปล่อยกระบวนท่าออกมาได้

ทั้งหมดนี้ถ้าหลินหย่าไม่บอก คิดว่าคงไม่มีใครเดาได้

ได้ยินการพูดคุยของผู้ชมบนที่นั่งคนดู เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่รู้จักวิชาของหลินหย่า!

รู้แค่ว่าทำไมวิชานี้ถึงเก่งกาจและลึกลับขนาดนี้!

ขนาดฉินซางต้าตี้ยังสอบถามหลู่เฉิงเซี่ยงที่อยู่ด้านหลังว่า “หลู่เฉิงเซี่ยง นายรู้ไหมว่าเมื่อกี้หลินหย่าใช้เคล็ดวิชาบู๊อะไร”

หลู่เฉิงเซี่ยงขมวดคิ้ว พูดด้วยใบหน้าประหลาดว่า “ฝ่าบาท ผมดูออกแต่ไม่ค่อยแน่ใจจึงไม่กล้าพูด”

ฉินซางต้าตี้มองสีหน้าประหลาดของหลู่เฉิงเซี่ยง แอบคาดเดาอยู่ในใจ “งั้นค่อยพูดตอนกลับไปก็ได้ วัยรุ่นสมัยนี้เก่งกาจขึ้นเรื่อยๆ คิดไม่ถึงว่าจะใช้วิชาที่แม้แต่หลู่เฉิงเซี่ยงก็ยังไม่แน่ใจ!”